Το θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσίασε σήμερα το πρόγραμμα της θεατρικής σεζόν 2019-2020, που περιλαμβάνει 28 παραστάσεις με 215 συντελεστές!
Φέτος, θα παιχτούν παραστάσεις τόσο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, όσο και στο θέατρο Τζένη Καρέζη και στις δυο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης όπως και πέρσι, με το οποίο θα υπάρξει συνεργασία σε δυο παραγωγές, καθώς επίσης και στο θέατρο Άνεσις, στο Bios και στο Tempus Verum εν Αθήναις. Την παρουσίαση έκανε ο Μίλτος Σωτηριάδης, που άνοιξε το λόγο του μνημονεύοντας τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που έφυγε το πρωί από τη ζωή, δηλώνοντας την αμηχανία του για το χιουμοριστικό τρόπο με τον οποίο θα συνεχιζόταν η παρουσίαση του. Πράγματι, το βίντεο που ακολούθησε, με εικόνες και μουσική από τον Πόλεμο των Άστρων έκανε μια αναφορά στην μελλοντική επέκταση των παραστάσεων παραγωγής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου σε όλα τα θέατρα της Ελλάδας, αλλά και στο Broadway ή το O2 Arena!
Συντελεστές των παραστάσεων έδωσαν το παρών, για να παρουσιάσουν τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχουν. Με έργα να επαναλαμβάνονται αλλά και νέες παραγωγές, το πρόγραμμα του Θεάτρου είναι το ακόλουθο:
Η Τ Ρ Α Γ Ι Κ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Α Μ Λ Ε Τ, Ε Ν Ο Σ Π Ρ Ι Γ Κ Ι Π Α Τ Η Σ Δ Α Ν Ι Α Σ
του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Ομάδα GRASSHOPPER
Κεντρική Σκηνή
5.10.2019 – 24.11.2019
Μετά τον «Θείο Βάνια» και τις «Βάκχες», η τρίτη συνεργασία του Έκτορα Λυγίζου και της ομάδας Grasshopper με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, αυτή τη φορά με το δημοφιλέστερο αλλά και πιο αινιγματικό έργο του Σαίξπηρ σε μια καινούρια διασκευή για έξι ηθοποιούς, που ακολουθώντας πιστά την πλοκή του έργου επιχειρεί να ανακαλύψει τους μηχανισμούς του.
Σύμφωνα με τον γνωστό μεσαιωνικό μύθο, ένας πρίγκιπας της Δανίας καλείται να σκοτώσει τον θείο του παίρνοντας εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα του. Όμως, αντίθετα με αντίστοιχες ιστορίες εκδίκησης στην αρχαία ελληνική τραγωδία, ο πρίγκιπας συνεχώς αναβάλλει την πράξη, μπαίνοντας σε έναν κυκεώνα αμφιβολιών και φλερτάροντας με την τρέλα. Στα χέρια του Σαίξπηρ, αυτή η τυπική ιστορία εκδίκησης μετατρέπεται σε ένα πολυσύνθετο έργο, πάνω στα όρια της αυτενέργειας του ανθρώπου, στη φύση της επιθυμίας, στις λειτουργίες του πένθους, στην αυτοκτονία, στο ίδιο το θέατρο, αλλά και στους μηχανισμούς της εξουσίας. Η σαιξπηρική εκδοχή του Άμλετ είναι ένα δαιδαλώδες έργο. Σαν μια πελώρια μηχανή που μπαίνοντας σε λειτουργία καταπίνει ένα ένα τα θεατρικά πρόσωπα και τα αλέθει στα σωθικά της. Απέναντι στη μοναχική παρουσία των προσώπων θέτει ένα τεράστιο Χρέος, σχεδόν υπεράνθρωπο. Απέναντι στο άτομο θέτει την Ιστορία (και τον μύθο) που με τους πανίσχυρους μηχανισμούς τους στρατεύουν το άτομο και το θέτουν στην υπηρεσία τους μετατρέποντάς το σε Ήρωα.
Στην Τραγική ιστορία του Άμλετ όλα τα πρόσωπα είναι διχασμένα: ένα κομμάτι τους συλλογίζεται, αφηγείται και καθοδηγεί ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει (ή να επινοήσει) ένα νόημα, ενώ ένα άλλο κομμάτι τους δρα και βιώνει. Αυτό το διχασμό των προσώπων θα εξερευνήσει η παράσταση, χρησιμοποιώντας ως βασικό εργαλείο το παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα στον σκηνοθέτη και τον ηθοποιό. Άλλωστε το ίδιο το έργο μπορεί να διαβαστεί ως μια σειρά επάλληλων «σκηνοθεσιών». Σκηνοθέτης είναι το φάντασμα του Πατέρα που προσπαθεί να συντονίσει τον Άμλετ στην ιστορία της εκδίκησης, σκηνοθέτες ο Πολώνιος και ο Κλαύδιος που στήνουν τις παγίδες τους, σκηνοθέτης ο ίδιος ο Άμλετ που στήνει την ιστορία της τρέλας του. Σκηνοθέτες είναι όλα τα πρόσωπα που προσπαθούν να παρασύρουν τα άλλα πρόσωπα στη δική τους εκδοχή της ιστορίας, ενώ συγχρόνως αυτοσκηνοθετούνται. Και πάνω απ’ όλους, σκηνοθέτης είναι ο ίδιος ο συγγραφέας που στήνει τον πελώριο δαίδαλο –το έργο.
Συντελεστές της παράστασης
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Σκηνικό: Κλειώ Μπομπότη
Κοστούμια: Άλκηστη Μάμαλη
Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Κασιμάτης
Σχεδιασμός μακιγιάζ και κομμώσεων: Ιωάννα Λυγίζου
Σχεδιασμός ήχου: Brian Coon
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Βλασσοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Στέφη Πανταβού
Το κείμενο της παράστασης βασίζεται στις μεταφράσεις του Γιώργου Χειμωνά, του Διονύση Καψάλη και του Ιάκωβου Πολυλά.
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Έκτορας Λυγίζος, Άρης Μπαλής, Ηρώ Μπέζου, Αινείας Τσαμάτης
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 5.10.2019 έως 24.11.2019
Τ Ο Ξ Υ Π Ν Η Μ Α Τ Η Σ Α Ν Ο Ι Ξ Η Σ
του Φρανκ Βέντεκιντ
Κεντρική Σκηνή
7.10.2019 – 14.01.2020
«Είναι εξευτελιστικό να είσαι άνθρωπος και να μην έχεις δοκιμάσει το πιο ανθρώπινο πράγμα–»
Ο Βέντεκιντ στο Ξύπνημα της άνοιξης συνθέτει ένα ρέκβιεμ για το στραγγαλισμό της αθωότητας και των πρώτων παρορμήσεων και καταγγέλλει μια συντηρητική κοινωνία εστιασμένη στην αποτελεσματικότητα, που καταστέλλει το ένστικτο και την επαφή με το σώμα.
Μέσα από σύντομες, αποσπασματικές εικόνες, παρακολουθούμε μια γενιά εφήβων να έρχονται αντιμέτωποι με τη διερεύνηση της σεξουαλικότητας, τη φιλία, το ρομαντισμό, τη βία, την αυτοκτονία, τον έρωτα και να ωθούνται εντέλει στον αφανισμό, μέσα από την πάλη τους να αναπνεύσουν σε μια ασφυκτική κοινωνία που προτείνει τη στέρηση της ανθρώπινης ιδιότητας.
Η παράσταση επιχειρεί να παρακολουθήσει μέσα από το μικροσκόπιο όλη τη διακύμανση του ανθρώπινου συμπτώματος που πεθαίνει πριν καν γεννηθεί, διατηρώντας το ωμό και ανηλεές ύφος της γραφής του Βέντεκιντ.
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Διασκευή: Γκελυ Καλαμπάκα, Δημητρης Καραντζάς
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Παπαδόπουλος
Σκηνικά: Άρτεμις Φλέσσα
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γκέλυ Καλαμπάκα
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Βαγγέλης Αμπατζής
Ασημίνα Αναστασοπούλου
Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή
Γιώργος Δικαίος
Αναστάσης Λαουλάκος
Μάνος Πετράκης
Νάνσυ Σιδέρη
Μαρία Σκουλά
Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
7.10.2019 – 14.01.2020
L o v e N o t
«Το πείραμα μιας σχέσης»
της Θεοδώρας Καπράλου
Κάτω Χώρος
7.10.2019 – 28.01.2020
Παρακαλώ ακολουθήστε με ακρίβεια τις παρακάτω οδηγίες και απομνημονεύστε το συντομότερο δυνατό τις αρχές της φιλοσοφίας μας.
Οι δύο σύντροφοι οφείλουν να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Παρακαλώ στα επόμενα 27 δευτερόλεπτα χαϊδέψτε τρυφερά το σύντροφό σας.
Οι δύο σύντροφοι οφείλουν να συγχωρούν ο ένας τον άλλον. Παρακαλώ στα επόμενα 23 δευτερόλεπτα ζητήστε και λάβετε τη συγχώρεση του συντρόφου σας για οποιοδήποτε ατόπημά σας.
Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Η φυσική –σχεδόν αντανακλαστική– του τάση είναι να διαμορφώνει δυαδικά συστήματα κλειστού τύπου –ευρέως γνωστά με τον όρο «ζευγάρια»– μέσα στα οποία λειτουργεί αβίαστα και πάντα σε απόλυτη αρμονία με τα ένστικτα και τις ενορμήσεις του.
Ως εκ τούτου, οι σχέσεις που αναπτύσσει το εν λόγω θηλαστικό είναι στέρεες, μακροχρόνιες, βασίζονται στα αμοιβαία αισθήματα των εμπλεκόμενων μερών, διαταράσσονται σπανίως και δεν διακόπτονται παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Το καλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των σχέσεων αυτών αποτελούν οι ερωτικές σχέσεις που αναπτύσσει το είδος.
Η πεποίθηση του θηλαστικού περί μονογαμίας σε συνδυασμό με τη συγκρότηση ανάλογων κοινωνικών ηθών και θεσμών σταθεροποιούν και βασικά εξυγιαίνουν τις σχέσεις αυτές, καθιστώντας τις ιδανικό παράδειγμα για όλα τα υπόλοιπα θηλαστικά του πλανήτη, που με τις λαμπρές εξαιρέσεις του κύκνου, του κάστορα και του πιγκουίνου, αποτυγχάνουν παταγωδώς.
Ου φοβηθείτε. Είμαστε εδώ. Για σας. Προσέλθετε.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Θεοδώρα Καπράλου
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Σερέτης
Συνεργάτης σκηνογράφος: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Video παράστασης: Γιάννης Καραμπάτσος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Κωνσταντάκη, Θύμιος Κούκιος
ΧΩΡΟΣ
Κάτω Χώρος
7.10.2019 – 28.01.2020
Ο Α Γ Ν Ο Σ Ε Ρ Α Σ Τ Η Σ
του Ντέιβιντ Πλαντ
Δώμα
11.10.2019 – 17.11.2019
Πολύ πέρα από τη στεναχώρια που δεν είσαι τώρα εδώ, μαζί μου
– τόσο πολύ πέρα από τη στεναχώρια αυτή,
που αδυνατώ πια να φανταστώ τη ζωή που ζήσαμε μαζί-
η απουσία σου έχει γίνει για μένα εμμονή.
