Οι Εφτά καραντινάτες ιστορίες είναι μια παράσταση επτά μονολόγων που «παίχτηκε» στη Βίλα Ζωγράφου, και που δίνει φωνή σε ιστορίες που γράφτηκαν μέσα στην καραντίνα υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη.
Παρουσιάστηκαν διαδικτυακά στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 2020 και θα ξαναπαρουσιάστουν στις 16 και 17 Ιανουαρίου 2021. Ιστορίες του Μάρτη και του Απρίλη του 2020, ιστορίες που έχουν φιλοξενηθεί σε θεματικές εκδόσεις, από τους εκδοτικούς οίκους «Άπαρσις», «Εύμαρος» και «Περιοδικό των Δικηγόρων», μεταμορφώνονται σε θεατρικές αφηγήσεις.
- Κριτική Κάτια Σωτηρίου
Εφτά ηθοποιοί συναντήθηκαν στη Βίλα Ζωγράφου, το πολιτιστικό σπίτι-στέκι της περιοχής και δραματοποίησαν ιστορίες συγγραφέων εμπνευσμένες από τις μέρες του αναγκαστικού περιορισμού, σε μια θεατρική άσκηση καραντίνας, προσφέροντας μια ανάσα αισιοδοξίας, μια στιγμή συμπαράστασης στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε Δήμο της Αθήνας.
Οι συγγραφείς τους ανακαλύπτουν και σχολιάζουν μια διάσταση την οποία δεν είχαμε βιώσει ποτέ πριν. Αυτή του εγκλεισμού, του φόβου, αλλά και των αόρατων, για πολλούς, λεπτομερειών που επιβάλλονται από την καταπίεση του χώρου, των αισθημάτων, των σωμάτων, αλλά και της κατασκευής ενός νέου εαυτού ως μία φυσική συνέπεια του εγκλεισμού.
Οι ήρωες της παράστασης, είναι άνθρωποι καθημερινοί, που περνούν τις μέρες του εγκλεισμού παρέα με τις ιστορίες τους και τον εαυτό τους. Μεταφέρουν τους καημούς τους, ζουν τις δυσκολίες τους, αντιμετωπίζουν με χιούμορ ή αυτοσαρκασμό την κατάσταση, θυμώνουν, ερωτεύονται, συγχωρούν, γιατρεύονται. Κάπου εκεί ίσως αναγνωρίσουμε κάτι από τη δική μας ιστορία, από την ιστορία ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που είναι οι δικοί μας άνθρωποι, που είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι.
Οι ιστορίες αυτές αντικατοπτρίζουν την πικρή αλλά και τραγική για κάποιους πραγματικότητα του τελευταίου έτους. Είναι η πραγματικότητα ετερόκλητων ανθρώπων, με διαφορετικά βιώματα, συναισθηματική ευαισθησία, προβλήματα και προσδοκίες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα ιστορικό ντοκουμέντο που θα διευκολύνει τον ιστορικό του μέλλοντος να καταλάβει το δράμα, αλλά και το μεγαλείο που έλαβε χώρα από τις κλειστές πόρτες, τις ημέρες της άνοιξης και του χειμώνα του 2020.
Οι ιστορίες
Ζαφείρα, η Ζάφα της Καρίνας Βέρδη
Η Σοφία Πανάγου στην πρώτη ιστορία είναι η Ζαφείρα, το πρώην πρεζάκι, που μέσα στην καραντίνα της δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει την ανιψιά της, που δεν την αφήνει η αδερφή της να δει. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που τυγχάνει μιας ερμηνείας με αμεσότητα και ευαισθησία. Η Πανάγου θυμώνει, γελά, συγκινείται, ελπίζει, γίνεται διάφανη συναισθηματικά και ευάλωτη.
