Μουσική παράσταση «90 Χρόνια Μπιθικώτσης » από την Άννα Μπιθικώτση

• Την Άννα Μπιθικώτση συνάντησα σε μια πρόβα της στο studio όπου με τη Λαϊκή της Ορχήστρα της και καταξιωμένους ερμηνευτές ετοιμάζεται να παρουσιάσει μαι παράσταση έκπληξη , αφιερωμένη στα 90 χρόνια που φέτος συμπληρώνονται από τη γέννηση του μύθου πατέρα της , του συνθέτη και ερμηνευτή ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ.  Της ζήτησα να μου μιλήσει για το μουσικό έργο της που συνεχίζεται απο το 2001 μέχρι σήμερα με μεγάλη επιτυχία σε 500 περίπου πόλεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δε θέλησε να μου αποκαλύψει ακόμα το τόπο και το χρόνο που θα λάβει χώρα το συγκεκριμένο αφιέρωμα και σεβόμενος την επιθυμία της παρακολούθησα τη πρόβα του έργου της που αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος  μέσα οπό τις λυρικές αφηγήσεις της η λογοτέχνης και χρονογράφος Άννα Μπιθικώτση με «σεργιανάνησε» με συνοδεία πιάνου, στις βιωματικές και ιστορικές μνήμες της δίπλα στον μύθο πατέρα της Γρηγόρη Μπιθικώτση γνωρίζοντάς μου τη ζωή και το έργο του , από τα δύσκολα χρόνια του στο Περιστέρι ως την καταξίωση και το στερνό του ταξίδι στην αθανασία. Ταυτόχρονα προβάλλονταν ανέκδοτα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από το προσωπικό της αρχείο, ενώ περίτεχνα και ευρηματικά η Λαϊκή Ορχήστρα της και οι ανυπέρβλητοι ερμηνευτές απέδιδαν τραγούδια κλασσικών μουσικών έργων των κορυφαίων ποιητών και συνθετών μας που σφράγισε με τη δωρική φωνή του ο ερμηνευτής της Ρωμιοσύνης. Στο δεύτερο μέρος, καθαρά μουσικό, αποδόθηκαν οι συνθέσεις του «Σερ Μπιθί» και μεταξύ αυτών: «Αμάξι με δύο άλογα», «Του βοτανικού ο Μάγκας» κ.ά όπως και αθάνατα Λαϊκά τραγούδια που ερμήνευσε ο Γρηγόρης της Ελλάδας.
• Μαγεμένος έφυγα πέρνοντας μαζί μου ένα μπουκέτο από τραγούδια αθάνατα και μνήμες που μια ζωή θα με συντροφεύουν από μια ζωή με χρώματα και ιστορία που γνώριζα για πρώτη φορά μέσα από το ίδιο το παιδί του μεγάλου αυτού πατέρα όλων μας!

• Πείτε μας λίγα λόγια για το αφιέρωμα που ετοιμάζετε για τον πατέρα σας Γρήγορη Μπιθικώτση.

Το τίμημα της δόξας του το πλήρωσα ακριβά. Για να τον έχει ο κόσμος έπρεπε να τον στερηθώ και τον στερήθηκα στα άγουρα μου χρόνια που ήθελαν και το δικό του ‘’νερό’’ για να ανθίσουν… Ήμουν όμως περήφανη που αυτός ο μύθος ήταν ο λατρεμένος πατέρας μου! Ευτυχώς στην εφηβεία μου κατάφερα να ξεχωρίσω τον πάτερα Γρηγόρη από τον Μπιθικώτση και έτσι ισορρόπησα!

Ο Μπιθικώτσης είχε τη τύχη μέσα από το τραγούδι να συναντηθεί με αυτόν τον Λαό και να τον εκφράσει. Καμιά φορά συλλογίζομαι, πως αυτό το Έθνος μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς, πόσα χρωστάει όχι μόνο στα εκκλησιαστικά κείμενα που διατήρησαν τη γλώσσα του αλλά και στο μεγαλείο των ψαλτών του κι όχι μόνο των ψαλτάδων των λαϊκών αλλά και των ιερωμένων. Έτσι λοιπόν, αυτή η «ξύλινη» φωνή που είπαν για τον Μπιθικώτση, είναι τόσο βυζαντινή, τόσο άμεση, τόσο Ελληνική, που έχει μέσα της και τη Μικρά Ασία, που έχει μέσα της και τον Αγώνα στην Αλβανία, που έχει μέσα της και τον πόνο της Αντίστασης, που έχει αυτή την ξύλινη υφή που θυμίζει καμιά φορά τα ξύλινα καμπαναριά του Αγίου Όρους. Αυτή η περίεργη μοίρα, να λέμε τα πράγματα χωρίς καλλιέργεια. Και αυτά πέρασαν μέσα από το μεγάλο Μπιθικώτση. Νομίζω ότι είναι μια στιγμή που ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης θα πρέπει όχι πια να αντιμετωπιστεί, πολύ ωραία βέβαια με ένα αφιέρωμα, αλλά να αντιμετωπιστεί σαν κάτι άλλο, σα συνέχεια των μεγάλων ψαλτάδων του Έθνους.

