Παρουσίαση, Φωτογραφίες, Κριτική Θεατρικής Παράστασης Κάτια Σωτηρίου
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες, 15/6, η επίσημη πρεμιέρα του αρχαίου Δράματος «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, στο Θέατρο Badminton ανοίγοντας τον «Κύκλο Αρχαίου Δράματος», , σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Στην επίσημη πρεμιέρα έδωσαν το «παρών» σπουδαίοι καλλιτέχνες, και ηθοποιοί. Ανάμεσα τους οι ποιητές Κική Δημουλά και Τίτος Πατρίκιος, οι ηθοποιοί Γρηγόρης Βαλτινός, Πέμη Ζούνη, Κοραλία Καράντη, Γιάννης Φέρτης με τη Μαρίνα Ψάλτη, Ζωή Ρηγοπούλου, Όλγα Πολίτου, η Μαρία Κίτσου και ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, η Άννα Φόνσου, η Ελένη Καρακάση, ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Μέμος Μπεγνής, ο Δημήτρης Ραφαήλος, ο συνθέτης Μίμης Πλέσσας, οι σκηνοθέτες Θανάσης Παπαγεωργίου και Μανούσος Μανουσάκης.
Δείτε Φωτογραφίες απο την επίσημη πρεμιέρα της Ηλέκτρας στο Badminton στο facebook.com/mytheatro
Η υπόθεση του έργου
Το έργο αρχίζει με την είσοδο του συζύγου της Ηλέκτρας, της κόρης της Κλυταιμνήστρας και του Αγαμέμνονα. Χρόνια μετά το θάνατο του Αγαμέμνονα οι μνηστήρες ξεκίνησαν να ζητούν το χέρι της Ηλέκτρας στο γάμο. Από φόβο ότι το παιδί της Ηλέκτρας θα μπορούσε να επιδιώξει την εκδίκηση, η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος την πάντρεψαν μακριά με έναν αγρότη των Μυκηνών. Ο αγρότης έχει σεβαστεί το όνομα της οικογένειάς της και την παρθενία της. Σε αντάλλαγμα για την καλοσύνη του, η Ηλέκτρα βοηθά τον σύζυγό της με τις δουλειές του σπιτιού. Παρά την εκτίμησή της για την καλοσύνη του συζύγου της, η Ηλέκτρα αγανακτεί πετιέται έξω από το σπίτι της και θρηνεί για τη δραστική αλλαγή στην κοινωνική της κατάσταση.
Μετά τη δολοφονία του Αγαμέμνονα η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος έθεσαν τον Ορέστη, το άλλο παιδί της Κλυταιμνήστρας και του Αγαμέμνονα, στη φροντίδα του βασιλιά της Φωκίδας, όπου έγινε φίλος με τον γιο του βασιλιά, Πυλάδη. Μεγάλοι τώρα, ο Ορέστης και ο Πυλάδης ταξιδεύουν στην Ηλέκτρα και το σπίτι του συζύγου της. Ο Ορέστης κρατά την ταυτότητά του κρυμμένη από την Ηλέκτρα, και ισχυρίζεται ότι είναι αγγελιοφόροι του Ορέστη. Χρησιμοποιεί την ανωνυμία του, για να καθορίσει την πίστη της Ηλέκτρας σε σχέση με τον Αγαμέμνονα πριν αποκαλύψει τα σχέδιά του για εκδίκηση. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είναι σαφές ότι η Ηλέκτρα είναι παθιασμένη να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα τους. Σε αυτό το σημείο ο βοσκός, ο οποίος έφερε τον Ορέστη στη Φωκίδα εμφανίζεται στο έργο, αναγνωρίζει τον Ορέστη λόγω της ουλής στο μέτωπό του και τα αδέλφια επανενώνονται.
