Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Σπείρα Σπείρα γιόρτασαν την αρχή της καλοκαιρινής τους περιοδείας στο Θέατρο Πέτρας.
- Κείμενο Κάτια Σωτηρίου
- Φωτογραφίες για το mytheatro Ελπίδα Μουμουλίδου
Οι συναυλίες του Σταμάτη Κραουνάκη και της Σπείρας Σπείρας αποτελούν πάνω από όλα μια προσωπική εμπειρία. Γιατί είναι τέτοια η ιστορία των τραγουδιών του, τέτοιος ο πλούτος της μουσικής και στιχουργικής γραφής του που κάθε τραγούδι βιώνεται κάθε φορά σχεδόν προσωπικά από τον καθένα… οι συναυλίες του Κραουνάκη βιώνονται, δύσκολα περιγράφονται, καθώς ακουμπούν σε προσωπικές εμπειρίες, αναμνήσεις και αισθήματα.
3000 και πλέον άνθρωποι ανέβηκαν το Σάββατο 15 Ιουνίου στην Πέτρα. Γύρω παντού γνωστοί-άγνωστοι, που ξέρεις τι θα μοιραστείς μαζί τους, που περιμένεις να μοιραστείς μαζί τους. Μαζεμένες ηλικίες -άναρχες μεταξύ τους, γκρίζα μαλλιά από την μία, νεανική ενέργεια από την άλλη, μια ατμόσφαιρα που ενώ μπορεί να φαντάζει αλλόκοτη, τροφοδοτεί και επιβεβαιώνει την απόλυτη ισορροπία. Αυτό είναι επίτευγμα του Κραουνάκη γιατί την έχει σφυρηλατήσει προσωπικά τη συγκεκριμένη σχέση με το κοινό του. Το κοινό που τον θέλει ανοιχτό, αυθεντικό , να δίνει μια performance κάθε φορά, μακριά όμως από αυτό που θέλει η νύχτα, αλλά ταυτόχρονα βαθιά ροκ και λαϊκό. Γιατί το ροκ είναι να το ‘χεις.
Λίγο μετά τις 9.45 ο Κραουνάκης με τη Σπείρα Σπείρα μπήκαν στη σκηνή, έκαναν ένα ομαδικό «ζντο» στο κέντρο της ορχήστρας, με τον Κραουνάκη να κάθεται στο κοινό και την Σπείρα να ξεδιπλώνει για μια ακόμα φορά το τεράστιο ταλέντο της. Με το Τριανταφυλλάκι της Λίνας Νικολακοπούλου και του Goran Bregovic ξεκίνησε η βραδιά, συνεχίστηκε με μια τρυφερή ρετροσπεκτίβα από μουσικές του Κραουνάκη που εδραίωσαν την καλλιτεχνική υπόσταση και του συνθέτη και της Σπείρας, ή και κάποιες που ήρθαν να δέσουν στη μουσική ζωή τους.
Η σπουδαία φωνή του Χρήστου Γεροντίδη, ο Σάκης Καραθανάσης με την αισθαντική και στιβαρή του ερμηνεία, ο Κώστας Μπουγιώτης με την υπέροχα ζεστή φωνή του (η ερμηνεία του στο Σίδερο είναι πάντα αγαπημένη στιγμή), ο δαιμόνιος Στιβανάκης, ο Νίκος Σταδιάτης σε φωνή και ακορντεόν, το καθαρό μπουζούκι του Βάιου Πράπα, αλλά και η λαϊκή φωνή του, το πιάνο του Βασίλη Ντρουμπoγιάννη, και το τσέλο του Γιώργου Ταμιωλάκη φανέρωναν μια εξαιρετικά δεμένη και καλοκουρδισμένη μπάντα, που έδινε σάρκα και οστά στις λέξεις, τις νότες και τα συναισθήματα.
