Στο Από Μηχανής θέατρο
- Κριτική: Ειρήνη Μάρκου
Σε ένα εργένικο διαμέρισμα όπου συγκατοικούν τρεις φίλοι, οι ισορροπίες διαταράσσονται όταν και οι τρεις ποθούν να διεκδικήσουν την κοπέλα που παρακολουθούν στην απέναντι πολυκατοικία από το μπαλκόνι τους. Μία παράσταση από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής σεζόν, αν και με τους συγκεκριμένους συντελεστές ίσως να μην είναι καθόλου έκπληξη τελικά το γεγονός πως σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή ως την τελευταία.
Το έργο
Ο Άκης Δήμου, που συνήθως χαρακτηρίζεται για την ποιητικότητά του, μας παραδίδει στα Λουλούδια στην Κυρία ένα από τα πιο γειωμένα (με το θετικό πρόσημο του όρου) κείμενά του, δίχως φυσικά να εκλείπουν νότες περισσότερο ποιητικές, ειδικά στον χαρακτήρα του Γρηγόρη, του ονειροπόλου της παρέας, που εγκατέλειψε την κερδοφόρα οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του προκειμένου να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά, την κατασκευή κλουβιών. Εξάλλου, και το ίδιο το κλουβί λειτουργεί ως σύμβολο όχι μόνο για έναν, αλλά για όλους τους χαρακτήρες του έργου, και δεν είναι τυχαίο πως ο Γρηγόρης, που αγαπά να φιλοτεχνεί κλουβιά, προτιμάει να μένουν άδεια, παρά να φιλοξενούν πουλιά.
Σε αυτό το σύντομο, αλλά μεστό και κυκλωτικό έργο, ο Άκης Δήμου έχει συμπυκνώσει μία πραγματική «sliceoflife» (φέτα ζωής). Τρεις διαφορετικοί, νεαροί άνδρες μοιράζονται το ίδιο διαμέρισμα αλλά και το ίδιο αντικείμενο πόθου: την γυναίκα της απέναντι πολυκατοικίας. Πίνουν καφέ, παραγγέλνουν φαγητό, συγκρούονται, μονοιάζουν, βγαίνουν στο μπαλκόνι για κατασκοπεία και μέσα στην συντροφικότητα της αντρικής φιλίας, τραβάει ο καθένας τον δικό του προσωπικό, μοναχικό δρόμο: τον δρόμο προς την ενηλικίωση, την αυτεπίγνωση και την συνειδητοποίηση της γεύσης της προσωπικής ερημιάς, που σε στοιχειώνει παρά τον ευρύτερο κοινωνικό ή στενότερο φιλικό σου κύκλο.
Η παράσταση
Ο Γιώργος Παλούμπης είναι ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει πώς να καθοδηγεί τους ηθοποιούς του και πώς να εκμαιεύει υψηλές ερμηνείες, πολύ κοντά στην σχολή του ρεαλισμού (στην καλύτερη εκδοχή της). Σε μία πολύ μικρή σκηνή, που φέρνει τους θεατές σχεδόν μέσα στο σαλόνι των τριών φίλων, με μουσική υπόκρουση που προκύπτει πολύ φυσικά από τον υπολογιστή που ενεργοποιούν εντός της σκηνικής τους δράσης οι ίδιοι οι ηθοποιοί, με τον AlPacinoνα επιδεικνύει το Σημαδεμένο του πρόσωπο από τον τοίχο των εσωτερικών δωματίων κάθε φορά που ανοίγει η πόρτα, με τα άδεια κλουβιά διαρκή υπενθύμιση στην άλλη άκρη της σκηνής (Σκηνικά-Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα), έχτισε μια ατμόσφαιρα παρεΐστική, της οποίας μέλος αισθάνεται ο θεατής, βιώνοντας έτσι εντονότερα τους κλυδωνισμούς, τις αγωνίες, το χιούμορ, την τρέλλα ακόμα και την απελπισία των ηρώων στις ρωγμές που αχνοεμφανίζεται. Έστησε μία γάργαρη παράσταση, στην οποία ο χρόνος διαστέλλεται ίσως ελάχιστα όταν βρίσκονται οι ήρωες στο μπαλκόνι, το υψηλότερο σημείο της σκηνής, τοποθέτηση που πέραν της πρακτικής της λειτουργίας, λαμβάνει και διαστάσεις μεταφοράς.
Οι τρεις νεαροί ηθοποιοί κατάφεραν να ενσαρκώσουν τους ρόλους τους τόσο φαινομενικά αβίαστα και οργανικά, που κανείς φαντάζεται πως μάλλον δεν υποκρίνονται, παρά είναι οι εαυτοί τους. Ο Γιάννης Διαμαντής, ξεδιπλώνει μια ευθραστότητα και ευαισθησία, που βρίσκει τον πυρήνα του ονειροπόλου και ρομαντικού Γρηγόρη, έτσι ώστε πραγματικά ταράζεσαι όταν επάνω στην σύγκρουσή του αποκαλύπτεται μια πτυχή του χαρακτήρα του που σε σοκάρει (η ρωγμή-υπόμνηση του σκότους σε έναν φαινομενικά πιο «ζεν» ήρωα). Ο Πέτρος Σπυρόπουλος, ενεργειακά πιο εξωστρεφής, διαθέτει όλη την ορμή και το πάθος του Νικήτα, πετυχαίνοντας μια εξαιρετική ισορροπία εμπλοκής και χαλαρότητας, με ρωγμές ευαισθησίας σε έναν φαινομενικά πιο «αδιάφορο» χαρακτήρα, ενώ εντυπωσιάζει με την αίσθηση του μέτρου ακόμα και στις στιγμές που η ένταση κορυφώνεται. Ο Γιώργος Τσουρής (Ανέστης), πλάθει έναν χαρακτήρα αξιοθαύμαστης αθωότητας στα όρια της αφέλειας, που όμως έχει όμως συναίσθηση της μοναξιάς του και παρά τις προσπάθειές του να την διασκεδάσει, μπορεί κανείς να διακρίνει έντοαν την σφραγίδα της επάνω του, ακόμα και μέσω του εξαιρετικού του κωμικού ταλέντου.
Ολοκληρωμένη, συμπαγής, εύρυθμη παράσταση, με κείμενο, σκηνοθεσία και υψηλά απολαυστικές ερμηνείες που καταφέρνουν να αγγίξουν κάτι πολύ ρεαλιστικό, αλλά και με ένα τέλος που ανοίγει αυτόν τον ρεαλισμό σε μία μεγαλύτερη προσωπική αλήθεια zωής.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά – κοστούμια: Βασιλική Σύρμα 
Μουσική: Γιωργής Τσουρής
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Βοηθός σκηνοθέτης: Άννα Παντελάκου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Διαμαντής, Πέτρος Σπυρόπουλος, Γιωργής Τσουρής
Από Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ: 210 5231131
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα 21.15, Τρίτη 21.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 12 €
Φοιτητικό: 8 €
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Ειρήνη Μάρκου για το mytheatro.gr