Αρχίζουν να σχεδιάζουν πώς θα δολοφονήσουν τόσο τον Αίγισθο όσο και την Κλυταιμνήστρα. Ο βοσκός εξηγεί ότι ο Αίγισθος είναι εκείνη την ημέρα στους στάβλους του, ετοιμάζεται να θυσιάσει βόδια για μια γιορτή. Ο Ορέστης πηγαίνει να αντιμετωπίσει τον Αίγισθο, ενώ η Ηλέκτρα στέλνει τον ηλικιωμένο βοσκό να πει στον Κλυταιμνήστρα ότι γέννησε ένα γιο πριν από δέκα ημέρες, γνωρίζοντας ότι αυτό θα φέρει την Κλυταιμνήστρα στο σπίτι της. Ένας αγγελιοφόρος φθάνει και περιγράφει την επιτυχή δολοφονία του Αίγισθου από τον Ορέστη. Ο Ορέστης και Πυλάδης επιστρέφουν το σώμα του Αίγισθου. Όπως η Κλυταιμνήστρα φτάνει, ο Ορέστης αρχίζει να αμφιταλαντεύεται για την απόφασή του να δολοφονήσει τη μητέρα τους. Η Ηλέκτρα πείθει τον Ορέστη ότι πρέπει να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για τον Αγαμέμνονα με τη δολοφονία της μητέρας τους. Όταν φτάνει Κλυταιμνήστρα, ο Ορέστης και η Ηλέκτρα την παρασύρουν στο σπίτι, όπου της καρφώνουν ένα ξίφος στο λαιμό της.
Οι δύο φεύγουν από το σπίτι, γεμάτοι θλίψη και ενοχή. Όπως θρηνούν, τα θεοποιημένα αδέλφια της Κλυταιμνήστρας, Κάστωρ και Πολυδεύκης, εμφανίζονται. Λένε στην Ηλέκτρα και τον Ορέστη ότι η μητέρα τους έλαβε δίκαιη τιμωρία, αλλά η μητροκτονία τους ήταν ακόμα μια επαίσχυντη πράξη, και εξιστρούν στα αδέλφια σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν για να εξιλεωθούν και να εξαγνίσουν την ψυχή τους.
Η παράσταση της Ηλέκτρας στο Badminton
Ο «Κύκλος Αρχαίου Δράματος» του Θεάτρου Badminton αξιοποιεί την πολύχρονη πείρα του Badminton στις μεγάλες, υψηλών αισθητικών απαιτήσεων παραγωγές, και την επεκτείνει στο αρχαίο δράμα, προσφέροντας μια νέα στέγη στις παραστάσεις αρχαίου ρεπερτορίου αλλά και μια πολύτιμη ευκαιρία για εξωστρέφεια στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο.
Η Ηλέκτρα είναι ένα έργο πένθους, συντριβής αλλά και εκδίκησης. Η παρθένα Ηλέκτρα στέκεται στον αντίποδα της γυναίκας Κλυταιμνήστρας. Και οι δύο είναι σκληρές και αδυσώπητες. Και όμως η πρώτη εκπροσωπεί ένα πρότυπο μάλλον θετικό, ενώ η δεύτερη σαφώς αρνητικό, τουλάχιστον για την εποχή που δημιούργησε τις τραγωδίες. Κι αυτό γιατί η Ηλέκτρα εκφράζει με το σαφέστερο τρόπο την ουσία της πατριαρχικής αντίληψης για τη συγγένεια.
H Κλυταιμνήστρα, σε αντίθεση με τα παιδιά της και το χορό, ερμηνεύει τον κόσμο με βάση τη δική της υποκειμενική συναισθηματική αντίδραση της στα γεγονότα. Δικαιολογεί τον εαυτό της όχι από την άποψη του πλούτου ή του θάρρους, ή τις ηρωικές πράξεις, αλλά από την άποψη των συναισθημάτων. Οι ανησυχίες της εκφράζονται από την άποψη της αγάπης και του μίσους, του φόβου και του οίκτου. Έχει συγχωρήσει την Ηλέκτρα για αυτό που αντιλαμβάνεται ότι είναι η βασική φύση της, αναγνωρίζει τη θλίψη της για το αποτέλεσμα των ενεργειών και δείχνει ενδιαφέρον για την κατάσταση της υγείας και τη γενική κατάσταση της Ηλέκτρας.