Τι βλέπουν τα Κιάλια του Γιώργου Χρυσοβιτσάνου
Ο Τάσος Σωτηράκης είναι ο κυνικός τύπος με τα κυάλια που προσπαθεί παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων να νοηματοδοτήσει και να διασκεδάσει τον εγκλεισμό του, επιθυμώντας όσο τίποτα να βρεί κάποιον να πιεί ένα ποτό και να κάνει λίγη παρέα. Μια ερμηνεία με ελεγχόμενο αυτοσαρκασμό, που φανερώνει όμως τις μικρές, απλές ανάγκες, και τη σημασία τους για την ισορροπία μας.
Απαγόρευση Κυκλοφορίας της Κατερίνας Ανωγιαννάκη.
Η Θεοδώρα Σιάρκου μας παρουσιάζει την ιστορία μιας γυναίκας που υφίσταται βία στο σπίτι της και αποφασίζει εν μέσω καραντίνας να πάρει παιδί, σκυλί, γατί και να διεκδικήσει την ελευθερία της. Η κακοποίηση και η βία αποτελούν ένα σκληρό, και σημαντικό θέμα, που αναδείχθηκε μέσα στην καραντίνα της άνοιξης, όταν πολλές γυναίκες αναγκάστηκαν να κλειστούν μαζί με τον καταπιεστή τους συνεχώς σε ένα σπίτι, χωρίς στηρίγματα, χωρίς διαφυγή. Η ερμηνεία της Σιάρκου κουβαλά όλη την ευαισθησία, την αμφιβολία αλλά και τη δύναμη της γυναίκας που αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή της, να διώξει τον φόβο, τις ενοχές ενδεχομένως και να φύγει μακριά από όποιον βιάζει το κορμί και την ψυχή της. Μια σκληρή και ταυτόχρονα τρυφερή ιστορία, ίσως η πιο συγκινητική αυτής της σειράς – γιατί «παίζει» με τις αποχρώσεις της ελευθερίας, και τονίζει πόση «κανονικότητα» μπορεί να κρύβει ο εγκλεισμός και η καταπίεση για κάποιες γυναίκες.
Ο θεός και ο Γείτονας της Όλγας Μοσχοχωρίτου
Η Αλεξάνδρα Παντελάκη υποδύεται με υποδόριο χιούμορ και την αναγκαία λεπτή ειρωνεία την αστή Αθηναία του κέντρου που είδε την Αθήνα να αλλάζει, που κλείστηκε αυτοβούλως εδώ και χρόνια στην πραγματικότητα που έφτιαξε η ίδια μέσα στους τοίχους του οικογενειακού νεοκλασικού της. Αυτή η κυρία που απέρριψε τη νέα εκσυγχρονισμένη Αθήνα βρέθηκε ένα βράδυ άρρωστη μέσα στο ασθενοφόρο, να της κρατά το χέρι η νεαρή Αφγανή ενοικιάστρια της.
Μια ώρα από τη ζωή του Κλεάνθη Ι. Ντενίση, του Αγγελή Καναπίτσα
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς με ένα εξαίσιο μείγμα χιούμορ και απόγνωσης με υστερικές νότες , ερμηνεύει τον 50αρη μοναχικό άντρα που παίρνει ακραίες προφυλάξεις για να γλιτώσει από τον ιό, που απολυμαίνει τα πάντα και προσπαθεί και να αποφύγει την οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή, αλλά είναι τελικά αυτή η μοναξιά και η υπερπροσπάθεια που τον εξαντλεί σωματικά και ψυχικά.
Μπέργκαμο-Κούρβα-Πιζανί Ρέκβιεμ του Κ. Ποντικόπουλου
Ο Δημήτρης Καραβιώτης, σε μια ιστορία που τοποθετείται στο πολύπαθο Μπέργκαμο, υποδύεται τον ποδοσφαιρόφιλο παππού, ο οποίος μυεί τον εγγονό του στο ποδόσφαιρο και στην αγαπημένη του ομάδα την Αταλάντα λίγο πριν πεθάνει από κορονοιό. Είναι μια ιστορία γεμάτη ζωή, γεμάτη από αυτές τις μικρές οικογενειακές χαρές, που συνιστούν την πραγματικότητα των ανθρώπων και που διακόπηκαν απότομα και τραγικά από τον αόρατο εχθρό. Το λευκό σκηνικό, τα σκεπασμένα έπιπλα, όταν ανοίγει το πλάνο στο τέλος είναι οι θλιβερές ενδείξεις του τι συνέβη στους ανθρώπους εκείνη την άνοιξη.
