Οι Polkar στην ταράτσα του Gazarte . Ένα ραντεβού που άργησε 1,5 χρόνο. Η επανένωση κοινού και καλλιτεχνών στην covid εποχή έχει κάτι το σχεδόν διπολικό. Από τη μια η τεράστια χαρά για την νέα συνάντηση, από την άλλη μια αμηχανία για το τι είναι το πολιτικώς ορθό, τι πρέπει, τι επιτρέπεται, τι όχι, τι παραβιάζει τα όρια του διπλανού θεατή. Κι εδώ ακριβώς μπαίνει η προσωπικότητα, η εμπειρία και η ενσυναίσθηση του καλλιτέχνη, που μπορεί να σπάσει τον πάγο, να απλώσει, έστω και νοητά, το χέρι στο κοινό και να εκμηδενίσει για λίγο τις απαραίτητες αποστάσεις.
- Κείμενο Κάτια Σωτηρίου
- Φωτογραφίες Ελπίδα Μουμουλίδου
Αυτή είναι η περίπτωση των Polkar και του Γιώργου Παπαγεωργίου που ως frontman του συγκροτήματος ανέλαβε να μετριάσει την αίσθηση μετεωρισμού που μας διαπερνά όλους το τελευταίο διάστημα. Και τα κατάφερε με το παραπάνω, γιατί, χωρίς να είμαστε υπερβολικοί, ο Γιώργος Παπαγεωργίου έχει μια από τις καλύτερες σκηνικές παρουσίες που έχουμε δει σε ftontman στην Ελλάδα. Και καταφέρνει να συνεπάρει το κοινό του, όχι μόνο γιατί ως τραγουδιστής φαίνεται να απολαμβάνει πραγματικά την επαφή με το κοινό του, αλλά γιατί καταφέρνει και συνδυάζει την υπερβατική παιδικότητα με μια τρομερή ενσυναίσθηση και όλα αυτά, διαβαίνοντας τη γραμμή που χωρίζει τη σκηνή από το κοινό με μια αίσθηση παλιού ροκά.
Και τι ωραίο που είναι όλη η μπάντα να στηρίζει και να μεγεθύνει αυτή την αίσθηση. Οι Polkar έχουν ακούσει πολλή μουσική, έχουν μουσική γνώση, και αυτό είναι εμφανές, γιατί κατορθώνουν να αποδώσουν έναν απόλυτο βαλκανικό ήχο, μεταφυτεύοντας όμως δικά μας βιώματα, δικές μας αναμνήσεις, δικά μας συναισθήματα. Για τους λόγους αυτούς το κοινό των Polkar είναι πιστό, απόλυτα συνειδητοποιημένο για αυτό που πρόκειται να δει και να ακούσει. Στην περίπτωση ενός εξωτερικού παρατηρητή, τα live τους είναι ένα μεγάλο πάρτυ, με κοινό ετερόκλητο μεν, αλλά χαλαρό, μυημένο και έτοιμο να διασκεδάσει πραγματικά.
Με το τραγούδι «Είναι η ζωή μου σκατά» που πολύς κόσμος το συνέδεσε με την καραντίνα και όλο αυτό που περνάμε εδώ και ενάμιση χρόνο, δόθηκε ο τόνος της βραδιάς, με το χιούμορ που πάντα χαρακτηρίζει τη μπάντα. Ακούστηκαν μερικά από τα πιο γνωστά τους τραγούδια – από το πολύ αγαπημένο «Αγάπησε με», το Όλα αρχίζουν αλλιώς, το Carribean Girl, το απενοχοποιημένο «Φλερτάρω επικίνδυνα με την παχυσαρκία», αλλά και το γραμμένο στην καραντίνα «Αθήνα» και το Ικαριώτικο «Ξωτικό», και το πάντα ξεσηκωτικό «Η αγάπη χρόνια δεν κοιτά». Και όπως πάντα οι Polkar έπαιξαν και μια σειρά από αγαπημένα τραγούδια, το «Γιορτινό αγώνισμα», τη «Βασιλική», το Εγώ θα σ’αγαπώ και μη σε νοιάζει, το Σ’αγαπώ γιατί είσαι ωραία… με το Γιώργο Παπαγεωργίου να χορεύει για όλους μας και το Γιάννη Κυρατσό εκτός από την εκπληκτική κιθάρα να τραγουδά με την πολύ τρυφερή φωνή του. Οι Polkar πρόσφεραν μια βραδιά συναισθημάτων και γέλιου με ένα δυναμικό live, χωρίς «κοιλιές», με συνοχή, με τραγούδια που κάλυπταν όλη την ως τώρα μουσική πορεία του συγκροτήματος, σε ένα γεμάτο Gazarte roof.
Κι αν μας έλειψε η σχεδόν γηπεδική διάθεση που υπάρχει συνήθως στα live των Polkar από τους όρθιους, και εκείνους που σηκώνονται για να χορέψουν, και το αυθόρμητο πέταγμα των εσωρούχων, που αποτελεί πάντα το peak της βραδιάς, η ενέργεια τους, η διάδραση με τους θεατές έκανε εύκολα το κοινό να ξεπεράσει το πανδημικό μούδιασμα, και να μπει για τα καλά στο πάρτυ, έστω και καθήμενο. Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει τη σύσταση του συγκροτήματος και κατ’ επέκταση και την ζωντανή τους εμφάνιση. Το πάθος.
Και ναι το encore με το πολυαγαπημένο Ederlezi, ίσως το πιο συγκινητικό βαλκανικό τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ, έκλεισε το μάτι στο κοινό, γιατί πέρα από το χορό, τη γνήσια διασκέδαση, το χιούμορ, οι Polkar είναι ένα συγκρότημα που αγαπά τη μουσική. Το κοινό το ξέρει και τους περιμένει σε ένα ακόμα live 9/9 στο Gazarte. Να πάτε!
Οι Polkar είναι οι Γιάννης Κυρατσός στην ηλεκτρική κιθάρα, Λάζαρος Πλιάμπας στα τύμπανα και στα κρουστά, Γιάννης Μπέλος στο ηλεκτρικό μπάσο, Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, Μιχάλης Καρανίκος στο τρομπόνι, ο Γιώργος Δούσος σε κλαρίνο και σαξόφωνο και ο Γιώργος Παπαγεωργίου στη φωνή.