Μετά τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας έρχεται η απογοήτευση του σχεδίου στο οποίο όλοι οι χαρακτήρες έχουν συμβάλει. Όλα τα αναμενόμενα αποτελέσματα – η χαρά, ο θρίαμβος, λείπουν. Αντ ‘αυτού υπάρχει πόνος και τύψεις εκ μέρους των συνωμοτών. Οι Διόσκουροι πρέπει να εμφανιστούν, για να παρηγορήσουν τους πάσχοντες, να παράσχουν εξηγήσεις για τα βάσανά τους και για την επαναφορά τους στην κοινωνία, χωρίς αντιστροφή του θεϊκού σκοπού που διαπνέει τη δράση τους. Χωρίς τον από μηχανής θεό ο Ευριπίδης θα μας παρουσίαζε ένα απελπιστικό δράμα με απογοητευμένους ήρωες που πιάνονται στην παγίδα τους. Σε αυτό το σημείο η σκηνοθεσία του Ευαγγελάτου δίνει έμφαση στην απαιτούμενη ένταση. Οι συνεχείς, σχεδόν σπασμωδικές κινήσεις της Ηλέκτρας, του Ορέστη και του Χορού τονίζουν την τραγική κατάσταση τους, και τις τύψεις που τους πνίγουν παρά το γεγονός ότι είχαν το ηθικό δίκαιο με το μέρος τους σκοτώνοντας την μητέρα τους.
Οι Διόσκουροι ποτέ δεν είδαν τον Ορέστη και την Ηλέκτρα ως τίποτα άλλο από ενόχους, και λαμβάνουν και οι δυο τις τιμωρίες τους – αυτός είναι εξόριστος από τη γη του και πρέπει να υπομείνει τη δίωξη των Ερινύων, αυτή πρέπει να φύγει από το σπίτι της. Ο αδελφός και η αδελφή, οι οποίοι έχουν μόλις πρόσφατα ανακαλύψει ε ένας τον άλλον με μεγάλη χαρά, πρέπει να χωρίσουν για πάντα.
Κριτική της Θεατρικής Παράστασης
H Μαρίνα Ασλάνογλου ως Ηλέκτρα εμφανίστηκε δυναμική, με εντάσεις και εξάρσεις, ωστόσο δεν απέφυγε την επανάληψη, καθώς απέδωσε το μένος της Ηλέκτρας αλλά όχι και το πολυδιάστατο του χαρακτήρα της, τη γεμάτη αδυναμίες και ανάγκες πλευρά της. Φάνηκε σαν να αποδέχεται μόνο το ρόλο της ως εκδικήτριας, χωρίς να παρουσιάζει τόσο την πιο συναισθηματική της πλευρά.
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς ξεκίνησε πιο αμήχανα στο ρόλο του Ορέστη, ωστόσο στις σκηνές μεγάλων απαιτήσεων στάθηκε με στιβαρότητα και αποφασιστικότητα. Συγκινητικός στη σκηνή της αναγνώρισης, με σωματική και ψυχική συμμετοχή, έντονος στην σκηνή του φόνου και της μετάνοιας.
Η Ρένη Πιττακή έχει μεγάλη ικανότητα αποτύπωσης χαρακτήρων, και είναι μια ηθοποιός εξαιρετική στο αρχαίο δράμα. Ωστόσο, η επιλογή του Ευαγγελάτου ήταν να παρουσιάσει μια Κλυταιμνήστρα κάπως αποστασιοποιημένη και μεγαλομανή, με ένα στυλ Μαρίας Αντουαννέτας της εποχής της, που ωστόσο δεν αποδίδει το σπαραγμό, αλλά και το δίκιο της Κλυταιμνήστρας, που συνήθως αναγκάζει το θεατή να πάρει το μέρος της. Έτσι η Πιττακή απέδωσε μεν εύστοχα τη σκηνοθετική προσέγγιση, εγκλώβισε όμως το ταλέντο της σε μια πιο περιορισμένη εκδοχή της Κλυταιμνήστρας.
