Ραμόνα Travel

Στη γη της καλοσύνης : Μια παράσταση της Bijoux de Kant

• Κριτική: Κάτια Σωτηρίου

Το έργο Ραμόνα Travel/Στη γη της καλοσύνης μας οδηγεί σε ένα μικροαστικό σπίτι της ελληνικής επαρχίας, στο Διδυμότειχο, με παλιά έπιπλα, εικονίσματα, μια ασπρόμαυρη τηλεόραση να παίζει Μάρλον Μπράντο και Βίβιαν Λι, όπου ζουν δυο αδερφές, δυο γυναίκες ψυχικά και σωματικά ταλαιπωρημένες, η Ραμόνα και η Στέλλα, που έχει παντρευτεί έναν Βούλγαρο μετανάστη, άντρα σκληρό και τραχύ, με άγνωστο παρελθόν.

Στο σπίτι φιλοξενείται και ο Μάρκο, ένας Αλβανός νέος παραπληγικός, τον οποίο υιοθετεί και φροντίζει η Ραμόνα. Το Ραμόνα Travel, είναι η ελληνική, λαϊκή εκδοχή του λεωφορείου ο Πόθος του Τένεσσι Ουίλιαμς

Η Ραμόνα – Μπλανς Ντυμπουά – είναι μια λαική τραγουδίστρια σε μαγαζιά της Εθνικής Οδού, που έφυγε νωρίς από το σπίτι της για να αναζητήσει ένα αμφίβολο μέλλον, αλλά και για να αντιμετωπίσει τους προσωπικούς της δαίμονες. Πίσω της αφήνει την εύθραυστη Στέλλα, που την είχε πάντα ανάγκη. Ελλείψει της αδερφής της, και μέσα σε ένα ζοφερό κλίμα, η Στέλλα γνωρίζει τον Ζλατάν, που της προσφέρει την ασφάλεια της αρρενωπότητας του, αλλά ταυτόχρονα τη βυθίζει σε έναν σκοτεινό κόσμο, που δεν αργεί να μετατραπεί σε εφιάλτη, όταν εμφανίζεται η Ραμόνα.

Εντυπωσιακά άρτια μεταφορά του Λεωφορείου ο Πόθος με έντονα βαλκανικά στοιχεία ελληνικής παράδοσης και λαογραφίας, που πραγματεύεται ζητήματα έρωτα και προδοσίας, θανάτου, ελληνικού σκυλάδικου και λαϊκού πόθου, με στοιχεία παγανισμού, και στοιχεία παράδοσης της ελληνικής επαρχίας που φορτίζουν ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα, ιδιαίτερα στο σημείο που πέφτουν οι μάσκες και οι ήρωες του έργου καλούνται να πάρουν αποφάσεις ζωής και θανάτου. Το έργο καταλήγει με την Ανάσταση του Μάρκο, που χρειάζεται για να καθαρθεί η Ραμόνα από τις πράξεις της, εντείνοντας το μεταφυσικό στοιχείο του έργου.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης στήνει ένα σκηνικό βαρύ, μια ατμόσφαιρα ψυχικών ερειπίων, τόσο με την εμφάνιση των ηρώων του, όσο και με τις μη αναμενόμενες παρεμβάσεις του Μάρκο από την αναπηρική καρέκλα. Η επιλογή της τοπικής διαλέκτου ξαφνιάζει τον θεατή στα πρώτα λεπτά, όμως γίνεται γρήγορα αναπόσπαστο στοιχείο της ατμόσφαιρας, επιτρέποντας τις μεγάλες εντάσεις, και εντείνοντας την αγωνία και τραγικότητα των ηρώων. Οι δυο γυναικείες ερμηνείες είναι, όμως, το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της παράστασης.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, υποδύεται την τσακισμένη Ραμόνα με τη δύναμη, λαϊκότητα και το πάθος που απαιτεί ο ρόλος μιας τραγουδίστριας της Εθνικής. Με τον απαραίτητο νταλκά προσεγγίζει και το μουσικό κομμάτι, τραγουδώντας ελληνικά λαϊκά τραγούδια ζωντανά με τη συνοδεία ενός ακορντεόν, αποδεικνύοντας ότι διαθέτει τη στόφα της ερμηνεύτριας που βυθίζεται και «τσαλακώνεται», για να αγγίξει το θεατή. Η ερμηνεία της ως Ραμόνα είναι από τις πιο δυνατές στιγμές της καριέρας της, και δεν είναι τυχαίο ότι όλη η παράσταση στήνεται γύρω της. Έχει τον αισθησιασμό και την αρχέγονη ένταση της γυναίκας που θέλεις να κοιτάς.

Η Λένα Δροσάκη είναι ιδανική επιλογή για το ρόλο της ταλαιπωρημένης και ανασφαλούς Στέλλας, με μια λεπτότητα και εύθραυστη ομορφιά που προκαλεί λύπη, αλλά και κατανόηση για τις επιλογές της. Ο Κρις Ραντάνοφ έχει το πλεονέκτημα της σωματικής του διάπλασης που τον καθιστά άμεσα σκληρό και αποτρόπαιο στις πράξεις του και ιδιαίτερα τραχύ στην εκφορά του λόγου και τις εκρήξεις θυμού του στα Βουλγάρικα.

Ο Δημήτρης Μοθωναίος έχει έναν ρόλο ιδιαίτερο, λιγότερο απαιτητικό ωστόσο, τον οποίο φέρνει σε πέρας άνετα. Συνολικά η παράσταση είναι μια εμπειρία, λόγω της ελληνικότητας της μεταφοράς αυτού του αρχετυπικού δράματος. Ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει τις σακατεμένες ψυχές του έργου, και να κατανοήσει το δράμα τους. Αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία της παράστασης.

Είναι σχεδόν αδύνατο να μη σε αγγίξει η ένταση της, και για αυτό αξίζει ίσως και να την ξαναδεί κάποιος, για να μπορέσει να εισπράξει το μεγάλο όγκο συναισθημάτων και εικόνων που χωρούν σε 1,5 ώρα.

Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Μουσική: Κώστας Δαλακούρας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Σκηνογραφία: Γιάννης Σκουρλέτης, Δήμητρα Λιάκουρα, Περικλής Πραβήτας

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Λένα Δροσάκη, Δημήτρης Μοθωναίος, Κρις Ραντάνοφ & Βασίλης Ζιάκας (Ακορντεόν)