Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης παρουσιάζει αυτό το καλοκαίρι την πιο δημοφιλή κωμωδία του σπουδαίου μάστορα της σύγχρονης αμερικανικής κωμωδίας Νιλ Σάιμον, το «Αταίριαστο Ζευγάρι», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Πλασκοβίτη.
- Κείμενο Κάτια Σωτηρίου
- Φωτογραφίες για το Mytheatro Ελπίδα Μουμουλίδου
Το «Αταίριαστο Ζευγάρι» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1965 με άνδρες ηθοποιούς στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους και το 1985 ο Σάιμον ξαναδουλεύει το κείμενο και το παρουσιάζει στη «θηλυκή» εκδοχή του πάλι στο Μπρόντγουεϊ, ξανά με τεράστια επιτυχία. Μεγάλη επίσης επιτυχία έγινε και ως κινηματογραφική ταινία, με πρωταγωνιστές τους Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου. Από τότε μέχρι και σήμερα συνεχίζει να παίζεται στις σκηνές όλου του κόσμου και στην αντρική και στην γυναικεία του εκδοχή.
Τα έργα και τα σενάρια του Σάιμον ήταν εξαιρετικά επιτυχημένα. Είναι απίστευτα διασκεδαστικά. Το Αταίριαστο Ζευγάρι έχει να κάνει με το δέσιμο μεταξύ φίλων και, σε κάποιο βαθμό, την ανικανότητα των ανθρώπων να δεθούν, και μιλά για το πώς οι άνθρωποι επιλέγουμε με τρόπο συμβατικό να αναπτύσσουμε τις σχέσεις μας, για το πώς η έλλειψη ειλικρίνειας αποδεικνύεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τους ανθρώπους, και πώς όταν όλοι μιλήσουν ειλικρινά εύκολα αναθεωρούμε αυτούς που πριν λίγο θεωρούσαμε δεδομένους.
Το έργο αφηγείται την ιστορία μιας δύσκολης φιλίας με άγριες συγκρούσεις και ουσιώδεις σχέσεις. Ο Simon προτείνει χιουμοριστικά ότι η φιλία τους αρχίζει τελικά να μοιάζει με μια ανικανοποίητη συζυγική σχέση, δημιουργώντας έναν πικρό τόνο. Ωστόσο, το αντισταθμίζει αυτό αναγνωρίζοντας ότι η στοργή που μοιράζονται οι φίλοι έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει την αγάπη που βρίσκεται μέσα σε έναν παραδοσιακό συζυγικό δεσμό, επιδεικνύοντας μια πιο θετική προοπτική.
Αξιοποιώντας σχεδόν κάθε αστεία γραμμή του έργου και κρατώντας τις φυσικές ρυθμίσεις στο ελάχιστο, ο Λευτέρης Πλασκοβίτης προσάρμοσε το κείμενο στο θεατρικό σανίδι με έντονη πιστότητα ως προς την καταιγιστική ιλαρότητα του Αταίριαστου Ζευγαριού, και το έφερε στα σημερινά πρότυπα ώστε να αποφύγει τον σκόπελο του παρωχημένου.
Το αποτέλεσμα είναι μια κωμική και ευχάριστη παραγωγή του τύπου κωμικού αμερικανικού έργου που σιγά σιγά εξαφανίζεται. Τα αρχικά γεγονότα εκτυλίσσονται με μάλλον χαλαρό ρυθμό, ιδιαίτερα στις σκηνές που περιλαμβάνουν το Trivial pursuit που παίζει η παρέα, ωστόσο το εξαιρετικό καστ βοηθά στο να γίνουν απολαυστικές οι σκηνές καθώς οι, έχουν τις αβίαστα χιουμοριστικές τους στιγμές.