Ο Γιάννης Βόγλης ήταν επαρκής, αν και λίγο στεγνός στο ρόλο του Πρεσβύτη, ενώ ο Γιώργος Ψυχογιός απέδωσε με μεγάλη ικανότητα την ευγένεια και καλοσύνη του Γεωργού – συζύγου της Ηλέκτρας, ενώ ο Θοδωρής Κατσαφάδος στο ρόλο του Άγγελου ήταν εξαιρετικός, με μεγάλη αφηγηματική ικανότητα, που τοποθετούσε το θεατή στην ένταση της στιγμής.
Οι Διόσκουροι, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου και Άγγελος Μπούρας παρά την ευρηματική και όμορφη σκηνοθετικά παρουσίαση τους, αποτέλεσαν μάλλον παραφωνία στο έργο, καθώς με εξυπνακίστικους διαλόγους και ατάκες, χαλάρωσαν πολύ την ατμόσφαιρα, προκαλώντας το γέλιο του κοινού σε μια μάλλον δραματική κατά τα άλλα στιγμή.
Τέλος, ειδική μνεία πρέπει στο χορό του έργου, που με το στήσιμο του αποτέλεσε εξαιρετική εκδοχή γυναικών της επαρχίας των Μυκηνών, άξιο συνομιλητή της Ηλέκτρας. Καλοδουλεμένος ο Χορός στην κίνηση και τα χορικά, με συντονισμό αλλά και ένταση, γέμισε τη σκηνή, ενώ και τα λευκά κουστούμια που έδωσαν τη θέση τους σε μαύρα στο τέλος, υπήρξαν υπέροχη επιλογή.
Τα σκηνικά – κουστούμια του Γιώργου Πάτσα ήταν λειτουργικά, ενώ και η μουσική έδενε σκηνικά, χωρίς να κλέβει κάτι από την ατμόσφαιρα. Η μετάφραση του Κ.Χ Μύρη είχε τις αστοχίες των Διόσκουρων, ενώ προσπάθησε να μείνει παρόλα αυτά πιστή στην ουσία του Ευριπίδη. Συνολικά πρόκειται για μια αξιόλογη παραγωγή, που εκμεταλλεύεται στο έπακρο την τεράστια σκηνή του Badminton, αλλά και την υλικοτεχνική του υποδομή. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος πάντα προσφέρει ποιοτικές παραστάσεις, παρά τις μικρές μας διαφωνίες, κυρίως για την Κλυταιμνήστρα του, ωστόσο συνολικά η παράσταση του ήταν κάπως πιο «βολική» χωρίς να τονίζει την πλούσια υφολογία του Ευριπίδη.
Ταυτότητα Της Παράστασης
Μετάφραση: K.X.Μύρης. Σκηνοθεσία-Δραματουργική Προσαρμογή: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας. Μουσική: Γιάννης Αναστασόπουλος. Χορογραφία: Αντιγόνη Γύρα. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος Παραγωγός: Μιχάλης Αδάμ
Ηλέκτρα: Μαρίνα Ασλάνογλου. Κλυταιμνήστρα: Ρένη Πιττακή. Πρεσβύτης: Γιάννης Βόγλης. Ορέστης: Θανάσης Κουρλαμπάς. Αγγελιαφόρος: Θοδωρής Κατσαφάδος. Γεωργός: Γιώργος Ψυχογιός. Κάστορας : Άγγελος Μπούρας. Πυλάδης: Νίκος Ιωαννίδης. Πολυδεύκης: Κωνσταντίνος Ελματζίογλου
ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ-ΧΟΡΟΣ (ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ) Αλίκη Αβδελοπούλου Γεωργία, Ανέστη, Εϋα ΒάρσουΦανή Γέμτου, Μαριλού Κατσαφάδου, Ρένα Κυπριώτη, Ειρήνη Κυρμιζάκη,Γιάννα Μαλακατέ, Ελίνα Μάλαμα, Μαρία Μαλλούχου, Σύνθια Μπατσή, Μαριαλένα Ροζάκη, Μαρία Τζάνη, Μαίρη Χάγια, Εύα Χριστοδούλου.