Τι είναι αυτή η εμμονή με την απουσία,
ώστε ν’ αδυνατώ να φανταστώ μια παρουσία
«Ο αγνός εραστής» είναι μια ελεγεία του Αμερικανού συγγραφέα DAVIDPLANTE για τον επί σαράντα χρόνια σύντροφό του, τον Έλληνα ποιητή και εκδότη Νίκο Στάνγκο, την κοινή τους ζωή και το τραγικό τέλος της. Μια μακρά σε διάρκεια ερωτική αφιέρωση, μια σχεδόν σωματική και συγκινητική σπουδή πάνω στο θέμα της απώλειας και του πένθους, της μνήμης και της φαντασίωσης.
Σε μια εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος «δημιουργεί δεσμούς εξαρχής χαλαρούς, ώστε να μπορούν να λύνονται εύκολα, γρήγορα και δίχως πόνο» πέντε μόλις χρόνια μετά το θάνατο του συντρόφου του, ο David Plante καταγράφει μια πολυετή ιστορία αφοσίωσης που διαπερνά όλο το φάσμα της συναισθηματικής διακύμανσης: από την έξαψη της πρώτης φοράς στην απόγνωση. Από το απόλυτο σμίξιμο στην απόλυτη μοναξιά. «Εσύ, εσύ, εσύ» γράφει συνεχώς και συνθέτει ταυτόχρονα τη βιογραφία του συντρόφου του, αλλά και μια αφήγηση της ιστορίας της Ελλάδας από το 1936 (έτος γέννησης του Στάνγκου) έως το 2004, πάντα σε δεύτερο ενικό πρόσωπο. Μια απόλυτη ερωτική αφιέρωση, ένας «εξοντωτικός, τολμηρός, προσωπικός θρήνος», όπως γράφει σχετικά ο Philip Roth.
Στην σκηνική εκδοχή της ιστορίας, που επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά μετά την θερμή υποδοχή της την περσινή σεζόν, τέσσερις ηθοποιοί, δύο άντρες, αλλά και σε αντίθεση με την πραγματική ιστορία δύο γυναίκες, όλοι τους διαφορετικές εκδοχές του ίδιου προσώπου, διαχειρίζονται επί σκηνής το τραύμα τους και την μοναξιά τους. Προσπαθούν να βρουν τον νέο τους βηματισμό μετά την απώλεια. Και τελικά υμνούν την αγάπη. Πέρα από φύλα και χρόνους. Στην πλήρη έκφραση και ουσία της. Και κυρίως, την ανάγκη έκφρασής της στην άγρια και μοναχική εποχή μας.
Πώς η μνήμη γίνεται παρόν; Πώς τα θραύσματα γίνονται ενότητα; Πώς βιώνεται ένα πένθος; Πώς γιατρεύεται το τραύμα; Πώς επιβιώνεις; Πώς παίρνεις ανάσα; Ξανά;
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Ηλίας Μαγκλίνης
Σκηνοθεσία: Άρης Λάσκος
Δραματουργία: Άρης Λάσκος, Κόνυ Ζήκου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Γράψα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σεσίλια Τσελεπίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κόνυ Ζήκου
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Μάνος Βαβαδάκης
Κατερίνα Πατσιάνη
Θάνος Τσακαλίδης
Ειρήνη Φαναριώτη
ΧΩΡΟΣ
Δώμα
11.10.2019 – 17.11.2019
M U T E
του Γιώργου Χρυσοστόμου
Κεντρική Σκηνή
17.10.2019 – 19.01.2020
Ένας άνθρωπος που κυνηγά το μυαλό του, ένας άνθρωπος που αρνείται τις λέξεις. Μια πολυκατοικία. Ένας μαέστρος, ένας ηλικιωμένος, ένας φοβιτσιάρης, ένας γυμναστής, ένας σεξομανής, ένας γκαντέμης… Τι τους συνδέει; Είναι ένας ή περισσότεροι; Κάποτε όλα διαλύονται· οι λέξεις έρχονται απρόσμενα. Μια παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.
MUTE. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ενα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδήσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκανε να δουλέψουνε βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούνε κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.
Με εκτίμηση
Γιώργος Χρυσοστόμου
Συντελεστές της παράστασης
Ιδέα: Γιώργος Χρυσοστόμου
Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου
Δραματουργία: Juan Ayala
Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη – κίνηση: Ηλιάνα Γαϊτάνη
Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 17.10.2019 – 19.01.2020
Μ Υ Ρ Τ Ο Σ
Παράσταση βασισμένη
στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι
Ομάδα 4Frontal
Δώμα
21.10.2019 – 12.11.2019
«…-Χρόνια το περιμέναμε, ακούστηκε από απέναντι. Η τιμωρία των αμαρτωλών είναι ημέρα εορτάσιμος. Επιτέλους, ο Θεός σας εκδικήθηκε…
-Λες; Εκδικήθηκε Σταύρο μου;
-Γιατί ρε Διονυσία; Αυτή δεν είναι η δουλειά του;…»
Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής.
Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ. Προύχοντες και φορείς της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Φαινομενικά καθωσπρέπει αλλά ουσιαστικά «λοιμών καθέδρα», όπως τους αποκαλούν οι απέναντι που παρακολουθούν ηδονοβλεπτικά κάθε τους κίνηση. Μια κόρη ανάπηρη εκ γενετής, ονόματι Περσεφόνη, μια μάνα που θεωρεί ότι η ασχήμια είναι αμάρτημα και προσπαθεί να καλύψει ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές επιταγές, ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία και τη βία, ένα νεαρό κορίτσι που γίνεται μήλον της έριδος ως φορέας της απόλυτης σεξουαλικότητας, ένας εικοσάχρονος που δεν τον αφήνουν να ενηλικιωθεί, ένα ζευγάρι υποτακτικών –βουβοί θεατές των εγκλημάτων των αφεντικών τους–, μια νεαρή υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, ένας ευνούχος υποτακτικός που παλεύει να καλύψει τις «βρωμιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.
Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας.
Η ομάδα 4Frontal, μετά τον Μουνή, την Οικογένεια Μπες-Βγες, την Σοφία Λασκαρίδου – μια αγάπη μεγάλη, επιστρέφει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, συνεχίζοντας την αναζήτηση της σκηνικής αναπαράστασης ενός λογοτεχνικού κειμένου.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη, Θανάσης Ζερίτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης
Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Γιαννουλάδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Κουτσιούμπα
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα
HairStyling: Κωνσταντίνος Κολιούσης
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας, Τατιάνα Άννα Πίττα
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Δώμα
21.10.2019 – 12.11.2019
Ο Γ Ι Ο Σ
του Φλοριάν Ζελλέρ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Κεντρική Σκηνή
5.12.2019 – 12.04.2020
Ο 17χρονος Νικολά περνάει μια δύσκολη φάση ύστερα από το χωρισμό των γονιών του. Είναι αδιάφορος, έχει παρατήσει το σχολείο, λέει ψέματα. Η μητέρα του έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, κι ο Νικολά σκέφτεται πως θα ήταν καλύτερα να πάει να μείνει με τον πατέρα του, που ζει με την καινούρια του σύντροφο και το μωράκι που έχουν αποκτήσει πρόσφατα. Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες του πατέρα, ανάμεικτες με τις ενοχές του, ο οποίος θέλει να βοηθήσει με κάθε τρόπο το γιο του, και παρ’ όλες τις ελπίδες που γεννάει η καινούρια αυτή αρχή, το πείραμα δεν πετυχαίνει. Όπως πέφτει στο κενό και η προοπτική της ψυχιατρικής βοήθειας.
Ο άλλος, ο έφηβος, με όση φροντίδα κι αν περιβάλλεται, παραμένει ένας άγνωστος, ένα άλυτο αίνιγμα, και η αγάπη δεν μπορεί να κάνει το θαύμα της.
Το ευαίσθητο αυτό έργο του Φλοριάν Ζελλέρ, που έχει στο επίκεντρό του την εφηβεία, αποτελεί το τρίτο μέρος μιας άτυπης τριλογίας, μαζί με τον Πατέρα και τη Μητέρα που έχουν προηγηθεί. Σύμφωνα με τους Times, ο Ζελλέρ είναι «ο πιο συναρπαστικός θεατρικός συγγραφέας της εποχής μας». Ο πολυβραβευμένος Ζελλέρ, γνωστός και στην Ελλάδα, ανατέμνει με μοναδική ικανότητα τις δυναμικές της σύγχρονης οικογένειας, δίνοντάς μας ένα έργο με απρόβλεπτο φινάλε, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των θεατών.
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικό: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί
Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Δέσποινα Κούρτη, Άννα Καλαϊτζίδου, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Μακρής
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 5.12.2019 μέχρι 12.04.2020
Φ Τ Ε Ρ Α Μ Π Ε Κ Α Τ Σ Α Σ
Παράσταση βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θανάση Βαλτινού
Ομάδα 4Frontal
Δώμα
17.01.2020 – 12.04.2020
– Να σου πω, είπε ο Γιάννης.
– Να μη μου πεις, είπε η Ράνια.
– Ακούς; είπε ο Γιάννης.
– Όχι, είπε η Ράνια.
– Είπες ότι τελειώσαμε, εντάξει;
– Ναι, είπε η Ράνια.
– Και θέλω το πουλόβερ μου να φύγω, είπε ο Γιάννης.
– Στο διάολο, είπε η Ράνια. Κι άρχισε να κλαίει με λύσσα.
Ο Γιάννης και η Ράνια σε λίγη ώρα θα χωρίσουν. Πριν από αυτό θα κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον σε μια σφοδρότατη αντιπαράθεση, με φόντο την Αθήνα και την Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του ’90.
Τα «Φτερά Μπεκάτσας» διαδραματίζονται σε μία περίοδο όπου οι καθημερινές ανάγκες των Ελλήνων έχουν πολλαπλασιαστεί απροσδόκητα εξαιτίας της υποτιθέμενης ευημερίας, καθώς η περίφημη εποχή της αλλαγής συμπαρασύρει στο διάβα της θεσμούς και αξίες.
Με σφιγμένα δόντια ακούμε τους ήρωες να αρθρώνουν με καθημερινό και τραχύ λόγο αλληλοκατηγορίες σε μια καθόλα συνηθισμένη διαμάχη που ηχεί στα αυτιά μας τόσο οικεία, όσο μια τηλεόραση ανοιχτή σ’ ένα συνοικιακό μπαλκόνι.