Η Σιάρκου και η Σοντάκη είναι το ιδανικό αταίριαστο ζευγάρι – είναι διασκεδαστικές μαζί , και αυτό που το κάνει ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι καταφέρνουν με τις ερμηνείες τους, να προβάλλουν τα συναισθήματα της μοναξιάς και της απόρριψης στη μέση ηλικία με πολύ χιουμοριστικό, αλλά στην ουσία του, πολύ οδυνηρό τρόπο. Η Σιάρκου και η Σοντάκη έχουν μια συμβιωτική σχέση που τους επιτρέπει να αγκαλιάσουν πλήρως την αίσθηση του χιούμορ τους και να συμμετάσχουν σε πνευματώδεις ανταλλαγές. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις όχι μόνο προσθέτουν στο κωμικό στοιχείο της ιστορίας τους αλλά διασφαλίζουν επίσης ότι η ορμή της αφήγησής τους παραμένει σταθερά ισχυρή. Το έργο, με την έξοχα δομημένη πλοκή του, επιτρέπει στις δυο φίλες να εξερευνήσουν τις κωμικές πτυχές των ασυμβίβαστων προσωπικοτήτων τους οδηγώντας σε μια σειρά ξεκαρδιστικών στιγμών. Η παράσταση δεν έχασε ποτέ το χιούμορ της, που κύλησε ευχάριστα και βρήκε τις λύσεις της. Και όταν οι Ισπανοί γείτονες κάνουν την είσοδό τους, η παράσταση γίνεται ακόμα πιο ζωντανή και απολαυστική. Είναι τέτοιες στιγμές που μας θυμίζουν γιατί αγαπάμε το θέατρο και τις καλές κωμωδίες.
Η Θεοδώρα Σιάρκου είναι σαρωτική ως η χαλαρή και διασκεδαστική οικοδέσποινα, γεμίζει τη σκηνή και με τη φυσική της παρουσία όσο και με το παίξιμό της, τραβά τα βλέμματα με το έντονο υποκριτικό της ταπεραμέντο, και τις εξαιρετικές κωμικές της ποιότητες, ξεδιπλώνοντας όλη την υπονομευτική, σαρκαστική και παιγνιώδη διάθεση του Σάιμον με έξοχο τρόπο.
Η Μαριάνθη Σοντάκη καταφέρνει με λεπτότητα να αναπτύξει σταδιακά τον χαρακτήρα της στα όρια της νευρασθένειας, ηρωίδας της, με τρόπο που να αισθάνεται φυσικός και αυθεντικός. Καθώς η παράσταση προχωρά, η ηρωίδα της φαίνεται απόλυτα λογική από ανθρώπινη προοπτική. Η λαμπρότητα της Σοντάκη έγκειται στη συνεχή κίνηση και την προθυμία της να ρισκάρει πιέζοντας τον χαρακτήρα της στα άκρα, μόνο για να τον επαναφέρει γρήγορα στην πραγματικότητα με γερές βάσεις.
Η σκηνική χημεία είναι απολαυστική, όχι μόνο μεταξύ των δύο, αλλά και για όλα τα άλλα μέλη του καστ. Η ομάδα των οκτώ ενσωματώνει μια συνοχή που εξασφαλίζει σταθερό κωμικό συγχρονισμό από την αρχή μέχρι το τέλος. Η υπόλοιπη παρέα των γυναικών, που απαρτίζεται από τις Ισιδώρα Δωροπούλου , Βέρα Μακρομαρίδου , Δανάη Σταματοπούλου , και Νίνα Φώσκολου είναι εναρμονισμένη με την κωμικότητα των δυο πρωταγωνιστριών, και
Έξοχοι οι Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου και Κωνσταντίνος Χειλάς με την εκφραστικότητα, ενέργεια και την εξωστρέφεια τους ως Ισπανοί γείτονες να ανεβάζουν τους χιουμοριστικούς δείκτες της παράστασης.
Το λειτουργικό σκηνικό, και η συνδυασμένη λειτουργία των συντελεστών , με την επιτυχημένη μουσική επένδυση, τους φωτισμούς και τα κουστούμια, δημιουργούν μια πολύ ευχάριστη θεατρική εμπειρία, και εξασφαλίζουν ότι μέχρι το τέλος της παράστασης σύσσωμο το κοινό θα γελά με την καρδιά του.
Στο σύνολο της η παράσταση είναι μια κωμωδία με αισθητική, άποψη, ιδέες και καλούς ηθοποιούς οι οποίοι αν μην τι άλλο έχουν χημεία μεταξύ τους. Και κυρίως είναι μια παράσταση για να περάσει κανείς ένα πολύ όμορφο θεατρικό βράδυ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νήλ Σάιμον / ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δανάη Σταματοπούλου / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λευτέρης Πλασκοβίτης / ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αντώνης Χαλκιάς / ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Παναγιώτης Πλασκασοβίτης / ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΟΣ – Βοηθός ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Αρετή Μώκαλη / Βοηθός ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ – ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: Ελεωνόρα Καραβανή.
ΠΑΙΖΟΥΝ: Σιάρκου Θεοδώρα, Σοντάκη Μαριάνθη, Δωροπούλου Ισιδώρα, Μακρομαρίδου Βέρα, Παπατριανταφύλλου Αλέξανδρος, Σταματοπούλου Δανάη, Φώσκολου Νίνα, Χειλάς Κωνσταντίνος.
