Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
Από τον θίασο Nova Melancholia, έργο-ελεύθερη διασκευή, βασισμένο στο βιβλίο του Δούκα Καπάνταη με τίτλο «Αυτοκράτειρα». Μικρή σκηνή Στέγη Ιδρύματος Ωνάση.
Ένα έργο αυστηρά ακατάλληλο για ανηλίκους και όχι κατάλληλο για όλους τους ενηλίκους. Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα πορνογράφημα που σκοπό έχει να προβάλει τη λαγνεία και διάφορες μορφές σεξουαλισμού με κυρίαρχο τον αυνανισμό. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει από την πρώτη σκηνή όταν τρείς κυρίες βρίσκονται σε ένα σαλόνι όπου παίρνουν το τσάι τους.
Ο τρόπος σερβιρίσματος του αφεψήματος, που έχει και διουρητικές ιδιότητες, είναι ουρητικός. Το υγρό χύνεται στα φλιτζάνια με τη μορφή και τον ήχο των ούρων που πέφτουν σε ένα δοχείο, μάλιστα για περισσότερη σχέση με την ούρηση το τσαγερό τοποθετείται σε ανάλογη θέση. Τσαγερό ουρήθρα-ουρολαγνεία. Πιστεύω πως αυτή η σκηνή είναι η καλύτερη σκηνή του έργου. Εκεί λοιπόν που οι τρεις κυρίες πίνουν το υγρό τους φαίνεται ότι κάτι γίνεται και με τα δικά τους υγρά και αρχίζουν να αυνανίζονται. Η πρώτη φάση του αυνανισμού γίνεται με τον συνηθέστερο τρόπο. Όταν τελειώνουν αυτοϊκανοποιημένες, τους σερβίρεται ένας δεύτερος γύρος αφεψήματος με τον ίδιο ουρολογικό τρόπο. Όταν αδειάζουν τα φλιτζάνια τους και πάλι αυνανίζονται, αυτήν τη φορά με έναν γνωστό μεν αλλά όχι τόσο συνηθισμένο τρόπο χρησιμοποιώντας τα μαξιλάρια του καναπέ, τα χερούλια, και την πλάτη.
Στη συνέχεια του έργου υπάρχει μια υποτιθέμενη ιστορία για κάποια φυλή στη «Νέα Γη» που έχει δικούς της περίεργους νόμους και κάποια σεξουαλική αιμομικτική τιμωρία που επιβάλλει σε ορισμένες περιπτώσεις που δεν θεωρούνται αποδεκτές. Υπάρχει σεξουαλική ποινή ενός γιου προς την ακόλαστη μητέρα του, ενδοοικογενειακό σεξ, κλειδαρότρυπα, υπέρμετρη λαγνεία, ανδρικός αυνανισμός, αυτοαυνανισμός, ετεροαυνανισμός, ομοφυλοφιλική σχέση, γυμνό σώμα και άλλα πολλά, είναι όμως μόνο αυτά; Δηλαδή σκοπός του έργου είναι να μας δείξει ηθοποιούς γυμνούς που αυνανίζονται επί σκηνής και ξεγυμνώνονται παίρνοντας διάφορες αισθησιακές πόζες ή φάσεις περιπτύξεων; Σαφώς και δεν πρόκειται μόνο για αυτό.
Είναι επιστημονικά γνωστό ότι τα παιδιά αυνανίζονται από πολύ μικρή ηλικία, ακόμα και από την ηλικία των μερικών μηνών. Ο αυνανισμός αυτός, που σίγουρα δεν έχει σεξουαλικό περιεχόμενο, όταν γίνεται με την αποδεκτή στην παιδιατρική συχνότητα, θεωρείται φυσιολογικός. Όταν όμως οι γονείς δεν ασχολούνται όσο πρέπει με το παιδί τους, όταν το παιδί μένει μόνο του για πολλές ώρες, χωρίς φροντίδα και χαρά καταφεύγει σε μεθόδους αυτοϊκανοποίησης τρίβοντας τους μηρούς του μεταξύ τους ή τρίβοντας την περιγεννητική του χώρα στα κλινοστρώματα ή τα μαξιλάρια. Σε μεγαλύτερη ηλικία μπορεί να χρησιμοποιεί και τα χέρια του.