Μια ώρα περίπου μετά ο Κραουνάκης διασχίζει την ορχήστρα και ανεβαίνει στη σκηνή, με το κοινό να τον περιμένει εναγωνίως. Αυτή η νύχτα μένει, Τα πιο ωραία λαϊκά, το Κυκλοφορώ και οπλοφορώ, το Φίλα με, το Όταν έχω εσένα, το λατρεμένο Ανθρώπων Έργα, το παιχνίδισμα με την αλλαγή του στίχου στο Μόνο μια φορά, που έπρεπε πια να αλλάξει γιατί τώρα πια επιδιώκει τη μοναξιά, ενώ οι εποχές δεν τη σηκώνουν..
Ο Σταμάτης όπως πάντα αυθόρμητος και επικοινωνιακός, με ορμή μικρού παιδιού και έντονη αλληλεπίδραση με τους καλλιτέχνες – μουσικούς μα και με το κοινό, με εκείνο το βαθιά προσωπικό στίγμα, που του επιτρέπει να βουτάει στα βαθιά της βαθιά ερωτικής μουσικής του, μα ταυτόχρονα να ίπταται και εκτός αυτής. Λίγο πριν κλείσει το πρόγραμμα βγήκε στην ορχήστρα για να τραγουδήσει α καπέλα την Κουπαστή, με τους τραγουδιστές της Σπείρας να έχουν ανέβει στο κοινό και να τον συνοδεύουν με τις φωνές τους από ψηλά. Υπέροχη στιγμή. Αλλά επειδή ο Κραουνάκης είναι ένα ιδιαίτερο μείγμα λαϊκότητας, χιούμορ και σοφιστικέ διάθεσης, μας κάλεσε να ξεπεράσουμε τις δύσκολες στιγμές και την βαριά περιρρέουσα ατμόσφαιρα συντονιζόμενοι σε ένα «Αγκζ» με τα χέρια μας να σκίζουν τον αέρα σαν τα απλωμένα χέρια μιας γάτας που παιχνιδιάρικα ακονίζει τα νύχια της. Μια απόλυτα αστεία, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα Κραουνακική στιγμή.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του στην Πέτρα ήταν ότι κατάφερε μέσα στις 3 ώρες που κράτησε η συναυλία να μας βγάλει από τον βούρκο της συναισθηματικής καθημερινότητας , να μας «ξεπλύνει», να μας «θεραπεύσει», παρασύροντας μας σε ένα χιουμοριστικό αλλά στοχαστικό, και –πάνω απ’ όλα– ευαίσθητο, και ανθρώπινα ερωτικό ρυθμό.
Και όλη αυτή η ένταση, όλη αυτή μυσταγωγία, η δοτικότητα, μια τελετή χαράς και αγάπης, ένα κοινό που συντονίζεται, ίσως να είναι η καλύτερη ανταμοιβή για τον ίδιο και η πιο αφοσιωμένη και μαζί ελπιδοφόρα ανταπόκριση που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης ως εφόδιο στην καρδιά του.
Σταμάτης Κραουνάκης: φωνή, πιάνο
Χρήστος Γεροντίδης: φωνή, καχόνε
Σάκης Καραθανάσης: φωνή, κιθαρόνι, καχόνε Κώστας Μπουγιώτης: φωνή, καχόνε
Βασίλης Ντρουμπoγιάννης: πιάνο
Βάιος Πράπας: φωνή, κιθάρες, μπουζούκι
Νίκος Σταδιάτης: φωνή, ακορντεόν
Γιώργος Στιβανάκης: φωνή, μαράκες, ντέφι
Γιώργος Ταμιωλάκης – τσέλο
Κοστούμια: Θοδωρής Καραγκούνης, L’A Pro atelier
Ενορχηστρώσεις: η ομάδα μουσικών
Στον ήχο οι Δημήτρης Γιάλας
Σχεδιασμός φωτισμού o Κώστας Μπλουγουράς
Φωτογραφία αφίσας Σταμάτη Κραουνάκη: Παναγής Χρυσοβέργης
Artwork Proweb
Υπεύθυνη προβολής + δημοσιότητας: Δέσποινα Κραουνάκη
Παραγωγή GIONIK