Σε μια μικροαστική κουζίνα ο Θανάσης Βαλτινός χωράει μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή μαζί με την ηθική που μας κληροδότησε, την ελληνική οικογένεια που ακόμα προσπαθούμε να διαπραγματευτούμε αλλά και τον θάνατο ενός έρωτα, που είναι πάντα επίκαιρος.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Χάρης Κρεμμύδας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σταύρος Γιαννουλάδης, Νεφέλη Μαϊστράλη
ΧΩΡΟΣ
Δώμα
17.01.2020 – 12.04.2020
Ξ Α Φ Ν Ι Κ Α Π Ε Ρ Σ Ι Τ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι
του Τενεσσή Ουίλλιαμς
GOO Theater Company
Κεντρική Σκηνή
24.01.2020 – 12.04.2020
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου έρχεται σε επαφή με το εμβληματικό έργο του Tenesse Williams, Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι, ίσως το ποιητικότερο έργο του συγγραφέα, με αυτοβιογραφικές αναφορές και ιδιαίτερα φορτισμένο «παρελθόν».
Ο θάνατος του ομοφυλόφιλου ποιητή Σεμπάστιαν, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, θα ωθήσει την μητέρα του κα. Βέναμπλ να έρθει σε σύγκρουση με την ξαδέρφη του, την Κάθρην ώστε μέσω του γιατρού Κούκροβιτς να ζητήσει την λοβοτομή της Κάθρην.
Καταξιωμένοι καθώς και νεότερης γενιάς ηθοποιοί και σταθεροί συνεργάτες του Γ. Παπαγεωργίου, θα προσπαθήσουν να «βυθίσουν» το θεατή στην προβληματική του συγγραφέα και στον τρόπο που δύο γυναίκες μπορούν να αγαπήσουν τον ομοφυλόφιλο Σεμπάστιαν, έναν ποιητή που υποστήριζε ότι «η ζωή ενός ποιητή είναι το έργο του και το έργο του είναι η ζωή του».
Προτείνοντας ένα έντονο πεδίο νατουραλισμού, ο συγγραφέας θέτει το ζήτημα του ακρωτηριασμού της μνήμης ως τρόπο καταστολής εν γένει του ζωοποιού στοιχείου, φέρνοντας στο μυαλό τους στίχους του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, που μοιάζουν να μπορούν να περιγράψουν τον Σεμπάστιαν:
«Τα μύχια βάθη του αγαπούσε, το εσώτερο αγριοτόπι του, εκείνο το αρχέγονο δάσος μέσα του, που, στο βουβό γκρέμισμα του, η καρδιά του φωτεινά πράσινη στεκόταν. Αγαπούσε».
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Δραματουργία: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Παπαγεωργίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Θέμις Μπαζάκα, Μαίρη Μηνά, Κώστας Βασαρδάνης, Αθηνά Αλεξοπούλου, Γιάννης Λατουσάκης
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 24.01.2020 – 12.04.2020
Α Φ Ρ Ι Κ Η
ή
ΠΩΣ ΝΑ ΦΥΤΕΨΕΤΕ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΑΔΕΛΦΟ ΣΑΣ
των Κατερίνας Αγγελίτσα, Αγγελικής Γρηγοροπούλου, Ίριδας Κατσούλα
Ομάδα Fem Tettix
Κάτω Χώρος
03.02.2020 – 14.04.2020
Η ομάδα Fem Tettix, μετά τη νίκη της στο Bob Theatre Festival 2019, παρουσιάζει την ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου Αφρική, ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
«Αφρική»: Η Αντιγόνη και η Ισμήνη, δίδυμες αδελφές, συναντιούνται μετά από χρόνια για την κηδεία του αδελφού τους Ορέστη. Ο στρατηγός Αγαμέμνονας, ο πατέρας τους, θέλει να κηδέψει το γιο του με χριστιανική κηδεία, για να συγχωρεθεί για τον «αμαρτωλό βίο» του, αλλά και για να εξιλεωθεί κι ο ίδιος που τον είχε αποκληρώσει. Μόνο που ο Ορέστης είχε μια τελευταία επιθυμία: Να φυτευτεί και να γίνει ένα περήφανο αφρικανικό δέντρο στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο. Η Αντιγόνη έρχεται να εμποδίσει αυτή την κηδεία κι αν χρειαστεί ακόμα και να… ξεθάψει τον αδελφό της!
«Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας»: Ξέρετε τι είναι τα μπαομπάμπ; Πίνετε smoothies; Πηγαίνετε στις παραστάσεις της Επιδαύρου; Θεωρείτε ότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα; Είχατε ποτέ κάποια ΜΘΕ (μεταθανάτια εμπειρία); “Nomen est omen” (Το όνομα είναι οιωνός): Συμφωνείτε; Μπερδευτήκατε; Δεν πειράζει. Τα πράγματα δεν καταλήγουν πάντα κάπου. Ή τουλάχιστον όχι εκεί που περιμένουμε ή ελπίζουμε να καταλήξουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι καταλήγουμε στο χώμα. Ή και όχι…
Μια «μεταφυσική» κωμωδία, που δανείζεται τα δομικά στοιχεία της τραγωδίας για να γαργαλήσει ηθικές αξίες της σύγχρονης κοινωνίας και να θέσει μεταφυσικά ερωτήματα. Μια ιστορία ύμνος στη ζωή μέσα από το πρίσμα του θανάτου.
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ίρις Κατσούλα
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Επιμέλεια Κίνησης: Έλιο Φοίβος Μπέικο
Μουσική επιμέλεια: Αγγελική Γρηγοροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Λίνα Αξιωτάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ίρις Κατσούλα, Βασίλης Ψυλλάς
ΧΩΡΟΣ
Κάτω Χώρος
03.02.2020 – 14.04.2020
Τ Α Κ Ο Κ Κ Ι Ν Α Τ Ε Τ Ρ Α Δ Ι Α
της Ελεάνας Γεωργούλη
Κάτω Χώρος
07.02.2020 – 12.04.2020
Η αληθινή ιστορία της αντιστασιακής Βάσως Στροφύλλα, σε ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο από την εγγονή της και βραβευμένη ηθοποιό Ελεάνα Γεωργούλη. Η παράσταση ζωντανεύει την Οδύσσεια της νεαρής Βάσως από το 1940, τα χρόνια της στον αντιφασιστικό αγώνα, τη συνάντησή της με τον έρωτά της, τον Γιάννη, τη δολοφονία της αδελφής της, τη διαδρομή της στην παρανομία και τη φυλακή μέχρι την απελευθέρωσή της το 1953.
Στις πιο ταραγμένες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, η Βάσω και ο Γιάννης καταφέρνουν να κρατηθούν στη ζωή: “Σώθηκα χάρη στον έρωτα. Τον αισθάνθηκα σαν πυρακτωμένο σίδερο να με διαπερνάει και να με υποχρεώνει να συνεχίζω. Με κάθε κόστος. Να βρω ένα άνοιγμα, να διασχίσω αυτή την απομόνωση. Να επιβιώσω και να βρω στην άλλη άκρη του νήματος, τον Γιάννη”.
Τέσσερις ερμηνευτές ενεργοποιούν τη μηχανή της μνήμης και προσκαλούν τον θεατή να στοχαστεί μαζί τους πάνω στους σταθμούς αυτής της προσωπικής ιστορίας. Αυτεξούσιο. Αυτοδικία. Ανάληψη Ευθύνης. Εξορία. Ελευθερία. Πώς γράφεται η προσωπική και πώς η συλλογική ιστορία; Πώς οι δυνάμεις του έρωτα επενεργούν παντού και πάντα και δρουν σωτήρια; Τι είναι τελικά η ανθρώπινη μοίρα και σε ποιες ατραπούς κινείται;
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Ελεάνα Γεωργούλη
Μουσική: Γιάννης Φίλιας
Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα
Σκηνικά: Γεώργιος Τρικκαλιώτης
Βίντεο: Αλέξης Ζαφειράκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάρια Φλωράτου
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ανδρέας Κοντόπουλος, Νάνσυ Μπούκλη, Γιάννης Φίλιας, Ελεάνα Γεωργούλη
ΧΩΡΟΣ
Κάτω Χώρος
Από 07.02.2020 – 12.04.2020
Ε Ρ Ω Τ Ο Κ Ρ Ι Τ Ο Σ T R A V E L /
στη γη της ομοιοκαταληξίας
– ένα αστικό παραμύθι από την bijoux de kant
Κεντρική Σκηνή
10.02.2020 – 14.04.2020
Η bijoux de kant, μετά τα δύο πρώτα ταξίδια στη χώρα της αγνοημένης ελληνικότητας (Στέλλα travel / η γη της απαγγελίας, Δημοτικά Σφαγεία Αθηνών 2013 και Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2014), επαναγοητεύεται από τον Ερωτόκριτο, την έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου, και παραδίδει τη δική της εκδοχή, κλείνοντας την τριλογία της ταυτότητας.
Ο Ερωτόκριτος κι η Αρετούσα, νέοι, όμορφοι και αγαθοί, προσπαθούν να επιβιώσουν και να ζήσουν τον έρωτά τους. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα αστικό τοπίο σαν εξορία και φυλακή, περιφέρουν την μοναξιά, την εγκατάλειψη, την απελπισία τους αλλά και τους αρχαίους κώδικες ήθους που φέρουν στη γλώσσα τους.
Το σώμα τους, η γλώσσα τους και η επιθυμία τους είναι ο μόνος και ο απόλυτος μηχανισμός αντίστασης στη βαρβαρότητα ενός κοινωνικοπολιτικού τοπίου υπό κατάρρευση. Σ’ αυτόν τον άξενο μη-τόπο θα ζήσουν το δικό τους έσχατο μιούζικαλ.
Συντελεστές της παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Κείμενο: Βιτσέντζος Κορνάρος, Γλυκερία Μπασδέκη
Σκηνικά – κοστούμια – φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Μουσική: Πάνος Ηλιόπουλος
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Δραματολόγος – Βοηθός σκηνοθέτης: Γιώργος Παπαδάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Αλέξανδρος Σκουρλέτης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ανθή Ευστρατιάδου, Ντένης Μακρής, Ιώκο – Ιωάννης Κοτίδης
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 10.02.2020 – 14.04.2020
Α Π Ο Σ Τ Α Σ Η Α Ν Α Π Ν Ο Η Σ
του Τάσου Γουδέλη
Δώμα
10.02.2020 – 14.04.2020
Η λογοτεχνία υπήρξε πάντα ένα ανοιχτό πεδίο, απ’ όπου το θέατρο αντλεί, ελεύθερα, πλούσιο υλικό. Η μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου στη σκηνή προσφέρει πολύτιμους θησαυρούς και δημιουργεί συχνά για τον θεατή μια σχέση τόσο ιδιαίτερη όσο και η διαδικασία της ίδιας της ανάγνωσης. Η σκηνοθέτρια της παράστασης, ξεκινώντας από τις παλιές σημειώσεις, τα παιδικά ημερολόγια του συγγραφέα, ανασυνθέτει το κινηματογραφικό του βλέμμα δανειζόμενη στοιχεία από το σύνολο της συλλογής διηγημάτων του Απόσταση αναπνοής, κρατώντας και για την παράσταση τον ίδιο τίτλο.