Ποτέ δε θα ξεχάσω όταν με είχε ακούσει να σου απαγγέλλω στις 7 Μαΐου 2001 εκείνο μου το ποίημα που του είχα γράψει, όπου μέσα από τα τραγούδια του, του έλεγα πώς κράτησα όλα αυτά τα χρόνια τη ζωή του… τη ζωή μας…
Όταν πρωτοβγήκαν τα λόγια της ψυχής μου από τα χείλη μου, τον είχα απέναντί μου, άρχοντα με τα όλα του και με την υγειά σου, κείνη την ξεχωριστή για μένα «γιορτή» της παρουσίασης του πρώτου μου βιβλίου «ΑΝΤΙ ΣΙΩΠΗΣ» στο θέατρο «Κ. Δανδουλάκη».
Με αυτό το ποίημα ξεκίνησα να του μιλώ τότε και με αυτό κάνω την έναρξη σε κάθε μου παράσταση ….
Δε θα ξεχάσω όσο ζω και ανασαίνω τα λόγια που μου είπε σε κείνο το γιορτάσι της μυρωμένης μας «Αντί σιωπής» στιγμής : «Αννούλα μου, κάθε φορά που θα θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου και να σε συναντώ, μόλις θα ακούω να μου λες αυτά τα λόγια θα αισθάνεσαι την ανάσα μου στο μάγουλό σου και το χέρι μου να κρατάει το δικό σου. Όπου κι αν είμαι θα έρχομαι πάντα να σε βρίσκω… θα σου χαμογελώ …»
Όλα όσα θυμάμαι από τη ζωή μου μαζί του, σας τα καταθέτω μέσα από το ποίημα αυτό…
«Εγώ ακριβέ μου πατέρα, κράτησα όλα αυτά τα χρόνια τη ζωή σου
«Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές», «Στο περιγιάλι το κρυφό»,
«Στα περιβόλια με τους ανθισμένους κήπους, στη «Φτωχολογιά»,
«Στο Περιστέρι», στη «Δραπετσώνα»,στην «Καισαριανή».

Γιατί ένα «Δειλινό», σα «Χρυσοπράσινο φύλλο» μίλησες με τον «Καημό», γιατί ήσουν «Αετός χωρίς φτερά», «Άμαξα μες στη βροχή», γιατί ήταν «Άπονη η ζωή» μαζί σου τότε …

«Μέσα στο παλιό μας σπίτι», «Έστρωσες το στρώμα σου για δυο»,
για σένα και το «Παραπονιάρικό» σου, το «Τρελοκόριτσό» σου.
Έκανες «Υπομονή», έλεγες «Αύριο πάλι», «Θα΄ ρθει άσπρη μέρα και για μας»…

Ήσουν «Του Βοτανικού ο μάγκας», είδες έναν «Αλήτη να πεθαίνει», μύρισες το θάνατο στη Μακρόνησο, μπήκες «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Στου Μπελαμή το ουζερί»,
μες στην «Υπόγεια την ταβέρνα», φιλοσόφησες τη ζωή,
«Από το Α ως το Ω» και ας μην είχες «βγάλει το σχολείο» …

«Άνθη της πέτρας» οι προσευχές σου στη «Μάνα και στην Παναγιά».
«Μέρα Μαγιού»,«Μια Κυριακή», «Στο παραθύρι στέκοσουν» φοβόσουν μη χαθείς, μα εσύ «Γλυκέ μου, δε χάθηκες», στις φλέβες όλων μπήκες, γιατί «Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός κι είχες τις χάρες όλες»
Γιατί ήπιες το «Αθάνατο νερό για να χαρείς ακέριο το όνειρό σου» …

«Σε τούτο το στενό, σε τούτο το δρομάκι»,
« Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά», ο Βαμβακάρης, «ο κυρ-Θάνος»,
«ο μπατίρης ο Λουκάς», που δε «λογάριαζαν το χρήμα»,
μαζί τους και ο Μάνος με ένα «Γαρίφαλο στο αυτί»,
ο Μίκης με «Ροδόσταμο» στα χείλη,
ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης και πόσοι άλλοι ακόμη παρέα με τους ποιητές, έριξαν μια «Ζαριά καλή» και για σένα,
«Έλαμψαν τα ματόκλαδά σου» και είπες: «ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΩ!»

