Το θέατρο Τζένη Καρέζη παρουσιάζει τη Δίκη του Σωκράτη, σε σκηνοθεσία Γιούλης Ζήκου, με το Γιάννη Μόρτζο και 5 ακόμα ηθοποιούς, για 6 παραστάσεις, απο τις 25 Μαΐου.
Πρόκειται για ένα γνήσιο ελληνικό έργο γραμμένο με γνώση και χιούμορ. Μια φιλόδοξη προσπάθεια που στοχεύει να δώσει με σύγχρονες σκηνοθετικές – ερμηνευτικές μεθόδους την ιστορική και τόσο καθοριστική για την πορεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού δίκη και καταδίκη του μεγαλύτερου φιλοσόφου στοχαστή Σωκράτη.
Η παράσταση «Η Δίκη του Σωκράτη», έχει ως απώτερο στόχο να καταστήσει εύληπτα από το μέσο θεατή τα διαχρονικά μηνύματα που εμπεριέχονται στον αρχαιοελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό.
Οι ιδέες του Σωκράτη που αποτελούν μια πολύτιμη παρακαταθήκη του παγκόσμιου πνευματικού πολιτισμού, όπως προβάλλουν μέσα από το θείο λόγο του Πλάτωνα του Ξενοφώντα και το νευρώδη, καυστικό και χιουμοριστικό λόγο του Βάρναλη, αναδύονται ανάγλυφα κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης και ταξινόμησης του υλικού για τη συγγραφή της διπλωματικής εργασίας μιας φοιτήτριας κι ενός φοιτητή. Ένας από τους δικαστές που παρευρέθηκαν στη δίκη και ψήφισε υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη, καθώς και ένας από τους αγαπημένους και φανατικούς μαθητές του Σωκράτη έρχονται από το βάθος του χρόνου για να εμπλακούν καθοριστικά μέσα από μια εικονική πραγματικότητα στα σκηνικά δρώμενα.
Θεατρικό κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου. Σκηνικά- κοστούμια: Φαίδων Πατρικαλάκης. Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης. Φωτισμοί: Τάκης Ποδαρόπουλος. Φωτογράφιση: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης. Γραφικά: Βαγγέλης Καλαϊτζής. Εκτέλεση Σκηνικών: Κώστας Αβραμιώτης. Ζωγραφική Σκηνικών: Ευθύμιος Ζήσης. Εκτέλεση Κοστουμιών: Ελένη Μελισάρη. Περούκες: Ευγενία. Κομμώσεις: Όλγα Νικόλα
Τα πρόσωπα του έργου: Σωκράτης: Γιάννης Μόρτζος, Δικαστής: Μανώλης Γεραπετρίτης, Μαθητής: Ηλίας Γκογιάννος, Φοιτητής- Κρίτων: Γιώργος Μαγκίνης,Φοιτήτρια: Ελεάννα Πουλίδα, Αφηγήτρια: Έφη Χαντζούλη, Α΄ Νόμος: Ελεάννα Πουλίδα, Β΄ Νόμος: Μανώλης Γεραπετρίτης, Γ΄ Νόμος: Ηλίας Γκογιάννος
Λίγα Λόγια για την Απολογία και τη Δίκη του Σωκράτη
το 399 π.Χ ο φιλόσοφος Σωκράτης καταδικάζεται να πιει το κώνειο, επειδή «εισήγαγε καινά δαιμόνια» στην Αθηναίων Πολιτεία.
Γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα από το 470 π.Χ. έως το 399 π.Χ. Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Ο Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
Ο Σωκράτης είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων απ’ όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδωνας στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.
Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Οι πληροφορίες για τη ζωή του Σωκράτη είναι ποικίλες και διάφοροι αξιόλογοι συγγραφείς ασχολήθηκαν μαζί του. Έτσι, ο Πορφύριος μας πληροφορεί ότι ο Σωκράτης, όπως συνηθιζόταν στην αρχαία Αθήνα, ασχολήθηκε αρχικά με τη γλυπτική τέχνη, το επάγγελμα του πατέρα του, ο οποίος ήταν λιθοξόος, πριν το εγκαταλείψει «χάριν της παιδείας», όπως έγραψε αργότερα, ο Λουκιανός.
Στα 17 του χρόνια γνώρισε το φιλόσοφο Αρχέλαο, που του μετέδωσε το πάθος για τη φιλοσοφία και τον έπεισε να αφιερωθεί σ’ αυτήν. Ο ίδιος δήλωνε συχνά ότι άκουγε μέσα του μία φωνή που τον εμπόδιζε να πράττει ότι δεν ήταν σωστό, την οποία φωνή ονόμαζε «δαιμόνιο».
Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, που ένιωθαν ευχαρίστηση ακούγοντας τον να μιλάει και να συζητάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και θρησκευτικά. Έτσι σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά, αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του.
Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο. Ως σκοπιμότητα της κατηγορίας θεωρήθηκε η διδασκαλία του, η οποία επιδρούσε στους νέους, και με τον φιλελευθερισμό που τον διέκρινε, θεωρήθηκε ανατρεπτικός. Ουσιαστικό κίνητρο, όμως, υπήρξε η αντιζηλία του με σημαντικούς άνδρες της εποχής.
Στη διάρκεια της δίκης ο Σωκράτης έδειξε θάρρος και δεν κατάφερε να τον βγάλει από τη θεϊκή του αταραξία. Μετά την καταδίκη του παρέμεινε στο δεσμωτήριο 30 μέρες, γιατί ο νόμος απαγόρευε την εκτέλεση της θανατικής ποινής πριν από την επιστροφή του ιερού πλοίου από τις γιορτές της Δήλου. Από τον διάλογο του Πλάτωνα Κρίτων μαθαίνουμε ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί, αν ήθελε, αφού οι φίλοι του είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει.
Ο Σωκράτης αρνήθηκε και, ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος, περίμενε τον θάνατο ειρηνικά και γαλήνια, και ήπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο νόμος.
Εξαιρετική δουλειά. Συγχαρητήρια