Σε απόσταση αναπνοής το μοιραίο, το αναπότρεπτο, η πιο κοντινή απειλή άλλοτε με τη μορφή του χρόνου που καταργεί τις διαστάσεις, άλλοτε με τις παιδικές αναμνήσεις που ξεπηδούν ορμητικές, θραύσματα λες που εκτοξεύονται, σε απόσταση αναπνοής ο εγκλεισμός. Ένας ηθοποιός παρατηρητής του μύθου, κρατώντας αποστάσεις από την καταβύθισή του στον κόσμο αυτό. Ένας ηθοποιός παρατηρητής, στο περιθώριο της Ιστορίας όπως τη γνωρίζουμε. Από το τίποτα, όσο οι φωνές γύρω του δυναμώνουν, οι εικόνες ξεχύνονται από την μηχανή προβολής, απαλλαγμένες από την αρχική τους θερμοκρασία, ο ηθοποιός με χιούμορ, ελαφράδα και στοιχεία αποστασιοποίησης, σχολιάζει, υπονομεύει, ανατρέπει, καυτηριάζει μία κοινωνία που κρύβει βαθιά μέσα της τη βία.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Τάσος Γουδέλης (Αθήνα 1949) είναι συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και σκηνοθέτης. Είναι συνεκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ. Έχει γράψει οκτώ συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα. Το 2003 έλαβε το Κρατικό βραβείο διηγήματος και το βραβείο διηγήματος του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για το βιβλίο του Η γυναίκα που μιλά. Διηγήματά του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά και στα Ισπανικά, ενώ κριτικά του άρθρα για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευθεί σε μεγάλες εφημερίδες, περιοδικά και ειδικές εκδόσεις. Έχει γράψει μελέτες για τον κινηματογράφο κι έχει διδάξει Ιστορία του Κινηματογράφου και σενάριο σε Ανώτατες, Ανώτερες και ιδιωτικές σχολές (Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, Σχολή Σταυράκου). Έχει γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου
Επιμέλεια σκηνικού χώρου – Ενδυματολογική επιμέλεια: Νίκος Καρδώνης
Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Σωτήρης Καστάνης
Video: Σταύρος Στρατηγάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανθίας Μπαλής
Παίζει ο Ερρρίκος Λίτσης
ΧΩΡΟΣ
Δώμα
10.02.2020 – 14.04.2020
Μ Α Κ Ι Ν Α Λ
της Σόφι Τρέντγουελ
Ομάδα ΠΥΡ
Κεντρική Σκηνή
27.04.2020 – 2.06.2020
Το εμπνευσμένο από πραγματική δικαστική υπόθεση στις ΗΠΑ έργο της Σόφι Τρέντγουελ Μάκιναλ, αν και πολυπρόσωπο στη σύλληψη, είναι ουσιαστικά ένα έργο με δύο πρόσωπα: μια Πόλη και μια Γυναίκα. Η Πόλη αποκτά υπόσταση μέσα από δεκάδες χαρακτήρες, που θα μπορούσαν να λέγονται έτσι ή αλλιώς, θα μπορούσαν να είναι αυτοί που είναι ή άλλοι, δεν έχει σημασία, συνιστούν τελικά μία οντότητα, μια κοινωνική μηχανή που ορίζει και ομογενοποιεί τις ζωές και τον ψυχισμό όλων. Η Γυναίκα, παρά την αδιάκοπη λειτουργία της μηχανής, τολμά να ονειρευτεί την ελευθερία. Η μηχανή όμως εξαφανίζει τις παρεκκλίσεις, καταπίνει τις παρορμήσεις, σβήνει τις εξάρσεις. Η μηχανή είναι ικανή να μετατρέψει ένα ανθρώπινο όνειρο σε μια τερατώδη πράξη.
Η αμερικανίδα Σόφι Τρέντγουελ, συγγραφέας, δημοσιογράφος, παραγωγός, που δούλεψε ενίοτε και ως ηθοποιός και σκηνοθέτις, παραγωγικότατη, άοκνη ταξιδιώτισσα ανά τον πλανήτη και μια από τις πρώτες μορφές της γυναικείας χειραφέτησης, γράφει το Μάκιναλ, το έργο που την έκανε περισσότερο γνωστή, το 1928. Συνθέτει έναν γρήγορο και μηχανιστικό κόσμο και πειραματίζεται δραματουργικά σε πολύ ιδιαίτερα ύφη, προκειμένου να αφηγηθεί τη συντριβή ενός πλάσματος, που από ένστικτο θέλησε στη ζωή του κάτι διαφορετικό από όσα του έμαθαν να θέλει.
Η νέα δουλειά της ομάδας ΠΥΡ μέσα από το εμβληματικό Μάκιναλ της Σόφι Τρέντγουελ αφηγείται μια ιστορία για το τέλος του πολιτισμού.
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικό-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
Παίζουν: Δέσποινα Κούρτη, Αργύρης Ξάφης, Κώστας Κορωναίος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Αμαλία Καβάλη, Μάνος Κοντός
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
Από 27.04.2020 έως 2.06.2020
Γ Ε Λ Ω Ν Τ Α Σ Α Γ Ρ Ι Α
του Κρίστοφερ Ντουράνγκ
Κάτω Χώρος
27.04.2020 – 02.06.2020
Μετά τη θερμή ανταπόκριση που συνάντησε από το κοινό την περασμένη άνοιξη, επιστρέφει για 2η χρονιά.
Σ’ έναν χώρο, δύο άνθρωποι, έχουν ανάγκη να αναπνεύσουν μαζί με άλλους ανθρώπους. Να επικοινωνήσουν. Το θέμα της συζήτησης, η πραγματικότητα, η ζωή τους τώρα. Ποια είναι αυτά που λέγονται και ποια είναι αυτά που κρύβονται; Ψαχουλεύουν το παρόν, «γελώντας άγρια εν τω μέσω αδυσώπητης θλίψης, εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν».
«Πάντα να αναπνέεις. Αυτή είναι η βάση της ζωής. Η αναπνοή.
Αν δεν αναπνέεις, πεθαίνεις».
«Εδώ και χρόνια, σηκώνομαι κάθε πρωί και συνεχίζω τη ζωή μου προσπαθώντας να είμαι αξιοπρεπής, ικανός, χρήσιμος, σωστός. Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει κάποια σημασία».
«Θέλω να νιώσω χαρά. Θέλω να ξανανιώσω τη χαρά της ζωής. Θέλω η χαρά μου να μοιάζει… έτσι».
Οι δύο ηθοποιοί και οι προσωπικότητές τους συνομιλούν, απευθύνονται, λέγοντας αλήθεια, μεταδίδουν την προσωπική τους ιστορία. Οι σιωπές, οι παύσεις και οι παραφωνίες, όπου χρειάζονται, είναι πάντα ωφέλιμες, μέρος της ιστορίας. Προς την απλότητα, το παιχνίδι, την ελευθερία, τη ζωή.
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη – Δημήτρης Φραγκιόγλου
Σκηνοθεσία – Διασκευή – Σκηνικός Χώρος – Κοστούμια:
Νάνσυ Μπούκλη, Πάνος Παπαδόπουλος
Βοηθός παράστασης: Μάρα Βλαχοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Μουμούρη
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Νάνσυ Μπούκλη, Πάνος Παπαδόπουλος
και η Μάρα
ΧΩΡΟΣ
Κάτω Χώρος
27.04.2020 – 02.06.2020
—
ΕΦΗΒΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
Ε Λ Ε Ν Η /
Η αλήθεια μέσα στις πλάνες
Παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Ευριπίδη
Κεντρική Σκηνή
Από 6 Οκτωβρίου
Μετά την «Τριλογία της Ουτοπίας» (Όρνιθες, Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, Φάουστ), η σκηνοθέτρια και θεατροπαιδαγωγός Τζωρτζίνα Κακουδάκη σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, παρουσιάζει το 3o μέρος της «Τριλογίας της Πραγματικότητας»: το έργο του Ευριπίδη Ελένη / η αλήθεια μέσα στις πλάνες. (1ο μέρος: Αντιγόνη / το δικαίωμα να έχω γνώμη του Σοφοκλή, 2ο μέρος: Νεφέλες / η εκπαίδευση που έχω, η εκπαίδευση που θέλω του Αριστοφάνη).
Η παράσταση εμπνέεται από το έργο Ελένη και την καινοτομία του Ευριπίδη να φτιάξει ένα υβρίδιο μεταξύ τραγωδίας και κωμωδίας, υποθέτοντας ότι η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία και κατέληξε στην Αίγυπτο. Βασισμένοι λοιπόν σε αυτό το υποθετικό «Αν» τοποθετούμε την Ελένη και τον Μενέλαο σε ρόλους παικτών ενός παιχνιδιού διαφυγής. Μέσα από τη λύση των γρίφων του, οι παίκτες θα ταυτιστούν με τους ήρωες του Ευριπίδη, και θα έρθουν αντιμέτωποι με τα «μεγάλα» ηθικά διλήμματα της αρχαίας τραγωδίας.
Μετά την επιτυχία που σημείωσε πέρυσι, η παράσταση συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου αλλά και σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Άλλωστε η Ελένη του Ευριπίδη αποτελεί μια καίρια επιλογή, καθώς αποτελεί τμήμα της διδακτέας ύλης της Γ’ Γυμνασίου, και μπορεί να συμπληρώσει τις γνώσεις και τους προβληματισμούς των μαθητών γύρω από τη θεματική του έργου.
Οι παραστάσεις για γκρουπ ακολουθούνται από θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα, στο οποίο οι θεατές συμμετέχουν, ανταλλάσσουν απόψεις και με ελκυστικό τρόπο εμβαθύνουν στην κατανόηση των εννοιών του συγκεκριμένου έργου και γενικότερα του αρχαίου δράματος.
Συντελεστές της παράστασης:
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Μουσική Σύνθεση: Αγγελική Γρηγοροπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ίρις Κατσούλα
Θεατροπαιδαγωγικό υλικό: Ηρώ Ποταμούση
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αγγελικη Γρηγοροπούλου, Σταύρος Λιλικάκης, Νατάσα Σφενδυλάκη / Ίρις Κατσούλα, Βασίλης Ψυλλάς
Συνεργαζόμενος φορέας: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
Η παράσταση παίζεται τις καθημερινές σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε αυλές σχολείων και άλλων κοινωφελών οργανισμών, σε ανοιχτούς χώρους και στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και συνοδεύεται από θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα για τους θεατές.