«Ποιος να το πει» ότι θα «σήμαναν για σένα οι καμπάνες». Ότι θα σου «έσφιγγαν το χέρι», ότι θα «τράβαγε η ζωή σου την ανηφόρα κι εσύ ψηλά, πολύ ψηλά θ’ ανέβαινες,
με σημαίες και με ταμπούρλα».

Εσύ, το «Ένα χελιδόνι», που βγήκε στους ουρανούς
«Με το λύχνο του άστρου», για να «Ανοίξεις το στόμα σου»
και να τραγουδήσεις τον «Ήλιο της Δικαιοσύνης»,
για να υμνήσεις «Της αγάπης τα αίματα».

Εσύ, ο «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»,
που χθες βράδυ στο όνειρό μου,
μου κράτησες το χέρι,
με κοίταξες επίμονα με τα βαθιά μαύρα μάτια σου
και μου μίλησες πατέρα… για ένα «Όμορφο αμάξι με δυο άλογα»….
και εγώ σε άκουγα … σε άκουγα …
μετά το χέρι άπλωσα,
τα χείλη σου σφράγισα, σου χαμογέλασα και σου είπα:
«Εγώ πατέρα, μόνο το ένα άλογο,
το άσπρο σου άλογο, πάντα θα θυμάμαι,
τα όνειρα που έκανες παιδί …τα όνειρα που κάναμε μαζί…
τότε που στη ζωή μας…«…όλα μοιάζαν ουρανός και γλυκό, γλυκό ψωμί…»

• Τι έχει κάνει η Άννα Μπιθικώτση σαν καλλιτέχνης και ποια είναι η μεγαλύτερη σου επιτυχία στο καλλιτεχνικό στερέωμα?

Αποφοίτησα από τις Σχολές, Καλογραιών, Καλών Τεχνών και «Βελουδάκη». Παράλληλα με το σχέδιο και τη ζωγραφική αγάπησα τον κόσμο της ποίησης και της συγγραφής με αποτέλεσμα από τα εφηβικά μου χρόνια να συγγράφω. Ως ποιήτρια, το 2001 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Καστανιώτη» η πρώτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο: «Αντί σιωπής». Το Μάη του 2001 «ζωντανεύω» επί σκηνής στο θέατρο «Κ. Δανδουλάκη» τις σελίδες του βιβλίου μου σε μορφή μουσικής παράστασης. Ως συγγραφέας, το 2006 κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» το βιβλίο μου, με τον τίτλο: «Από το ημερολόγιό μου … Γρηγόρης Μπιθικώτσης 1922 – 2005». Ως στιχουργός, συνεργάστηκα με καταξιωμένους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές, όπως είναι οι: Αντώνης Καλογιάννης, Ελένη Δήμου, Χριστιάνα, Yanni, ο βασικός ερμηνευτής των παραστάσεών της είναι ο Σωτήρης Δογάνης κ.α. Ως αρθρογράφος, αρθρογραφώ από το 2002 στην ημερήσια εφημερίδα «Αδέσμευτο Τύπο» έχοντας τη δική μου στήλη με τον τίτλο «Αντί σιωπής». Ως παραγωγός, κυκλοφόρησα από τις Μουσικές Εκδόσεις «Σείστρον» τα μουσικά έργα Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής του ερμηνευτή, καθηγητή Βυζαντινής μουσικής Σωτήρη Δογάνη, με τον τίτλο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» και η «Η Ζωή εν τάφω…» και το άλμπουμ «Στη Μοναξιά του Πλήθους» με ερμηνευτές τον Σωτήρη Δογάνη και Βασίλη Σκουλά. Δημιούργησα , τη Λαϊκή Ορχήστρα «Άννα Μπιθικώτση», με την οποία τακτικά ζωντανεύω επί σκηνής -σε μορφή μουσικής παράστασης- τις σελίδες των βιβλίων μου.

