Η Σάρα Ρουλ είναι βραβευμένη Αμερικανίδα συγγραφέας θεατρικών έργων και δοκιμίων, έχει επίσης εκδώσει μια ποιητική συλλογή. Διδάσκει στο School of Drama του Πανεπιστημίου Yale. Έχει στο ενεργητικό της πολλά θεατρικά έργα ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει η Ευρυδίκη που γράφτηκε το 2003. Η ίδια έχει μετατρέψει το έργο σε λιμπρέτο για το ομώνυμο οπερετικό έργο του Matthew Aucoin που πρωτοπαρουσιάστηκε στην όπερα του Λος Άντζελες το 2020.
Η Ευρυδίκη ανέβηκε Off-Broadway, στο Second Stage Theater το 2007. η Ευρωπαϊκή της πρεμιέρα έγινε στο Young Vic, στο Λονδίνο, το 2010. Αιτία συγγραφής του έργου αποτέλεσε ο θάνατος του πολύ αγαπημένου της πατέρα ο οποίος εκτός των άλλων, από την ηλικία των πέντε ετών, προσπαθούσε να της διδάξει την αξία και τη σημασία της γλώσσας και την ετυμολογία των λέξεων. Στην ¨Ευρυδίκη¨ η Ρουλ αποπειράται να συνεχίσει αυτούς τους διαλόγους με τον πατέρα της ο οποίος βρίσκεται πλέον στον ¨κάτω κόσμο¨. Με αυτόν τον σκοπό η συγγραφέας δανείζεται τον ελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης όπου όμως υπάρχει η Ευρυδίκη, ο πατέρας και ο Ορφέας.
Το έργο
Στο έργο παρουσιάζεται ο θάνατος και η λύπη που προκαλεί ο αποχωρισμός από τα αγαπημένα πρόσωπα όπως και η ιδιαίτερα αγαπημένη σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης (πιθανό Σύνδρομο της Ηλέκτρας). Η συγγραφέας όμως δεν ήθελε να παρουσιάσει τον πόνο της μέσα από μια βαριά πένθιμη ατμόσφαιρα αλλά με έναν κάπως πιο ανάλαφρο ποιητικό τρόπο με μουσική, με χορό, με φωνές και με τραγούδια, ένα είδος μαύρου μιούζικαλ.
Η Ευρυδίκη (Κόρα Καρβούνη) δέχεται την πρόταση γάμου που της κάνει ο Ορφέας (Λαέρτης Μαλκότσης). Ταυτόχρονα όμως παίρνει ένα γράμμα, που της φέρνει ο άρχοντας του κάτω κόσμου. Το γράμμα το έχει στείλει ο νεκρός πολυαγαπημένος της πατέρας (Γιάννης Νταλιάνης)
τον οποίο πάει να βρει, με ένα ασανσέρ που μέσα του πέφτει βροχή, η βροχή της λήθης, στον κάτω κόσμο. Μετά από τη συνάντησή τους όπου και οι δύο προσπαθούν να θυμηθούν προβληματίζεται για το αν θέλει να μείνει στον Άδη, στον κόσμο των νεκρών με τον πατέρα της ή να επιστρέψει στον επάνω κόσμο των ζωντανών όπου βρίσκεται ο άντρας της, ο Ορφέας (παρόλο που και αυτός την επισκέπτεται στον Άδη παρασυρμένος από τον έρωτά του για εκείνη).
Ο κάτω κόσμος όμως δεν είναι σαν αυτόν που φανταζόμαστε, είναι ιδιαίτερα περίεργος με έναν πολύ παράξενο άρχοντα (Κώστας Γάκης), με ¨πέτρες¨ που μιλούν και τραγουδούν, κάνοντας σχόλια για όσα συμβαίνουν, όπως ο χορός στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Υπάρχει κάτι το παραμυθένιο, το ονειρικό.
Όπως και να είναι όμως με αφορμή την αγάπη της κόρης προς τον πατέρα παρουσιάζονται τα αιώνια ερωτήματα της ζωής και του θανάτου. Η σχέση του έρωτα με τον θάνατο, η μετά τον θάνατο ζωή, το τί μπορεί να υπάρχει μετά, η πιθανότητα της επαφής με τα αγαπημένα πρόσωπα που χάθηκαν και όλα τα άλλα παρόμοια φιλοσοφικά ερωτήματα που προβλημάτισαν τους ανθρώπους από την εποχή του Πλάτωνα μέχρι τις μέρες μας.
Παρόλο που δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα θεωρήσουν πως η παράσταση έχει πολλά χιουμοριστικά στοιχεία πρέπει να ομολογήσω πως μολονότι ο σκοπός της συγγραφέως ήταν να απαλύνει το κλίμα εγώ είδα ένα δράμα και μάλιστα πολύ συγκινητικό με άφθονους συμβολισμούς και φιλοσοφία. Το θέμα βέβαια προσφέρετε για πολύ περισσότερο βάθος το οποίο όμως δεν υπάρχει στο κείμενο, γιατί πιθανότατα δεν ήθελε η συγγραφέας. Εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι ο τρόπος της παρουσίασης, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες και όλα όσα δημιουργούν μια επιτυχημένη παράσταση. Και αυτό που είδα ήταν μια πολύ επιτυχημένη παράσταση.
Συντελεστές
Ο Δημήτρης Τάρλοου σκηνοθέτησε με βάση τη δική του άψογη μετάφραση το έργο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πετυχαίνοντας πρώτα και πάνω από όλα την ονειρική ατμόσφαιρα. Τα ευρήματα με το νερό της λησμονιάς, την υδάτινη τάφρο, ο επάνω όροφος και κάποια άλλα κάνουν την παράσταση να διαφέρει. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου είναι εξαιρετικά, δημιουργούν μαζί με τον πολύ σωστό φωτισμό (Αλέκος Αναστασίου) με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο την ατμόσφαιρα του έργου. Δεν είναι λίγες οι σκηνές που παρουσιάζουν υψηλή αισθητική. Τη μουσική (Κατερίνας Πολέμη) που ερμηνεύεται στη σκηνή είναι δύσκολο να την κρίνει κανείς και είμαι βέβαιος που σε άλλους θα αρέσει και σε άλλους όχι (ώρες, ώρες κάπως δυνατή έτσι που καλύπτει τον λόγο). Επιμέλεια κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου, Στίχοι πρωτότυπων τραγουδιών: Στρατής Πασχάλης, Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Βοηθός σκηνογράφου: Κατερίνα Κανελλοπούλου, Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος, Φωτογραφίες-trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Ερμηνεύουν
Η Κόρα Καρβούνη σε πολύ δυνατή φάση της ερμηνευτικής της καριέρας. Ο πολύ καλός ηθοποιός Λαέρτης Μαλκότσης απόλυτα σωστά εκφραστικός. Πολύ σωστός και χωρίς υπερβολές συγκινητικός ο Γ. Νταλιάνης. Ο Ορέστης Χαλκιάς πολύ καλός και στους δύο ρόλους που ερμηνεύει. Οι κατά κάποιο τρόπο gothic φιγούρες του χορού από πέτρες πάρα πολύ καλές. Μεγάλη Πέτρα: Νεφέλη Μαρκάκη, Μικρή Πέτρα: Αρετή Τίλη, Βροντώδης Πέτρα: Μιχάλης Αφολάνιο
Διάρκεια : 100 ‘
Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
Πολύ εμπεριστατωμένη κριτική
Το θεμαδιαχρονικα προβληματίζει τους ανθρωπους