Η θεατρική παράσταση «Βραδιάζει… Μια ροκ σταρ εξομολογείται» παρουσιάζεται στο Θέατρο «Μικρό Χορν» από τις 6 Μαρτίου 2025, με πρωταγωνίστρια την Τάνια Τσανακλίδου στον ρόλο της Βρετανίδας ροκ σταρ Πάτι Σίγκαλ σε σκηνοθεσία Χάρη Φλέουρα. Το έργο, γραμμένο από τον Αντώνη Μποσκοΐτη, βασίζεται σε συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει η Μαριάν Φέιθφουλ στον συγγραφέα, στην αλληλογραφία του με την τραγουδοποιό Melanie καθώς και σε κείμενα της Κατερίνας Γώγου και του ποιητή George LeNonce .
- Κριτική Κάτια Σωτηρίου
- Ημερομηνία Δημοσίευσης 16/3/2025
Η Τσανακλίδου, 41 χρόνια μετά την ερμηνεία της ως Εντίθ Πιαφ, επιστρέφει στη σκηνή, ενσαρκώνοντας μια ροκ σταρ των 60s, μεταφέροντας το κοινό σε μια εποχή όπου το τρίπτυχο «sex, drugs and rock ‘n’ roll» κυριαρχούσε. Η παράσταση διερευνά τις προκλήσεις και τις αντιφάσεις της ζωής της τραγουδίστριας με την τόσο αναγνωρίσιμη σημαδεμένη, βραχνή φωνή, αγγίζοντας θέματα όπως η ναρκοεξάρτηση, η εκμετάλλευση από τη μουσική βιομηχανία και η προσωπική αναγέννηση.
Ο Αντώνης Μποσκοΐτης έξυπνα πάτησε πάνω στη συνέντευξη που είχε πάρει ο ίδιος από τη Φέιθφουλ στο Παρίσι το 2016. Πολλά σημεία μάλιστα της συνέντευξης δραματοποιήθηκαν αυτούσια στην παράσταση. Ωστόσο, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη παράσταση ενδιαφέρουσα είναι ότι τόσο το κείμενο, όσο και η Τσανακλίδου έχουν αφουγκραστεί με ακρίβεια το ύφος και την εκκεντρική αλλά συνάμα εξαιρετικά ελκυστική ιδιοσυγκρασία της Φέιθφουλ. Ακόμα και όταν άλλοι έτειναν να εξωραΐζουν το παρελθόν, η Φέιθφουλ δεν είχε φοβηθεί ποτέ να μιλήσει ανοιχτά για τίποτα. Αυτό είναι μέρος της γοητείας που κάνει τα απομνημονεύματά της τόσο συναρπαστικά, καθώς και το ίδιο στοιχείο της ακατέργαστης αλήθειας διαπερνά και τη μουσική της.
Η σπουδαία σταρ, ροκ με την ουσία της λέξης, που έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου 2025 ήταν διαβόητα ωμή και ειλικρινής στις συνεντεύξεις της. Είχε πει:
«Ξέρεις», «για μένα δεν είναι δύσκολο! Δεν έχω υπάρξει ποτέ αλλιώς. Δεν ξέρω πώς να είμαι διαφορετική από το να είμαι αληθινή και ειλικρινής – ειλικρινά! Ίσως είναι δύσκολο για τους άλλους να το αντέξουν. Αλλά ακόμη κι αν προσπαθήσω, δεν μπορώ να εμποδίσω τον εαυτό μου από το να λέει αυτό που σκέφτεται. Έτσι είμαι. Και νομίζω πως όσο μεγαλώνω, αυτό το στοιχείο γίνεται πιο έντονο. Βγαίνει μέσα από τα τραγούδια μου. Νομίζω ότι γίνονται όλο και πιο καθαρά, με λιγότερες περιττές προσθήκες.» Και είναι αυτή η ουσία της που αποτυπώνεται απόλυτα στην παράσταση.
Η Τάνια Τσανακλίδου, με την αφοσίωση και την υποκριτική της δύναμη, καταφέρνει να ενσαρκώσει με απόλυτη αληθοφάνεια την περίπλοκη προσωπικότητα της ροκ σταρ που φέρει το όνομα «Πάτι Σίγκαλ». Η ερμηνεία της διακρίνεται για τον εσωτερικό πλούτο, τη σωματική έκφραση και τη μουσική της ευαισθησία, στοιχεία που την καθιστούν ιδανική για τον ρόλο.
Η ηθοποιός καταφέρνει να αποδώσει τόσο τη σκληρότητα και το θράσος μιας γυναίκας που βίωσε την απόλυτη δόξα και την καταστροφή, όσο και τις στιγμές ευαλωτότητας και μοναξιάς, που την καθιστούν ανθρώπινη. Οι εναλλαγές στον τόνο της φωνής της, η παύση σε κρίσιμες στιγμές της αφήγησης και η διαρκής σύγκρουση μεταξύ νοσταλγίας, σαρκασμού και πικρίας δημιουργούν μια πολυδιάστατη προσωπικότητα στη σκηνή. Η ροκ ιδιοσυγκρασία στην ερμηνεία της είναι καθοριστική. Η φωνή της, ζεστή και μεστή, λειτουργεί όχι μόνο ως αφηγηματικό εργαλείο, αλλά και ως ψυχικό τοπίο που αποδίδει τις αντιφάσεις και τα τραύματα του χαρακτήρα μιας γυναίκας αυτοκαταστροφικής αλλά και ταυτόχρονα αποφασισμένης να ζήσει. Απευθύνεται στο συνομιλητή της, και στο κοινό, με αμεσότητα και βιωματικότητα, αφηγείται προσωπικές της στιγμές, ενισχύοντας την αυθεντικότητα της αφήγησης.
