*κείμενο – επιλογές Κάτια Σωτηρίου
Μια χρονιά ακόμα φτάνει στο τέλος της, κλείνοντας με μάλλον θετικό πρόσημο. Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στα θεατρικά πεπραγμένα, θυμόμαστε σπουδαίες ερμηνείες, σημαντικές παραστάσεις, ιδιαίτερες στιγμές. Είναι δύσκολο να επιλέξεις τις ερμηνείες που ξεχωρίζουν. Και επίσης, είναι κάτι, συνήθως, πολύ προσωπικό. Επιλέξαμε τις ερμηνείες που αγαπήσαμε μέσα στη χρονιά, χωρίς όμως να εξαντλούνται τελικά στη λίστα αυτή. Κάποιες από αυτές έκαναν τον κύκλο τους, κάποιες μπορούμε ακόμα να τις (ξανα)απολαύσουμε
1. Αγορίτσα Οικονόμου – Η δύναμη του σκότους. Αν θα έπρεπε να διαλέξουμε μια ερμηνεία για τη φετινή χρονιά, αυτή θα ήταν η ερμηνεία της Αγορίτσας Οικονόμου στη Δύναμη του Σκότους. Αδυσώπητα σκοτεινή στο ρόλο της Ματριόνας, με απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών της μέσων και στοιχειωτικά κοφτερή παρουσία
2 Φιλαρέτη Κομνηνού – Νίκη. Η ικανότητα των σπουδαίων ηθοποιών να κάνουν έναν απαιτητικό ρόλο να φαντάζει κάτι εύκολο. Η Φιλαρέτη Κομνηνού φέτος δίδαξε ερμηνευτική λιτότητα και ζεστασιά σε ένα δύσκολο αυτοδιηγητικό, αφηγηματικό ρόλο, κινούμενη με τρόπο που φώτιζε την έμψυχη αλήθεια της αφήγησης, δίνοντας νόημα και μορφή σε γεγονότα και αισθήσεις από τη καθημερινότητα των ηρώων
3 Δέσποινα Μπεμπεδέλη – Φιλιώ Χαϊδεμένου. Μια ακόμα σπουδαία κυρία του θεάτρου, σε μια αριστοτεχνική ερμηνεία, που επίσης βασίστηκε στην απλότητα και τη λεπτομέρεια. Η Φιλιώ Χαιδεμένου της ήταν μια θεατρική εμπειρία, που μας θυμίζει γιατί θα θέλαμε να τη βλέπουμε πιο συχνά στη σκηνή
4 Ναταλία Τσαλίκη, Φλόρενς Φόστερ Τζέκινς – Ενθύμιο. Ο τίτλος της πιο απολαυστικής ερμηνείας της χρονιάς θα πρέπει να δοθεί αβλεπί στην Ναταλία Τσαλίκη για την εύθραυστη, συγκινητική και κωμική της παρουσία, και την απλόχερη κατανόηση που προσέφερε στην ηρωίδα της
5 Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Με Δύναμη από την Κηφισιά. Από τις σπάνιες περιπτώσεις απόλυτου ελέγχου της υστερίας μιας θεατρικής ηρωίδας. Εξαίσια ερμηνεία σε έναν ρόλο εναλλασσόμενης απροβλεπτότητας και συναισθηματικής αγωνίας
6 Γιώργος Παπαγεωργίου- Δύναμη του Σκότους. Αναμφισβήτητα μια από τις πιο ξεχωριστές ερμηνείες για τη χρονιά που φεύγει, σε έναν ρόλο που απαιτούσε ορμή, πάθος, υψηλές εντάσεις, αλλά και κατακόρυφες πτώσεις. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου στην πιο ώριμη και γήινη ερμηνεία του
7 Παρθενόπη Μπουζούρη, Ψύχωση – Ορκισμένη Παρθένα. Όσοι είχαμε δει την Ψύχωση της Άντζελας Μπρούσκου στο πρώτο της ανέβασμα γνωρίζαμε την δύναμη της ερμηνείας της Παρθενόπης Μπουζούρη. Φέτος, όμως, η ερμηνεία της ήταν βαθιά, συνταρακτική, άγγιζε τα όρια της ανθρώπινης ψυχής. Και στην Ορκισμένη Παρθένα, που – κακώς – είδαμε μόνο για δυο παραστάσεις στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, η ερμηνεία της εξέφρασε την κοινωνική αγωνία και τη θαμμένη επιθυμία μιας γυναίκας, που μεταμφιεσμένα επανασυστήνει τον εαυτό της
8 Χάρις Αλεξίου , Οπερέτα. Σε μία παράσταση που διακρίνεται για τις υπέροχες ερμηνείες της, και που ερχόταν από μια επιτυχημένη πρώτη παρουσίαση την άνοιξη του 2017, το νέο της άνοιγμα το φθινόπωρο, με τις αλλαγές στο καστ, έφερε στο προσκήνιο ένα νέο στοίχημα που ακούει στο όνομα της Χαρούλας. Η αγαπημένη μας ερμηνεύτρια είναι μια υπέροχη έκπληξη, όχι μόνο για την ερμηνευτική της ικανότητα σε έναν κωμικό ρόλο, αλλά κυρίως για την αμεσότητα της. Σαν το θεατρικό σανίδι να ήταν πάντα ο φυσικός της χώρος
9 Ο θίασος – «Η Αγάπη Άργησε μια μέρα» . Υπάρχουν στη θεατρική εμπειρία ενός ανθρώπου λίγες φορές που δυσκολεύεται να ξεχωρίσει μια μόνο ερμηνεία σε μια παράσταση. Οι εφτά υπέροχες κυρίες του θιάσου στην «Αγάπη» (Αιμιλία Υψηλάντη, Αθηνά Τσιλύρα, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη, Μαρία Καρακίτσου, Βασιλική Διαλυνά, Μαρία Αποστολακέα) ερμηνεύουν με σπάνια λεπτότητα και ποιότητα τις γεμάτες ψυχικές ουλές ηρωίδες τους, προσφέροντας μια ανθρώπινη λυρική πραγματεία, σε μια παράσταση που δύσκολα θα ξεχαστεί
10 Γιώργος Γάλλος – Μήδεια. Ερμηνεία που μετέφερε το ανθρώπινο πάθος, είτε τη “γυναικεία” ψυχή αφορά είτε την “ανδρική”, φωτίζοντας ανελέητα την υπέρτερη διαπλοκή δυνάμεων της Μήδειας. Ήταν τόσο οριακή η μεταμορφωτική δυνατότητα που δεν χρειαζόταν να βοηθηθεί με εξωτερική υποστήριξη. Ερμηνεία – ψίθυρος, ερμηνεία κραυγή.
10+1 Γιώργος Παπαπαύλου – Συλλέκτης. Το τέλος του 2017 μας επιφύλασσε μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες. Ο Γιώργος Παπαπαύλου ερμηνεύει συγκλονιστικά τον περιθωριακό συλλέκτη που παγιδεύει την ομορφιά και εγκολπώνεται τον κόσμο μέσα από μια διαλεκτική και παθιασμένη σχέση με τις συλλογές του, και που δραπετεύει από την ακινησία της ύπαρξης του όταν απαγάγει μια όμορφη κοπέλα, διεκδικώντας πια αυθεντική ύπαρξη. Η παράσταση είναι ακόμα στις αρχές της, αλλά η ερμηνεία του, ο μετεωρισμός του ανάμεσα σε ριζικά παράταιρες συναισθηματικές αντιδράσεις και εκτιμήσεις, είναι το νέο talk of the town.