Επικοινωνία-Κρατήσεις: 6942 822295, 210 6080528, 6934 606151
ΧΩΡΟΣ
Κεντρική Σκηνή
—
Θέατρο Τζένη Καρέζη
Π Ο Ι Ο Σ Σ Κ Ο Τ Ω Σ Ε Τ Ο Σ Κ Υ Λ Ο Τ Α Μ Ε Σ Α Ν Υ Χ ΤΑ
του Σάιμον Στήβενς
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μαρκ Χάντον
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Για 2η χρονιά
στο Θέατρο Τζένη Καρέζη
Μετά την περσινή επιτυχία, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Τζένη Καρέζη η παράσταση Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Είμαι ο Κρίστοφερ Τζον Φράνσις Μπουν. Ξέρω όλες τις χώρες του κόσμου με τις πρωτεύουσές τους. Και όλους τους πρώτους αριθμούς μέχρι το 7507.
Είναι 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Ο 15χρονος Κρίστοφερ στέκεται δίπλα στον σκοτωμένο σκύλο της γειτόνισσάς του, της κ. Σίαρς, που τον έχουν καρφώσει με ένα δικράνι. Η κ. Σίαρς θα καλέσει την αστυνομία, και ο Κρίστοφερ για πρώτη φορά στη ζωή του θα οδηγηθεί στο αστυνομικό τμήμα, όπου θα του γίνει σύσταση. Παρά την απαγόρευση του πατέρα του, ο Κρίστοφερ αποφασίζει να λύσει το μυστήριο του σκοτωμένου σκύλου, γιατί πιστεύει πως ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί. Με την ενθάρρυνση της δασκάλας του, θα καταγράψει όλα τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει σ’ ένα βιβλίο, που θα γίνει και θεατρικό έργο για τη σχολική γιορτή…
Ο Κρίστοφερ έχει φοβερό μυαλό και εξαιρετικές ικανότητες στα μαθηματικά, σκοντάφτει όμως στα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής. Δεν έχει τολμήσει ποτέ να απομακρυνθεί μόνος του από το σπίτι του, δεν ανέχεται να τον αγγίζει κανείς και δεν εμπιστεύεται τους ξένους. Η αστυνομική του έρευνα, που θα τον βγάλει για πρώτη φορά έξω από το σπίτι του, θα φέρει τη ζωή του τα πάνω κάτω. Ο Κρίστοφερ θα βρει τη χαμένη μητέρα του, θα καταλάβει πως η αγάπη των δικών του είναι μπερδεμένη με μυστικά και ψέματα και θα συνειδητοποιήσει τις δυνάμεις που θα του επιτρέψουν να προχωρήσει στη ζωή…
Ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Σάιμον Στήβενς, που έργα του έχουν ανεβεί άλλες δυο φορές από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, υπογράφει τη θεατρική διασκευή του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος του Μαρκ Χάντον Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, που κέρδισε 7 βραβεία Ολίβιε, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου το 2013. Έχει παιχτεί σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στο Μεξικό, στην Κορέα, στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στο Βέλγιο, στο Ισραήλ, στην Ελλάδα, κερδίζοντας πολλά σημαντικά βραβεία.
Μια γλυκόπικρη ιστορία για τον αυτισμό, την εφηβεία, την οικογένεια, τα μαθηματικά και τα χρώματα.
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Μετάφραση Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνικά Μαγδαληνή Αυγερινού
Κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική Σταύρος Γασπαράτος
Επιμέλεια κίνησης Σοφία Μαυραγάνη
Σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη Κατερίνα Γεωργουδάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Γιάννης Νιάρρος Κρίστοφερ
Κατερίνα Λυπηρίδου Τζούντι, η μητέρα του Κρίστοφερ
Κόρα Καρβούνη Σιβόν
Θύμιος Κούκιος Εντ, ο πατέρας του Κρίστοφερ
Μαρία Κατσανδρή Κα. Αλεξάντερ / Κομψή κυρία
Γιώργος Κριθάρας Ρότζερ / Αξιωματικός Υπηρεσίας / Νούμερο 37 / Υπάλληλος εκδοτηρίων / Πληροφορίες / Μεθυσμένος 1
Γιώργος Γιαννακάκος Αιδεσιμότατος Πήτερς / Θείος Τέρρυ / Κος Γουάιζ / Αστυνομικός του σταθμού / Σεκιουριτάς
Βάσια Χρήστου Κα Σίαρς / Κα Γκασκόιν / Κυρία στο δρόμο / Γυναίκα στο τρένο / Καταστηματάρχισσα / Πανκ κορίτσι
Σπύρος Κυριαζόπουλος Αστυνομικός 1 / Κος Τόμπσον / Μεθυσμένος 2 / Άντρας με τις κάλτσες / Αστυνομικός 3
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019
H I M M E L W E G
(Ο δρόμος για τον ουρανό)
του Χουάν Μαγιόργκα
Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ
07.10.2019 – 26.11.2019
«Ο δρόμος για τον ουρανό» συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου: Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα, στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, δηλαδή εξαπάτησης. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του ερυθρού σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, καταφθάνουν και γίνονται μάρτυρες μιας καλοστημένης απάτης. Επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο, στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων.
Η Theressienstadt είναι μια επιχείρηση ωραιοποίησης του εγκλήματος και προετοιμαζόταν επί ένα χρόνο για να κάνει τη θεαματική της «πρεμιέρα» ενώπιον του «κοινού» της στις 23 Ιουνίου το 1944. «Ο Φύρερ χαρίζει στους Εβραίους μια πόλη» ήταν ο τίτλος της ταινίας που γυρίστηκε στη συνέχεια από τους ναζί, με σχετικά πλάνα που εξαίρουν την γενναιοδωρία του Φύρερ απέναντι στους κρατούμενους.
Ο Χουάν Μαγιόργκα γράφει ένα έργο απόλυτα σύγχρονο χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τα παραπάνω γεγονότα: την επίσκεψη του εκπροσώπου του ερυθρού σταυρού, την παρουσία του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου αλλά και του εβραίου που αναλαμβάνει να «σκηνοθετήσει» τους συμπατριώτες του. Παράλληλα στο έργο υπάρχει ένα πλήθος «ηθοποιών» που υποδύονται τους προκαθορισμένους ρόλους.
Δεν πρόκειται όμως για απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων. Η μνήμη του ολοκαυτώματος είναι πολύ ισχυρή, αλλά πιο ισχυρές είναι οι νύξεις στο σKammerspielεματογραφημήμερα. Αυτό που μας αφορά σε αυτό το έργο δεν είναι τόσο η –έτσι κι αλλιώς συνταρακτική– ιστορία του ολοκαυτώματος, όσο το ζήτημα της κατασκευής του ψεύδους: Η σύλληψη ενός σχεδίου εξαπάτησης. Η τελειότητα του μηχανισμού. Η ευκολία ή η τάση του ανθρώπου να ενδίδει σε αυτό που φαίνεται κανονικό. Πώς εθελοτυφλούμε και γιατί; Επίσης, οι μορφές της εξέγερσης και της υποταγής. Και κυρίως τα όνειρα και οι εφιάλτες των ανθρώπων, τόσο αυτών που εξουσιάζουν όσο και των θυμάτων τους.
Χώρος και χρόνος: σύγχρονα, χρόνια μετά το ολοκαύτωμα. Σε ένα χώρο που τον ορίζουν οι ράγες των τρένων, το ρολόι του σταθμού και οι μνήμες των ηρώων. Σε αυτό το σύγχρονο σκηνικό –στρατόπεδο συγκέντρωσης– χρόνια μετά, έρχονται σταδιακά να προστεθούν τα στοιχεία που συνθέτουν το «θέατρο μέσα στο θέατρο», οι κούνιες, τα παιδικά παιχνίδια, τα μπαλόνια, το παγκάκι… Επιπλέον, στην παράσταση χρησιμοποιείται φωτογραφικό υλικό καθώς και κινηματογραφημένα πλάνα.
Έλενα Καρακούλη
Το Himmelweg στον τόπο που γεννήθηκαν η Ευρώπη και το θέατρο.
Από όλα τα έργα που έχω γράψει, το Himmelweg είναι εκείνο που έχει ανέβει περισσότερες φορές: τριανταπέντε παραγωγές, σε θέατρα όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής και της Ασίας. Πέρα από τη μικρή αξία που ίσως έχει το έργο, πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μερικά από τα θέματα που θίγει θέτουν ερωτήματα στον σύγχρονο θεατή, έστω κι αν αυτός κοιτάζει από απόσταση εκείνη την Ευρώπη που δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τους Εβραίους της. Οι θεατές είδαν το Himmelweg όχι μόνο σαν μια αναπαράσταση της πιο μαύρης σελίδας στην ιστορία της Ευρώπης, αλλά και σαν ένα έργο για την εξόντωση των αθώων, την εκμετάλλευση των θυμάτων, την προπαγάνδα, τους ευφημισμούς, το αόρατο της φρίκης. Δυστυχώς, αν παρατηρήσουμε με προσοχή, όλα αυτά θα τα δούμε και σήμερα. Και νομίζω ότι υπάρχει ένα ερώτημα, που βρίσκεται στο κέντρο του Himmelweg και μπορεί να το υποβάλει ο καθένας στον εαυτό του: εγώ, μέσα στη σκηνή του κόσμου, κατά πόσο είμαι ένας ρόλος που τον έγραψαν και τον σκηνοθετούν άλλοι;
Είναι πολύ συγκινητικό για μένα το γεγονός ότι το Himmelweg θα παρασταθεί εκεί όπου γεννήθηκαν η Ευρώπη και το θέατρο. Γι’ αυτό και νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για τη Μαρία Χατζηεμμανουήλ που μετέφρασε το έργο μου στην πανέμορφη ελληνική γλώσσα, για το Φεστιβάλ Αθηνών που το περιέλαβε στο πρόγραμμά του και για την Έλενα Καρακούλη και την ομάδα της, που θέλουν να το μεταμορφώσουν σε μια ποιητική και πολιτική εμπειρία για τους θεατές.
Juan Mayorga
Συντελεστές της παράστασης:
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη
Εικαστική σύλληψη και επιμέλεια: Εύα Νάθενα
Συνεργάτιδα σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Εβελίνα Δαρζέντα
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου
Πρωτότυπη μουσική – Μουσική επιμέλεια: Violet Louise
Βίντεο: Άγγελος Παπαδόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμών: Nίκος Βλασόπουλος
Μακιγιάζ: Κατερίνα Μιχαλούτσου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίκος Ψαρράς, Δημήτρης Παπανικολάου, Θανάσης Δήμου, Βερονίκη Στογιαννίδου / Δανάη Hoffmann
—
ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
της Μαρίας Παπαγιάννη
Ομάδα C. for Circus – Θάνος Μικρούτσικος
από 29 Σεπτεμβρίου 2019
στο Θέατρο Τζένη Καρέζη
Τι γίνεται όταν το σπίτι σου, οι αγαπημένοι σου, οι φίλοι σου, ο κόσμος όπως τον ήξερες έχουν χαθεί; Τότε θα κάνεις τα πάντα για να τα φέρεις πίσω. Θα περπατήσεις, θα τρέξεις, θα κολυμπήσεις, θα παλέψεις κι αν χρειαστεί θα φτάσεις ως την άκρη του κόσμου.