Στην εφηβεία ο αυνανισμός αποκτά σεξουαλικό περιεχόμενο και φυσικά θεωρείται και πάλι φυσιολογικό φαινόμενο εκτός από τις περιπτώσεις υπερβολής οι οποίες οφείλονται σε πλήξη και ανία του παιδιού όταν δεν έχει να κάνει κάτι άλλο που να μπορεί να του προσφέρει χαρά ή ακόμα και ηδονή. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστούμε στους γονείς να ασχοληθούν περισσότερο με το παιδί τους αλλά και να φροντίσουν να του προσφέρουν χαρά και ενδιαφέρον απασχολώντας το με αθλητισμό, μουσική, τέχνες ή ότι άλλο του αρέσει.
Το σημερινό παιδί είναι ο αυριανός ενήλικας και ότι ισχύει για το παιδί, έφηβο, νεαρό ενήλικα ισχύει και για τον ενήλικα. Στην προκειμένη περίπτωση οι ενήλικες της παράστασης στα πλαίσια της ανίας τους, της εσωτερικής μοναξιάς τους ίσως ακόμα και μη έχοντας κάποιες άλλες ασχολίες που θα μπορούσαν να τους προσφέρουν ικανοποίηση και χαρά βρίσκουν καταφύγιο σε όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω (να έχει σχέση με το έργο ο τίτλος του θιάσου, Nova Melancholia; Μάλλον θα πρόκειται για σύμπτωση).
Επιλογικά να αναφέρω ότι προσωπικά δεν με απασχολεί ο σωματικός αυνανισμός, ο οποίος μπορεί να είναι και χρήσιμος σε συγκεκριμένες περιπτώσεις αποσοβώντας κινδύνους για το σύνολο. Με απασχολεί περισσότερο ο πνευματικός αυνανισμός ο οποίος πιστεύω ότι μπορεί να είναι άκρως επικίνδυνος για την κοινωνία.
Συντελεστές:
Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Δούκα Καπάνταη το οποίο πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει.
Η σκηνοθεσία του Βασίλη Νούλα πάρα πολύ καλή για ένα έργο όχι από τα συνηθισμένα. Τα σκηνικά του Κώστα Τζημούλη απόλυτα ικανοποιητικά, χρησιμοποιούνται πολύ σωστά από τους ηθοποιούς. Τα κοστούμια της Νάνας Σαχίνη βοηθούν τους ηθοποιούς να δείξουν εύκολα τη σεξουαλικότητά τους. Οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα ιδιαίτερα χρήσιμοι.
Μουσική επί σκηνής: το κορίτσι κοιμάται Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελισάβετ Ξανθοπούλου
Ερμηνεύουν οι: Κώστας Κουτσολέλος, Βίκυ Κυριακουλάκου, Αλέξια Σαραντοπούλου, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου. Όλοι τους με εξαιρετικές ερμηνείες σε ένα τόσο δύσκολο έργο, Δεν είναι πολύ εύκολο, ακόμα και για έναν έμπειρο ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου να αυνανίζεται επί σκηνής ή να κάνει όλες αυτές τις λάγνες και άκρως αισθησιακές κινήσεις που απαιτεί ενσάρκωση του ρόλου του.
Ένα δύσκολο και καθόλου συνηθισμένο έργο για το οποίο ο θεατρόφιλος πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Έχει χαρακτηριστεί: βέβηλο, πορνογραφικό, ακραίο και πράγματι κατά κάποιο τρόπο είναι, όμως με όλα αυτά που βλέπουμε στον κινηματογράφο αλλά ακόμα και μέσα στα σπίτια μας τηλεοπτικά νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο από ότι το έργο χαρακτηρίζεται ως αυστηρώς ακατάλληλο.
4:22 Μ.Μ.
Στέλιος Αντωνιάδης – mytheatro.gr