Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είναι γνωστό παγκοσμίως για την σπάνια ομορφιά του και την πολιτιστική του αξία. Θεωρείται το ωραιότερο και καλύτερα διατηρημένο αρχαίο θέατρο, ενώ είναι ξακουστό για την εξαιρετική του ακουστική. Απέχει περίπου 125χμ από την Αθήνα˙ ανήκει στον νομό Αργολίδας και είναι πολύ κοντά στο Λυγουριό.

Χτίστηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα, ανάμεσα στην δεκαετία του 340-330π.Χ. και σύμφωνα με τον Παυσανία, το φιλοτέχνησε ο Αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος. Η θέση του στην πλαγιά του Κυνόρτιου Όρους επιλέχθη λόγω της ανάπτυξης που γνώρισε η περιοχή, χάρη στην ύπαρξη του Ασκληπιείου, το οποίο συγκέντρωνε πολλές περιπτώσεις ασθενών από όλους τους λαούς της Μεσογείου και μάλιστα, πέραν του θεραπευτηρίου, διατηρούσε και πολλούς άλλους χώρους όπως γυμναστήρια, ξενώνες, στάδιο κτλ. Σε αυτό το πλαίσιο χτίστηκε και το θέατρο, ώστε αρχικά να εξυπηρετεί τους σκοπούς ψυχαγωγίας των ασθενών.

Το θέατρο έχει χωρητικότητα περίπου 15000 ανθρώπων και είναι χωρισμένο σε δύο διαζώματα: το κάτω (34 σειρές) αποτελούσε τον χώρο φιλοξενίας των επίσημων προσώπων και των ιερέων, ενώ το άνω διάζωμα (21 σειρές) προσέφερε θέση στον απλό λαό. Στην μοναδική αίσθηση της ακουστικής συμβάλλει –πέραν της καλά μελετημένης κατασκευής– και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το θέατρο: πορόλιθος.

Στην διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης έλαβαν χώρα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου δύο πολύ σημαντικές εθνοσυνελεύσεις: η Α’ Εθνοσυνέλευση το 1821 ήταν και αυτή που διακήρυξε την ανεξαρτησία της Ελλάδας και η Γ’ Εθνοσυνέλευση το 1826 διαλύθηκε στο άκουσμα της είδησης της πτώσης του Μεσολογγίου.

Λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών (που πραγματοποίησε κατά κύριο λόγο ο αρχαιολόγος Π. Καββαδίας), την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου του 1938 ανέβηκε η πρώτη παράσταση αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο: η Ηλέκτρα από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με την Κατίνα Παξινού στον ρόλο της Ηλέκτρας και την Ελένη Παπαδάκη στον ρόλο της Κλυταιμνήστρας. Παρόλ’ αυτά, οι πόλεμοι που μεσολάβησαν αναστέλλουν την λειτουργία του θεάτρου σε μία πιο μόνιμη βάση.

Το 1954 επιστρέφει ο Δημήτρης Ροντήρης στην Επίδαυρο σκηνοθετώντας τον Ιππόλυτο σε μία δοκιμαστική πρώτη προσπάθεια οργάνωσης θεσμού. Την επόμενη χρονιά, εγκαινιάζονται επίσημα τα Επιδαύρια με την παράσταση Εκάβη σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή.

Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, η Επίδαυρος ήταν ανοιχτή μόνο στο κρατικό θέατρο. Έπρεπε να περάσει μία εικοσαετία, προκειμένου να υποδεχτεί το 1975 το Θέατρο Τέχνης, με την περίφημη παράσταση των Ορνίθων του Καρόλου Κουν. Σταδιακά, εντάχθηκαν στο πρόγραμμα και παραστάσεις από άλλους θεατρικούς οργανισμούς, ενώ τα τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ της Επιδαύρου τελεί υπό την αιγίδα του Ελληνικού Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του οποίου έχουν φιλοξενηθεί και παραγωγές του εξωτερικού, που δεν εντάσσονται στο αρχαίο δράμα.

Πολύ κοντά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου βρίσκεται και η μικρή Επίδαυρος, η οποία ανακαλύφθηκε μόλις το 1971, αν και χρονολογείται επίσης στον 4ο π.Χ. αιώνα. Η μικρή Επίδαυρος έχει χωρητικότητα 2000 ατόμων και φιλοξενεί σήμερα κυρίως μουσικές παραστάσεις