Η ιστορία μας ξεκινάει μετά από μια καταστροφή. Δυο μικρά παιδιά, οι ήρωες της ιστορίας μας, ξεκινούν τη δική τους περιπέτεια για να βρουν το «σημείο Χ». Την ασφάλεια, το σπίτι. Στο δρόμο τους θα συναντήσουν ένα σωρό παράξενα πλάσματα, που θα προσπαθήσουν είτε να τους βοηθήσουν είτε να τους εμποδίσουν να πάνε παρακάτω.
«Δεν είναι όλα όπως φαίνονται», θα τους πει η σοφή Μεντιόλα! Ένας άνθρωπος που σου χαμογελάει δεν είναι πάντα φίλος, κάποιος που είναι πολύ διαφορετικός από σένα δεν σημαίνει ότι είναι εχθρός. Δεν χρειάζεται να έχεις ξύλινο πόδι για να είσαι πειρατής, δεν χρειάζεται καν να είσαι πάνω σε καράβι για να ζήσεις μια πειρατική περιπέτεια. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι φαντασία! Κι αυτό είναι όλη η αλήθεια και η δύναμη που χρειάζεσαι. Τα δυο παιδιά, οι ήρωες της ιστορίας, το ξέρουν καλά. Επιστρατεύουν τη φαντασία τους και βιώνουν μια περιπέτεια ζωής! Μια πειρατική περιπέτεια!
Η ομάδα C. for Circus ενώνει τις δυνάμεις και τη φαντασία της με την συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη και τον συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, σε μια πειρατική περιπέτεια… «Ως την άκρη του κόσμου»! Γιατί αυτό δεν είναι οι φίλοι; Να πας μαζί κι ως την άκρη του κόσμου… Να πας πίσω στο σπίτι.
Όπως είπε κάποτε η Ursula Le Guin, «Σπίτι δεν είναι η μαμά, ο μπαμπάς, τα αδέρφια, οι φίλοι. Το σπίτι δεν είναι καν μέρος. Είναι η φαντασία σου».
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Δραματουργία – Επιμέλεια κειμένου: Ελίνα Μαντίδη
Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Σκηνικά-Κοστούμια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου
Διασκευή-ενορχήστρωση μουσικής: Βαλέρια Δημητριάδου, Χρύσα Κοτταράκου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Πρωτότυπο animation: Άρης Απαρτιάν
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Χρύσα Κοτταράκου, Μαρία-Ελισάβετ Κοττίνη, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Νικόλας Παπαδομιχελάκης
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019
—
Θέατρο ΑΝΕΣΙΣ
Η Μ Ε Θ Ο Δ Ο Σ Γ Κ Ρ Ο Ν Χ Ο Λ Μ
του Τζόρντι Γκαλθεράν (Jordi Galceràn)
ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΕΣΙΣ
Από 16 Οκτωβρίου
Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Διαγόρα Χρονόπουλου, διατηρώντας –στο μέτρο του δυνατού– τους συντελεστές και το πνεύμα της πρώτης παράστασης.
Η Μέθοδος Γκρόνχολμ επιστρέφει στην αθηναϊκή σκηνή 12 χρόνια (πρώτη παράσταση: 31 Ιανουαρίου 2008) μετά το πρώτο ανέβασμα στην Ελλάδα. Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά τη σεζόν 2007-2008 στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, γνωρίζοντας μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία (παίχτηκε για 6 σεζόν, Ιανουάριος 2008 – Ιούνιος 2013). Οι συντελεστές του πρώτου ανεβάσματος αναβιώνουν την παράσταση, τιμώντας τη μνήμη του Διαγόρα Χρονόπουλου (1939-2015), του σημαντικού αυτού σκηνοθέτη που διατέλεσε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1995-1997), καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1998-2001), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (2001-2005) και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (2004-2014).
Ο συγγραφέας, Τζόρντι Γκαλθεράν, αναφέρει για το έργο:
«Η Μέθοδος Γκρόνχολμ αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις. Και θέλησα να το κάνω αυτό με αφορμή μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες που υφίστανται στον εργασιακό κόσμο: την επιλογή προσωπικού. Η υπόθεση είναι απλή: οι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι για μία θέση ανώτατου στελέχους σε μια σημαντική πολυεθνική εταιρεία συναντώνται και υποβάλλονται στις τελευταίες δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής, δοκιμασίες οι οποίες, ακροβατώντας στο παράλογο, δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθαυτή τη θέση εργασίας.
Όλες οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρά έργα που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος. Το μόνο πράγμα που κάνει το έργο είναι να φτάσει τις δοκιμασίες στα άκρα, χωρίς να κρύψει το κωμικό στοιχείο που υποκρύπτεται σ’ αυτές».
Η Μέθοδος Γκρόνχολμ έχει αποσπάσει περισσότερα από 20 βραβεία και έχει παιχτεί σε πάνω από 60 χώρες. Το θεατρικό έργο του Γκαλθεράν μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2005 (με τίτλο El método), σε διασκευή του συγγραφέα, και απέσπασε, μεταξύ άλλων, βραβείο Goya καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Μαρία Τσατσαρώνη, Γιώργος Καραμίχος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Μόσχος, βασισμένη στη σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θάλεια Γρίβα
Βοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ορφέας Αυγουστίδης
Πέτρος Λαγούτης
Βίκυ Παπαδοπούλου
Χρήστος Σαπουντζής
Α Ρ Ι Σ Τ Ο Σ
Παράσταση βασισμένη στο μυθιστόρημα
του Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου»
GOO Theater Company
για 3η χρονιά
στο Θέατρο ΑΝΕΣΙΣ
Η βραβευμένη παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου, με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου», συνεχίζεται για τρίτη χρονιά στο Θέατρο Άνεσις.
Εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του «Αρίστου».
Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα μάνα του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δοσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια – οι δύο έρωτες του, ερμηνευμένοι επί σκηνής από τρεις ηθοποιούς (Φιλαρέτη Κομνηνού , Μιχάλης Οικονόμου, Γιάννης Λεάκος).
Οι ερμηνευτές ζωντανεύουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές πλευρές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε ένα σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960 όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, στον οποίο όλοι αναφέρονται. Πρόκειται για τον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον φερόμενο ως «Δράκο του Σέϊχ Σου», τον οποίο ο Τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο». Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν: «Μανούλα μου, είμαι αθώος».
* Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «Ο Γύρος του Θανάτου» τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος *
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Διασκευή / Δραματουργική επεξεργασία: Θεοδώρα Καπράλου
Μουσική: Γιώργος Δούσος
Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Αριανούτσου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Προϊστάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Φιλαρέτη Κομνηνού, Μιχάλης Οικονόμου, Γιάννης Λεάκος.
Μουσικός επί σκηνής: Άλκης Μαγγόνας
Η Μ Ω Β Ο Μ Π Ρ Ε Λ Α
της Άλκης Ζέη
Πρεμιέρα:12 Οκτωβρίου 2019
Η ιστορία μιας οικογένειας ένα καλοκαίρι λίγο πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα ο πόλεμος του 1940, αλλά και τα γεγονότα που θα καθορίσουν την ιστορία, μέσα από τη μοναδική ματιά των παιδιών. Ένας κήπος στο Μαρούσι, μαγικός, για την Ελευθερία και τα μικρότερα δίδυμα αδέρφια της. Ένα ξένο παιδί από τη Γαλλία που έρχεται να μείνει στο επάνω πάτωμα του σπιτιού τους και γίνεται αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Και πόσα άλλα δε θα έκαναν από όσα ονειρεύονται, αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι… Οι μεγάλοι και τα παιδιά. Δύο κόσμοι μακρινοί, σχεδόν απλησίαστοι. Ο καθένας με τους δικούς του νόμους και τις δικές του αλήθειες. Όμως ο κόσμος των μεγάλων δεν μπορεί να σταματήσει την αστείρευτη φαντασία, την ακλόνητη πίστη των παιδιών ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο. Και τελικά το καταφέρνουν: Να πετάξουν ψηλά με μια Μωβ Ομπρέλα, μακριά απ’ τον πόλεμο, εκεί που όλα είναι δυνατά. Σε έναν κόσμο που μας χωράει όλους. Όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε.
Η Μωβ Ομπρέλα λειτουργεί ως ιντερμέδιο ανάμεσα στο Καπλάνι της βιτρίνας και στο Μεγάλο περίπατο του Πέτρου. Τα τρία βιβλία μαζί μπορούν να θεωρηθούν μια τριλογία, γιατί αναβιώνουν τη ζωή των ανθρώπων, ιδιαίτερα των παιδιών, από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά ως την Απελευθέρωση, και αναδεικνύουν τη στάση τους απέναντι στις καταστάσεις που βιώνουν. Η παράσταση παρουσιάστηκε πέρυσι για πρώτη φορά στο Καμπέρειο Θέατρο στα Γιάννενα, σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Κέρδισε από την πρώτη στιγμή την αγάπη των παιδιών με συνεχείς sold out παραστάσεις. Πάνω από 10.500 παιδιά και εκπαιδευτικοί «πέταξαν» με τη Μωβ Ομπρέλα.
Συντελεστές της παράστασης:
Διασκευή: Σοφία Ευτυχιάδου, Δήμητρα Λαρεντζάκη
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Λαρεντζάκη
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Χορογραφίες: Ζωή Χατζηαντωνίου
Βίντεο: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Video Animation: Μπάμπης Βενετόπουλος, Γιώργος Βενετόπουλος, Ασπασία Καζέλη, Θάνος Γιουβανούδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλλη Σαρρή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίνα Δραγώνα, Δημήτρης Μπαμπανιώτης, Ευάγγελος Χαλκιαδάκης, Δημήτρης Διακοσάββας, Στέλλα Ράπτη, Γιάννης Ασκάρογλου, Έλιο Φοίβος Μπέικο, Χρήστος Χριστόπουλος, Κωνσταντίνα Εμμανουήλ.
Σάββατο 15:00
Κυριακή 11:00 & 15:00
Οργανωμένες παραστάσεις για σχολεία τις καθημερινές.
Επικοινωνία για ομαδικές κρατήσεις: 210–8665144, 210-8674657 (Δευτ.-Παρ. 09:30-14:30), theatropol@otenet.gr
—
BIOSMain
Ο Θ Ε Ι Ο Σ Β Α Ν Ι Α Σ
του Άντον Τσέχωφ
2η Χρονιά
02.10.2019 – 05.01.2020
Μετά την περσινή επιτυχία, ο Θείος Βάνιας σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη εντάσσεται στο ρεπερτόριο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται στο BIOS από 2 Οκτωβρίου.
