“ Μη με ξεχάσετε…” Στις 8 Απριλίου του 1943, η Νεάμα Καζές γράφει από τα γκέτο της Θεσσαλονίκης στα παιδιά της Μωρίς και Μπερτό, που είχαν προλάβει να διαφύγουν στην Αθήνα. Είναι ο τίτλος του βιβλίου του Λέοντα Σαλτιέλ που επέλεξε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου προκειμένου να συμμετάσχει ενεργά στα φετινά (“ εξ αποστάσεως”)-ψηφιακής μορφής “55α Δημήτρια” της Θεσσαλονίκης.
Η συμβολική παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, συνίσταται στην μαγνητοσκοπημένη ανάγνωση και στη συνέχεια προβολή στην ψηφιακή πλατφόρμα του φεστιβάλ των “55ων Δημητρίων”, μέρους των επιστολών που συνθέτουν το βιβλίο.
Τρεις δραματοποιημένες μαρτυρίες υπό τον τίτλο «Μη με ξεχάσετε». Πρόκειται για επιστολές, από το ομώνυμο βιβλίο του Λεόν Σαλτιέλ, που υπέγραψαν στα δίσεκτα χρόνια της γερμανικής κατοχής τρεις Εβραίες μητέρες απευθυνόμενες στους γιους τους από το γκέτο της Θεσσαλονίκης. Στις αναγνώσεις των επιστολών παρεμβάλλονται ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη και του Γιώργου Ιωάννου, καθώς και αποσπάσματα από το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη.
Οι κινηματογραφημένες αναγνώσεις αποτελούν φόρο τιμής στην πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη των μεγάλων ιστορικών κοινοτήτων, τη Θεσσαλονίκη – πόλη «των φαντασμάτων», όπως την ονόμασε ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ. Συνιστούν αποκατάσταση ενός ηθικού χρέους του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Φεστιβάλ των Δημητρίων απέναντι στους 46.000 Εβραίους, που στοιβαγμένοι στα βαγόνια του θανάτου εκτοπίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του Μπιρκενάου, και τους ελάχιστους επιζώντες του Ολοκαυτώματος:
«Αγαπημένο μου παιδί,
Τι μπορώ να σου πω εκτός από το ότι ψυχορραγούμε σιγά σιγά. Τρεις αποστολές έχουν ήδη φύγει με όλες τις αφάνταστες ταλαιπωρίες, χωρίς χρήματα, χωρίς τίποτα, μόνο με έναν σάκο στην πλάτη. Εμείς που είμαστε ακόμη εδώ πεθαίνουμε κάθε στιγμή από τη μεγάλη αγωνία. (…) Ίσως αυτό είναι το τελευταίο γράμμα που σου γράφω. (…) Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ανταποδώσεις στον φίλο σου αυτό που κάνει για μας. Να είσαι περισσότερο από αδερφός για εκείνον. Να δώσεις ακόμη και τη ζωή σου γι’ αυτόν (…).
Η καρδιά μου ξεσκίζεται.»