Θέατρο Τέχνης / Ιμμάνουελ Καντ / Πρεμιέρα 1η Φεβρουαρίου
Την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου θα ανέβει στο Θέατρο Τέχνης στην Φρυνίχου η παράσταση «Ιμμάνουελ Καντ», που αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του ηθοποιού Γιάννου Περλέγκα, με τον Μάκη Παπαδημητρίου στον ρόλο του Καντ.
Το έργο ανήκει στον Τόμας Μπέρνχαρντ, μία από τις πιο σημαντικές πνευματικές φωνές της Ευρώπης του 20ου αιώνα. Φιλόσοφος, θεατρικός συγγραφέας και στοχαστής, άφησε πίσω του ένα έργο ίσως δύσκολο, μα δυσαναπλήρωτο παρόλ’ αυτά.
Πειραματιζόμενος διαρκώς με το λεκτικό ιδίωμα προκειμένου να προσδώσει μια μουσικότητα στην γλώσσα, μέριμνά του αποτέλεσε η «οργάνωση του χάους» και «η συνάντηση του εγώ με τον κόσμο». Αυτή η οντολογική μοναξιά αντηχεί στα έργα του μέσα στην άρρωστη μετανεωτερικότητα του 20ου αιώνα κι όμως, ίσως η τέχνη να θεραπεύει τις πληγές και την κατάθλιψή μας.
Στην Ελλάδα έργα του δεν ανεβαίνουν συχνά. Το παρόν έχει μεταφράσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης με την Ισμήνη Θεοδωροπούλου και πρόκεται για κείμενο βαθιά ποιητικό και στοχαστικό. Ο Ιμμάνουελ Καντ, ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 18ου αιώνα, επιβιβάζεται σε ένα υπερωκεάνιο και ταξιδεύει στην Νέα Υόρκη του σήμερα. Τρέφει την ελπίδα πως στην συμβολική γη της επαγγελίας, οι γιατροί θα μπορέσουν να θεραπεύσουν το γλαύκωμά του, μήπως όμως θα διαψευστεί; Ένα έργο για την πνευματική τύφλωση του καιρού μας.
Συντελεστές
Μετάφραση: Γιάννος Περλέγκας & Ισμήνη Θεοδωροπούλου
Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
Σκηνικά – κοστούμια – κούκλες: Χριστίνα Κάλμπαρη & Αττάρτ Βίλλυ
Μουσική: Γιάννος Περλέγκας
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Παίζουν (αλφαβητικά):
Γιάννης Καπελέρης, Σύρμω Κεκέ, Κατερίνα Λυπηρίδου, Χρήστος Μαλάκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιάννος Περλέγκας, Μιχάλης Τιτόπουλος
Παραστάσεις: 1η Φεβρουαρίου – Κυριακή 5 Απριλίου Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 20.00, Πέμπτη & Κυριακή 9.15, Σάββατο 6.15
Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν Φρυνίχου 14 Πλάκα Τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732
Νέα παιδιά οι ηθοποιοί —ανάμεσά τους και ο σκηνοθέτης— έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Ίδρωσαν, υποκρίθηκαν, κουράστηκαν, “δούλεψαν τα λεφτά τους”, μέσα σε έναν καλαίσθητο και «ποιοτικό» χώρο. Όσο όμως ήταν αξιόλογες οι ερμηνείες τους, τόσο αδικήθηκαν από τους ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν. […] Κωμωδία χωρίς γέλιο, κοινωνικό χωρίς προβληματισμό, δραματικό χωρίς δράμα και φιλοσοφικό χωρίς φιλοσοφία… Τα ψήγματα της σκέψης που παρουσιάστηκαν, ανακατώθηκαν με φληναφήματα και δοκίμασαν τις αντοχές μας.
Κατερίνα Πεσταματζόγλου
(Απόσπασμα από δημοσιευμένη κριτική μου)