Σ’ αυτό το έργο:
Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε.
Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται.
Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία.
Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη.
Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο.
Όλοι είναι έτοιμοι για καυγά.
Όλοι επαναλαμβάνονται.
Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.
Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο.
Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα.
Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα.
«Αυτό το βάρος… Δεν είμαι καλά… Τίποτα…»
Είναι μάλλον αδύνατον να βρει κανείς τόσα πολλά παράπονα μαζεμένα σε ένα και μόνο θεατρικό έργο. Όμως ο Θείος Βάνιας είναι ένα έργο γοητευτικό.
Πώς προκύπτει ποίηση από τα παράπονα;
Όλα τα πρόσωπα του έργου κουβαλούν ένα βάρος.
Ο Νίτσε λέει πως δεν γίνεται να υποφέρουμε χωρίς να κάνουμε κάποιον να πληρώσει γι’ αυτό.
Τι τον κάνουν όλον αυτόν τον πόνο οι ήρωες του Θείου Βάνια;
Και τι είδους ήρωες είναι;
Καμιά γυναίκα δεν είναι «ηρωίδα», δηλαδή όσο πρέπει θηλυκή ή μητρική.
Και κανένας άντρας δεν είναι όσο πρέπει «αρσενικός» για να γίνει ήρωας. Ιδίως ο ίδιος ο Βάνιας, αποτυγχάνει παταγωδώς ως άντρας πρωταγωνιστής. Ακόμα και στον τίτλο του έργου κατοικεί λειψά: ως «θείος».
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη, Βασιλική Σκευοφύλαξ
Ευχαριστούμε τη Νεφέλη Ανανιάδη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ανθή Ευστρατιάδου, Βασίλης Καραμπούλας, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Ασπασία Κράλλη, Μαρία Μαγκανάρη, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης
Η παράσταση έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Τ Ο Δ Α Χ Τ Υ Λ Ι Δ Ι Τ Η Σ Μ Α Ν Α Σ
του Γιάννη Καμπύση
C. for Circus
3ος χρόνος
14.10.2019 – 07.01.2020
Μετά τις sold out παραστάσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για 2 συνεχόμενες χρονιές, οι C. for Circus επιστρέφουν με Το δαχτυλίδι της μάνας σε σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη, για τρίτη χρονιά, από τις 14 Οκτωβρίου στο BIOS.Με αφορμή το έργο του Γιάννη Καμπύση για τις τελευταίες στιγμές ενός ποιητή και όχημα τη μουσική, την ποίηση και τη φαντασία, οι C. for Circus στήνουν μια ολοζώντανη τελετή αποχαιρετισμού, ξαναγράφουν για χάρη του ποιητή τις τελευταίες του σελίδες και γιορτάζουν τα 10 χρόνια της κοινής τους πορείας με την πιο αισιόδοξη παράστασή τους μέχρι σήμερα.
Παραμονή Χριστουγέννων. Σε μία καλύβα κοντά στο δάσος ζει μία φτωχή οικογένεια: η μάνα και οι δυο της γιοι. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο Ποιητής, βαριά άρρωστος, γνωρίζοντας πως έχει πλέον λίγη ζωή μέσα του, νοσταλγεί τα απάτητα βουνά του τόπου του, τους θρύλους της οικογένειάς του, τις Νεράιδες του Βουνού. Ταξιδεύει με τη φαντασία του κοντά τους, για να τον συντροφεύσουν στις τελευταίες του στιγμές και καρτερά να «σβήσει» στην ποδιά της αγαπημένης του. Η μητέρα του, για να τον σώσει, αποφασίζει να πουλήσει τη μοναδική περιουσία της οικογένειας, το δαχτυλίδι που έδωσαν κάποτε οι μοίρες στους προγόνους της, αν και γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση είναι καταραμένη. Κάπου, κάποτε, σε μια Ελλάδα.
«Το δαχτυλίδι της μάνας» (1898) του Γιάννη Καμπύση είναι θεατρικό έργο γραμμένο σε ντοπιολαλιά, κι εμπνέεται απ’ τη ζωή του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Έχει χαρακτηριστεί ως μουσικό δράμα αλλά και ως χριστουγεννιάτικο ονειρόδραμα. Το 1917, ο Μανώλης Καλομοίρης το συνέθεσε σε μορφή όπερας, ενώ 51 χρόνια αργότερα, το 1968, το έργο εκφωνήθηκε στο «Θέατρο της Τετάρτης» στην Ε.Ρ.Α. Το Δεκέμβριο του 2004, το Δαχτυλίδι της μάνας παρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε λιμπρέτο Γιώργου Στεφόπουλου (ο οποίος υπέγραφε ως Άγνης Ορφικός) και σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου.
Ενεργοποιώντας τις αισθήσεις της λαϊκής παράδοσης, που τόσο έντονα διατρέχουν την ιστορία του Γιάννη Καμπύση, η ομάδα C. for Circus φέτος «ενηλικιώνεται» με μια ελάχιστα ειπωμένη ιστορία αποχαιρετισμού.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
«Το δαχτυλίδι της μάνας», έργο γραμμένο σε μια μπασταρδεμένη ντοπιολαλιά, μιλά για μια Ελλάδα στην οποία συνυπάρχουν η πίστη στο Θεό και τις Νεράιδες· Η ποίηση, η άγρια ομορφιά της φύσης, η απλότητα των ανθρώπων αλλά κι η φτώχεια και το αναπόφευκτο του θανάτου. Δεν υπάρχει κανένα «κακό» σ’ αυτήν την ιστορία και κανένας «κακός» σ’ αυτούς τους ήρωες. Μόνο η ανάγκη των ανθρώπων για ζωή. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, είναι η πανανθρώπινη τάση όλων μας, τη στιγμή που η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή, να στρεφόμαστε στη φαντασία. Κάτι που για μένα έχει διττή σημασία κι ερμηνεία: είτε την παράδοση στο Θάνατο, είτε την επιμήκυνση της Ζωής, αφού τι άλλο είναι η φαντασία πέρα από τη συνέχεια της πραγματικότητας σ’ ένα άλλο περιβάλλον με ακόμα περισσότερες διαστάσεις; Τι άλλο είναι ο Θάνατος πέρα από τη συνέχεια της Ζωής; Μπορεί κάποιος διαβάζοντας το έργο να το δει ως μία ανάμνηση, ως κάτι που έγινε κάποτε κάπου στην Ελλάδα. Εγώ, λοιπόν, διαφωνώ. Για μένα δεν πρόκειται για ανάμνηση, αλλά για κάτι που δυστυχώς έχουμε ξεχάσει κι επιβάλλεται να θυμηθούμε. Να εμπνευστούμε και να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να κοιτάξουμε τη ζωή μ’ αυτήν τη λησμονημένη απλότητα.
Παύλος Παυλίδης
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Παύλος Παυλίδης
Δραματουργία: Παύλος Παυλίδης, Αθηνά Σακαλή
Κατασκευή σκηνικού: Σπύρος Δουκέρης
Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα
Μουσική διδασκαλία: Βαλέρια Δημητριάδου
Πιάνο, νταούλι, ηλεκτρική κιθάρα, τρομπόνι, μελόντικα: C. for Circus
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σακαλή
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου, Αθανασία Κουρκάκη, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Νατάσα Ρουστάνη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
—
TEMPUS VERUM
Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Τ Η Σ
σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου
*βασισμένο στο έργο “Ο Επιθεωρητής” του Νικολάι Γκόγκολ
Θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις
07.10.2019 – 21.01.2020
Ο Επιθεωρητής, η παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Ν. Γκόγκολ, μετά την περσινή της επιτυχία, έρχεται στο Tempus Verum-Εν Αθήναις.
Η διασκευή του κλασικού έργου του Ν. Γκόγκολ επικεντρώνεται όχι μόνο στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα που προσφέρει το έργο του συγγραφέα, αλλά στον «έρωτα» με το όνειρο, την ψευδαίσθηση, την «προσυμφωνημένη» ήττα.
Μετά τον Αρίστο, ο Γιώργος Παπαγεωργίου μαζί με 5 ηθοποιούς και έναν μουσικό επί σκηνής, κρατώντας ως άξονα την γνωστή ιστορία του Ρώσου απατεώνα Χλεστιακόβ και την έλευσή του στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, δημιουργούν έναν φαντασιακό κόσμο.
Χρησιμοποιώντας υλικά από το χώρο των ταχυδακτυλουργικών εφέ και των αφηγήσεων μέσα από τα καμαρίνια ενός θιάσου, η κλασική κωμωδία του Γκόγκολ, που έχει χαρακτηριστεί ως αριστούργημα, θα ανιχνεύσει τα όρια της αλήθειας και της ψευδαίσθησης. Τα πρόσωπα της ρωσικής επαρχίας του 1830 θα συναντηθούν με τους ηθοποιούς της παράστασης με την ανοιχτή συνομιλία της παράστασης σε σχέση με την βαθιά κριτική που ασκεί το ίδιο το έργο στους μηχανισμούς της απάτης.
Στο πρόσωπο του Χλεστιακόβ οι κάτοικοι της πόλης βλέπουν έναν μεγάλο σωτήρα και οραματίζονται ένα σπουδαίο μέλλον. Για μία ημέρα και οι δύο πλευρές ζουν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα· και είναι η αγάπη αυτή για την αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας που δημιουργεί τη συμφιλίωση με την ψευδαίσθηση που φέρνει μαζί του ο «Επιθεωρητής».
«Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι κωμωδιογράφος. Την παραμικρή αλήθεια –ακόμη και ίχνος αυτής της αλήθειας– αν πεις, έχεις να αναμετρηθείς όχι μονάχα με άτομα, αλλά με ολόκληρες τάξεις», γράφει στο φίλο του Στσέπκιν ο Ν. Γκόγκολ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή / Δραματουργική Επεξεργασία: Πάνος Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπαγεωργίου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Κατερίνα Αριαννούτσου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
Κομμώσεις: Talkin’ Heads
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Θανάσης Ζερίτης, Πάνος Παπαδόπουλος, Μαρία Πετεβή, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Μουσικός επί σκηνής: Γιάννης Λατουσάκης
Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Yπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
—
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Ο Γ Λ Α Ρ Ο Σ
του Άντον Τσέχοφ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Φρυνίχου
16.10.2019 – 18.01.2020
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος αναμετριέται για τρίτη φορά με τον Γλάρο του Άντον Τσέχοφ, ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου κι ένα έργο-σημάδι για τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Έχοντας σκηνοθετήσει το έργο στο Εθνικό Θέατρο της Κραϊόβα το 2015, αλλά και το 2018 σε μια συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και του Θεσσαλικού Θεάτρου, επιστρέφει ξανά στο ίδιο κείμενο, που μιλά με χιούμορ και αδυσώπητη αλήθεια για μεγάλα θέματα της ζωής: τη ματαίωση των ονείρων, τη σταδιακή υποταγή σε κάθε λογής συμβιβασμούς, αλλά και την αντίσταση σε ό,τι μας βαλτώνει, σε ό,τι αποτελεί εμπόδιο στην αέναη αναζήτηση της ευτυχίας.
