Ο Γιώργος Νανούρης επιλέγει για το mytheatro τρία ποιήματα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, που γορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.).
Γιώργος Σεφέρης «Θεατρίνοι
Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά
και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια,
μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές
κι επιφωνήματα και χαραυγές
ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς
(πες μου που πάμε; πες μου που πας;)
πάνω απ’ το δέρμα μας γυμνά τα νεύρα
σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα
γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα
(πότε μας γέννησαν; πότε μας θάψαν;)
και τεντωμένα σαν τις χορδές
μιας λύρας που ολοένα βουίζει. Δες
και την καρδιά μας∙ ένα σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνοντας το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή.
Μέση Ανατολή, Αύγουστος ’43
Κ.Π.ΚΑΦΑΒΗΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Βαρέθηκα να βλέπω την σκηνή,
και σήκωσα τα μάτια μου στα θεωρεία.
Και μέσα σ’ ένα θεωρείο είδα σένα
με την παράξενη εμορφιά σου, και τα διεφθαρμένα νιάτα.
Κι αμέσως γύρισαν στο νου μου πίσω
όσα με είπανε το απόγευμα για σένα,
κ’ η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν.
Κ’ ενώ εκοίταζα γοητευμένος
την κουρασμένη σου εμορφιά, τα κουρασμένα νιάτα,
το ντύσιμό σου το εκλεκτικό,
σε φανταζόμουν και σε εικόνιζα,
καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα.
Μ. Μπρεχτ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Καλλιτέχνες, εσείς που με χαρά σας και με πίκρα παραδίνεστε στην κρίση του θεατή, αποφασίστε τώρα να παραδώσετε απο δω και μπρος στην κρίση του και τον κόσμο που παρασταίνετε.
Παραστήστε αυτό που υπάρχει , αλλά παρασταίνοντάς το, δείξτε κι αυτό που δεν υπάρχει, μα θα μπορούσε να υπάρξει και θα ήτανε ωφέλιμο.
Μέσ ‘ απ’ την απεικόνισή σας πρέπει να μάθει ο θεατής να δρα πάνω σ’ αυτό που εικονίζετε.
Και τούτη η διαδοχή ας είναι ευχάριστη .
Η μάθηση πρέπει να προσφέρεται σαν τέχνη, και πρέπει εσείς σαν τέχνη να διδάξετε πώς δρα κανείς πάνω σε πράγματα κι ανθρώπους.
Κι η άσκηση της τέχνης είναι πηγή χαράς.
Το δίχως άλλο, ζείτε σε σκοτεινούς καιρούς.
Βλέπετε τον άνθρωπο να τον έχουν παίγνιο δαιμονικές δυνάμεις.
Οι ηλίθιοι μονάχα ζουν ανέμελοι. Και πάνε του χαμού όσοι ‘ ναι ευκολόπιστοι.
Τι ήτανε οι κατακλυσμοί της σκοτεινής προϊστορίας μπροστά στις συμφορές που σήμερα χτυπάν τις πολιτείες μας ;
Kαι τι ήταν οι κακές σοδειές μπρος στην ανέχεια που μας δέρνει ανάμεσα σε τόσην αφθονία ;