 

Αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας, η πραγματοποίηση, από το καλοκαίρι 2001 έως σήμερα, σειράς 500 και πλέον συναυλιών, που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, λαμβάνοντας χώρα σε κορυφαία Φεστιβάλ, στο πλαίσιο πολιτιστικών εκδηλώσεων πολλών Δήμων ανά την Ελλάδα, σε στρατόπεδα και ιδρύματα, όπως επίσης και για τον Απόδημο Ελληνισμό στο εξωτερικό, συνήθως με είσοδο ελεύθερη για το κοινό (μεταξύ αυτών εκείνη για την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας την 1η Αυγούστου του 2004 στο Καρπενήσι, αλλά και εκείνη για τη βραδιά τιμής στους Χρυσούς Ολυμπιονίκες στη Δραπετσώνα). Σημαντικοί σταθμοί του έργου μου υπήρξαν, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Πολιτιστικό Πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004 και στο Φεστιβάλ Αθηνών. Με τα λογοτεχνικά μου κείμενα συμμετέχω με Ελληνικές Χορωδίες σε παγκόσμια χορωδιακά Φεστιβάλ.
Θεωρώ επιτυχία το ότι το 2005 πραγματοποίησα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση., καθώς το ότι μου έχουν αναγνωρίσει αυτή τη προσφορά μου από το δικό μου μετερίζι, στα πολιτιστικά δρώμενα, Δήμοι, Χορωδίες, Λιμενικές αρχές, Ιδρύματα, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Νέας Υόρκης «Hellas FM» και η UNESCO.

Στους νέους ανθρώπους θέλω να πω δύο λόγια που με αγάπη κεντώ: «Τα όνειρα δεν έχουν εποχές! Ξαναπλάστε τον κόσμο από την αρχή. Ξανακουστείτε με τα ασημένια γέλια των κυμάτων. Κυνήγησε νεράιδες στα όνειρά σας. Δες τε τι όμορφη που είναι η ζωή. Δες τε , ακόμα και οι πεταλούδες ξέρουν να φτιάχνουν κεντήματα. Γι’ αυτό τραγουδήστε τη ζωή! Στο πείσμα των άλλων να συνεχίσετε κόντρα στους άνεμους να ταξιδεύετε με σχεδία τα οράματα σας, άλλωστε τι κοστίζει η ελπίδα; Όλα είναι δωρεάν, ακόμα και το όνειρο… μόνο που αυτό δεν μπορεί κανείς να σας το πάρει χωρίς τη συγκατάθεση σας!..

• Για το τόπο μας και τις μέρες που διανύουμε ποιο το μήνυμα σας

Ας μονιάσουμε όλοι τούτες τις μέρες, «ας βάλουμε το μαχαίρι στο θηκάρι δεν μας χρειάζεται» Ξέρουμε σε κρίσιμες στιγμές για τον Τόπο μας να δίνουμε μάχες για τα ιδανικά μας, ας παλέψουμε μαζί για το μέλλον των παιδιών μας, για την Ελλάδα που οφείλουμε να τους παραδώσουμε, για την Ελλάδα που τους αξίζει. Γιατί πώς να το κάνουμε, εμείς στην συντριπτική πλειοψηφία είμαστε άνθρωποι μπεσαλήδες, αγνοί, ειλικρινείς, ψυχούλες, πατριώτες, σεμνοί, ταπεινοί… Σε αυτό το τόπο δεν γεννηθήκαμε για να παίξουμε σε τραγωδίες αλλά για να ζήσουμε!

Η πατρίδα μας χρειάζεται τούτες τις μέρες προστασία, ας τη προστατέψουμε…. Γι αυτό ας απλώσουμε ο ένας το χέρι στον άλλο και ας παλέψουμε στο πείσμα των άλλων αγαπημένοι, στον κοινό αγώνα, για ότι μας ενώνει, για ότι μας εμπνέει, για ότι μας δείχνει το δρόμο για την ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Γιατί σε αυτή τη χώρα, στο κόσμο της αυτόν τον μικρό τον μέγα, εμείς μόνο μια προσταγή γνωρίζουμε, κείνη που προστάζει για τα ψηλά, για έναν ωραίο ανήφορο, όπου μας περιμένει η δική μας Ανάσταση. Ας ανεβούμε όλοι μαζί χειροπιαστοί τον καθαγιασμένο αυτό ανήφορο αφού το γνωρίζουμε καλά πως σε τέτοιες κορυφές φτάνουν μόνο οι άνθρωποι που αντέχουν στα δύσκολα. Ας βαδίζουμε λοιπόν ο ένας δίπλα στον άλλο με το ανάστημα της ΕΝΩΣΗΣ! Ας γίνουμε το τραγούδι του νέου μας αγώνα, γιατί αυτός ο αγώνας, είναι αγώνας για την κάθε καλύτερη μέρα που δικαιούμαστε και για την οποία αξίζει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, τις προσπάθειές μας! Το νέο μας ταξίδι μόλις ξεκίνησε! ΟΡΤΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ… ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΤΑΞΑΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!!!