Η παράσταση ακολουθεί την ερευνητική διαδρομή και τη σκηνοθετική γραφήπου αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της παρουσίασης του έργου στα δύο δημοτικά περιφερειακά θέατρα και αναπροσαρμόζεται για να ενσωματώσει στοιχεία της ιστορίας και της φυσιογνωμίας του νέου χώρου παρουσίασης στη Φρυνίχου.
Λίγα λόγια για το έργο
«Είναι κωμωδία και έχει τρεις γυναικείους ρόλους, έξι ανδρικούς, τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο (θέα σε λίμνη), πολλές λογοτεχνικές συζητήσεις, λίγη δράση και πέντε καντάρια έρωτα»: με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο ίδιος ο Άντον Τσέχοφ τον Γλάρο.
Μια λίμνη ορίζει τον ψυχικό χώρο του έργου. Μια λίμνη που κάνει μάγια, τρελαίνει, παίρνει τα μυαλά των ηρώων, δημιουργεί, καθρεφτίζει ή καταπίνει τα όνειρά τους. Ο νέος συγγραφέας Τρέπλιεφ ανεβάζει το πρώτο του θεατρικό έργο, με σκοπό να εντυπωσιάσει τους καλεσμένους της μητέρας του, αλλά και την ίδια, τη διάσημη ντίβα του θεάτρου Αρκάντινα. «Πρέπει να βρούμε νέους τρόπους έκφρασης, που εάν δεν τους βρούμε, καλύτερα να μην κάνουμε θέατρο» υποστηρίζει με ορμή και πάθος. Πρωταγωνίστρια του έργου του, ο μεγάλος του έρωτας, η Νίνα, ένα απλό κορίτσι που έχει μεγαλώσει δίπλα στη λίμνη και ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός. Το άδοξο τέλος της παράστασης του νεαρού συγγραφέα θα φέρει απρόβλεπτες συνέπειες και θα είναι ο καταλύτης που θα σφραγίσει τις ζωές τους για πάντα.
Back to black…
Η εκ νέου ανάγνωση και η εκ νέου αφήγηση του έργου: αυτό είναι το πιο επιτακτικό ζητούμενο, όταν αναμετριέται κανείς σήμερα με ένα κλασικό αριστούργημα, όπως είναι ένα κείμενο του Τσέχοφ. Να ξανα-ακούσουμε το έργο. Να πετάξουμε από πάνω του τη σκόνη, τη διαμεσολαβημένη γνώση, τα επιστρώματα βεβαιοτήτων για το θέμα, τους ήρωες, για το αληθινό διακύβευμά του. Να ανακαλύψουμε τις κρυμμένες δράσεις. Να δούμε πώς αποτυπώνονται στις αντιδράσεις των ηρώων. Άλλωστε, ο Τσέχοφ τοποθετεί τη δράση πάντα ανάμεσα στις πράξεις ή εκτός σκηνής και αυτό που παρακολουθούμε είναι το πώς αυτές εγγράφονται στο σώμα και τον ψυχισμό των προσώπων του.
Διαβάζαμε λοιπόν το έργο. Ξανά και ξανά. Και η αφήγηση έγινε κομμάτι της παράστασης. Μια συλλογική φωνή, που όμως αρχίζει να υποχωρεί για να γεννηθούν μπροστά μας τα πρόσωπα. Και τα λόγια τους. Γιατί, με έναν τρόπο, είμαστε όλοι γλάροι, είμαστε όλοι μετέωροι στο αέναο κυνήγι της ευτυχίας. Σε αυτόν το «δρόμο μετ’ εμποδίων». Που διαρκώς μας καλεί σε υπερβάσεις. Που συχνά μας οδηγεί σε βαλτωμένες διαδρομές και υποχωρήσεις. Και που, μερικές ελάχιστες στιγμές, μας ανταμείβει σπαραχτικά. Έτσι, ίσα-ίσα για να πειστούμε ότι κάπου, κάπως, κάποτε, συμβαίνει. Η ευτυχία.
Στον Γλάρο, η ματαίωση των ονείρων της νιότης και οι λάθος επιλογές στον έρωτα ωθούν τη δράση. Το ερωτικό ασύμπτωτο, η απόρριψη, η αναπόσπαστη σχέση ζωής και τέχνης, οι συγκρούσεις του παλιού με το νέο, η κωμωδία της ανθρώπινης αποτυχίας, η απεγνωσμένη αναζήτηση της ευτυχίας: είναι όλα εκεί. Η παράσταση εστιάζει στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι νέοι ήρωες για να αντισταθούν, ώστε να μην ενσωματωθούν σε έναν κόσμο τελματωμένο και παλιό. Σε κάθε πράξη του έργου, ένας νέος άνθρωπος, με όνειρα, με προσδοκίες, με ορμή, δεν αντέχει πια να είναι… γενναίος, απαρνιέται τη διαφορετικότητά του, γλιστρά και ενσωματώνεται σε έναν κόσμο συντηρητικό και συμβιβασμένο. Έναν κόσμο σαν αυτόν των γονιών μας, για τους οποίους συχνά νιώθουμε αγάπη, αλλά και ντροπή. Από αυτήν την άποψη, η παράσταση ανιχνεύει τη διάψευση των ονείρων, τη ματαίωση της επιθυμίας, την αγωνία της διατήρησης της προσωπικής ταυτότητας, αναζητώντας, ίσως, διεξόδους δημιουργικής αντίστασης μέσα από την ίδια την πράξη του θεάτρου.
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Συνεργάτης Δραματουργός: Σοφία Ευτυχιάδου
Σκηνικά: RichardAntony
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμαρίγος
Μουσική: Μάνος Μυλωνάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Παράσχος
Παραγωγή: Θέατρο Του Νέου Κόσμου – PanEntertainment
ΔΙΑΝΟΜΗ
Σόριν: Θανάσης Μιχαηλίδης
Αρκάντινα: Γιώτα Φέστα
Τριγκόριν: Γιώργος Βεργούλης
Τρέπλιεφ: Γκαλ Α. Ρομπίσα
Νίνα: Χρυσή Μπαχτσεβάνη
Σαμράγιεφ: Στέλιος Νίνης
Πωλίνα: Ζωή Ιωαννίδη
Ντόρν: Αρτέμης Χαραλαμπίδης
Μάσα: Έφη Γούση
Μεντβεντέγκο: Γιάννης Κοντός
Γιάκοφ: Λάμπρος Γραμματικός
Χώρος:
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Φρυνίχου 14, Πλάκα
Ρ Ι Τ Τ Ε Ρ, Ν Τ Ε Ν Ε, Φ Ο Σ
του Τόμας Μπέρνχαρντ
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
18.10.2019 – 16.01.2020
Τρία πρόσωπα. Τρείς ηθοποιοί. Ένα αιμομικτικό τρίο σε γεύμα ανάμεσα σε βαριά οικογενειακά πορτραίτα. Μία κωμικοτραγική ιεροτελεστία. Σαν χορωδία σε ένα κελί από παράφρονες, τρία αδέλφια αποπειρώνται ενάντια στην αφασία, στην παράλυσή τους, στο μηδενισμό, με όπλο τον μηδενισμό.
Ο Λούντβιχ, τρόφιμος σε μια κλινική για πνευματικά διαταραγμένους ασθενείς, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι όπου από πάντα κατοικείται από τις δύο αδερφές του, ηθοποιούς. Μπορούν να παίζουν στο θέατρο όποτε το επιθυμούν μιας και το πενηνταένα τοις εκατό του συγκεκριμένου θεάτρου τους ανήκει. Έτσι ξεκινάει το έργο. Και εκτυλίσσεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα γεύμα όπου προσπαθούν να επικοινωνήσουν με παροιμιώδη ανικανότητα.
Ένα ασφυκτικός χώρος μαρτυρά το βαρύ παρελθόν, υψηλή τέχνη και διανόηση ανάμεσα σε κλασική μουσική, πίνακες προγόνων και μαθηματικούς ορισμούς. Τρία πρόσωπα που πιάστηκαν στον ιστό ενός κληρονομημένου ανταγωνισμού.
Με υπερβολή που αγγίζει το γκροτέσκ, ο Τόμας Μπέρνχαρντ δανείζεται ένα από τα σκληρότερα εφέ του μυθιστοριογράφου Χένρυ Τζαίημς: το διφορούμενο της αθωότητας. Τα δικά του γερασμένα «παιδιά», ο Λούντβιχ, η μεγαλύτερη και η μικρότερη αδελφή του, με τέλεια υποκρισία, κρύβουν το Καθαρό Κακό που έχουν μέσα τους, ενώ, ταυτόχρονα, αντιπαραθέτουν την πραγματική, αδιάφθορη παιδική τους αθωότητα στο Αυθεντικό Κακό των «Μεγάλων», των προπατόρων τους. Θέλουν να ζήσουν, να επιβιώσουν μόνο με τον δικό τους τρόπο, ξεχνώντας την ανάγκη αποδοχής ή έστω ανοχής και του τρόπου των άλλων.
Το έργο μοιάζει να είναι μια αλληγορία για την ψευδαίσθηση. Πολιτικά, υποκινείται από την αγανάκτηση του συγγραφέα για την υποκριτική άρνηση των συμπατριωτών του Αυστριακών, να παραδεχθούν την συν-ευθύνη τους για την άνοδο του φασισμού και το αιματοκύλισμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπαρξιακά, ελατήριο δεν είναι άλλο, από τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα και την αγκύλωση της ψυχής και της διάνοιας στα άρρωστα μοτίβα που κληρονομούνται από το παρελθόν. Με έναν αμφίσημο τρόπο καταγελάει την ανθρώπινη ανικανότητα να οδηγηθεί προς την πραγματική ελευθερία της βούλησης, την ελευθερία που ανοίγει δρόμους για τη συμβιωτική συνύπαρξη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Μαρία Πρωτόπαππα
Σκηνικά-Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Άγις Παναγιώτου
Κατασκευές Αντικειμένων, Props: Γεωργία Μπούρα
Sound Design: Λόλεκ
Βοηθός Σκηνοθέτη-Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιουλία Σταμούλη
Βοηθός σκηνογράφου: Νατάσσα Τσιντικίδη
Τους πίνακες στην παράσταση τους φιλοτέχνησε η Νατάσα Πουλαντζά.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λουκία Μιχαλοπούλου, Στεφανία Γουλιώτη, Αργύρης Ξάφης
Χώρος:
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
ΠΡΟΣΦΟΡΑ EARLY BIRD:
9 έως 16 Σεπτεμβρίου 2019 τιμή εισιτηρίου 7€ για όλες τις παραστάσεις για οποιαδήποτε ημερομηνία
Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα, καθώς και τις λεπτομέρειες κάθε παράστασης στο ακόλουθο λίνκ