Σπάω την καραντίνα, έτσι; του Σάκη Σερέφα
Η Γιάννα Σταυράκη υποδύεται συγκινητικά και ανθρώπινα την ηλικιωμένη που την καλεί σε ραντεβού-γεύμα μέσω της σιδερώστρας των ρούχων ο ηλικιωμένος που ζει απέναντι. Με όλα τα αδιόρατα, τρομακτικά σημάδια πλήξης και μοναξιάς, αλλά και της λαχτάρας για ανθρώπινη επαφή, που δεν έχει ούτε φύλο ούτε ηλικία. Σπάει άραγε η καραντίνα αν βρεθείς, να ανταλλάξεις μια κουβέντα με έναν άλλον άνθρωπο που έχει την ίδια ανάγκη με εσένα;
Κάπως έτσι, με αυτό το ερώτημα, κλείνουν οι επτά ιστορίες.
Οι Εφτά καραντινάτες ιστορίες είναι μια σειρά ιστοριών επιφορτισμένων με όλα εκείνα τα συναισθήματα που τα μετέφεραν με ευαισθησία οι συγγραφείς και οι ερμηνευτές, ενώ είναι σε εξέλιξη μια παγκόσμια κοινή τραγωδία. Είναι ένας φόρος τιμής στον άνθρωπο εκείνον που υπακούει, συμβιβάζεται, φοβάται, θρηνεί, αμφισβητεί και επιζητά όσο τίποτα άλλο την επαφή. Αυτούς τους αγνώστους της “διπλανής πόρτας» που είμαστε εμείς, σε μια πρωτόγνωρη, αμήχανη και τρομακτική πραγματικότητα.
Συντελεστές:
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Επιμέλεια κειμένων-Οργάνωση παραγωγής: Σοφία Αδαμίδου
Πρωτότυπη Μουσική: Θεόδωρος Λεμπέσης
Επιμέλεια σκηνογραφίας-κοστουμιών: Μαρία Παπαδοπούλου
Επιμέλεια παραγωγής: Νίκος Μπλέκας
Σκηνοθεσία βίντεο: Στέφανος Κοσμίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Ηχοληψία: Αλέξανδρος Κανέλος
Επικοινωνία: art ensemble
Αναλυτικά οι ιστορίες
- “Ο θεός και ο Γείτονας” της Όλγας Μοσχοχωρίτου, με την Αλεξάνδρα Παντελάκη
- “Ζαφείρα, η Ζάφα” της Καρίνας Βέρδη, με τη Σοφία Πανάγου
- “Μπέργκαμο-Κούρβα-Πιζανί Ρέκβιεμ” του Κ. Ποντικόπουλου, με τον Δημήτρη Καραβιώτη
- “Μια ώρα από τη ζωή του Κλεάνθη Ι. Ντενίση” του Αγγελή Καναπίτσα, με τον Θανάση Κουρλαμπά
- “Τι βλέπουν τα Κιάλια” του Γιώργου Χρυσοβιτσάνου, με τον Τάσο Σωτηράκη
- “Απαγόρευση Κυκλοφορίας” της Κατερίνας Ανωγιαννάκη, με τη Θεοδώρα Σιάρκου
- “Σπάω την καραντίνα, έτσι;” του Σάκη Σερέφα, με τη Γιάννα Σταυράκη
Δωρεάν ηλεκτρονική προβολή στο YouTube κανάλι του Ν.Π.Δ.Δ Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Ζωγράφου