Η σωματικότητα της ερμηνείας της είναι εξίσου εντυπωσιακή. Με κινήσεις άλλοτε νευρικές και απότομες και άλλοτε μελαγχολικά χαλαρές, αποτυπώνει την κούραση και το βάρος της ζωής της ηρωίδας της. Οι στιγμές που μένει σιωπηλή στη σκηνή, επιτρέποντας στο κοινό να “ακούσει” τις σιωπές της, είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης. Η Τσανακλίδου μεταφέρει στο κοινό όλη τη διαδρομή της ροκ σταρ, από την πρώτη της επιτυχία μέχρι τη συνειδητοποίηση της παρακμής – και με μια μικρή υπαινικτική αναφορά στην άνοια που την ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια της. Στιγμές εξάρσεων, έντονων συναισθηματικών ξεσπασμάτων και σαρκαστικών σχολίων εναλλάσσονται με σιωπηλές, γεμάτες στοχασμό παύσεις, δημιουργώντας ένα πορτρέτο βαθιά ρεαλιστικό και συγκινητικό.
Διακριτικά έξυπνη η παρουσία του Αντώνη Μποσκοΐτη στο ρόλο του δημοσιογράφου, με την αμεσότητα και το τσαγανό που απαιτεί η σχεδόν συγκρουσιακή αντιμετώπιση μιας τέτοιας σταρ. Είναι σημαντικό να παρουσιάζεται ζωντανά, να δραματοποιείται μια τέτοια σπουδαία στιγμή στη ζωή ενός δημοσιογράφου, η συνέντευξη με ένα είδωλο – και εδώ έρχεται η μόνη ίσως «ένσταση» μας: ότι θα θέλαμε κι άλλο, μια λίγο μεγαλύτερη καταβύθιση στη ζωή μιας γυναίκας που ερωτεύθηκε σφόδρα, που καταστράφηκε απόλυτα, που επανήλθε και έμεινε στην ιστορία ως μια ροκ σταρ σπάνια και υπέροχα ιδιοσυγκρασιακή. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από την υπέροχη Τσανακλίδου σε ένα ρόλο που μόνο εκείνη θα μπορούσε να έχει ερμηνεύσει. Γιατί είναι η ίδια ροκ και ευθύς.
Στο ρόλο του μπάτλερ της Ροκ Σταρ, με λιτή και πολύ συμπαθητική παρουσία ο Σάββας Πετρίδης.
Η σκηνοθεσία του Χάρη Φλέουρα, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που αντικατοπτρίζει την ένταση και την ευαισθησία της αφήγησης. Η πρωτότυπη μουσική του Γιώργη Χριστοδούλου και οι στίχοι του Άρη Δαβαράκη ενισχύουν την εμπειρία, προσθέτοντας βάθος στην παράσταση. Τα σκηνικά της Μαρίας Φιλίππου και τα κοστούμια της Μιράντας Θεοδωρίδου συμβάλλουν στη δημιουργία μιας αυθεντικής ατμόσφαιρας, ενώ οι φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλη υποστηρίζουν την εναλλαγή των συναισθημάτων στη σκηνή.
Στο σύνολο της είναι μια παράσταση – αφορμή για τους παλαιότερους να αποτίσουν φόρο τιμής σε ένα είδωλο, και για τους νεώτερους να γνωρίσουν αυτό το φαινόμενο της παγκόσμιας σκηνής. Η ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου αποτελεί την καρδιά της παράστασης, καθώς κατορθώνει να αποδώσει με ακρίβεια, πάθος και συναίσθημα μια ηρωίδα που βιώνει τη λάμψη και την πτώση της καριέρας της. Πρόκειται για έναν ρόλο που της ταιριάζει απόλυτα, καθώς η ίδια, με την ερμηνευτική της ωριμότητα και το βάθος της υποκριτικής της, προσφέρει μια από τις πιο δυνατές θεατρικές της στιγμές. Η παράσταση, μέσα από τη δική της φωνή και ερμηνεία, δεν είναι απλώς μια εξομολόγηση, αλλά ένα βιωματικό ταξίδι μέσα από τα μάτια μιας ροκ σταρ που έζησε τα πάντα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Αντώνης Μποσκοΐτης
Σκηνοθεσία: Χάρης Φλέουρας
Παίζουν: Τάνια Τσανακλίδου, Αντώνης Μποσκοΐτης, Σάββας Πετρίδης
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Μιράντα Θεοδωρίδου
Μουσική: Γιώργης Χριστοδούλου (στίχοι τραγουδιού: Άρης Δαβαράκης)
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ευαγγελία Στεργίου
Φωτογραφίες: Άκης Χρήστου
Αφίσα: Γιώργος Κοπανάρης
Υπεύθυνη επικοινωνίας / reels: Έλενα Χριστάκου
Παραγωγή: Tεχνότροπον – Artway Cultural Productions
Διεύθυνση παραγωγής: Έλλη Ρουμπέν