Δεκέμβριος 2014 Πρόσωπο του μήνα: Κορνήλιος Σελαμσής
Για τον μήνα Δεκέμβριο επιλέξαμε ένα πρόσωπο που διαπρέπει στον χώρο του θεάτρου, όχι όμως με την ιδιότητα του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη, αλλά με την ιδιότητα του μουσικού. Ο Κορνήλιος Σελαμσής είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος συνθέτης, που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη διανύσει πάνω από μία δεκαετία δημιουργίας, υπογράφοντας την μουσική συνοδεία σε μερικές από τις πιο αξιόλογες παραστάσεις˙ παραστάσεις τις οποίες η μουσική του δεν συνοδεύει απλώς, αλλά φωτίζει και ολοκληρώνει.
Χωρίς να προέρχεται από μουσική οικογένεια, άκουσε από πολύ νωρίς το προσωπικό του κάλεσμα και το ακολούθησε χωρίς δισταγμό και σίγουρα με ρίσκο. Ξεκίνησε σαν τα περισσότερα παιδιά, παίζοντας μουσική σε μια μελλόντικα στην πρώτη δημοτικού. Όταν αποφάσισε ότι η μουσική ήταν ο έρωτας στον οποίο θέλει να αφιερώσει την ζωή του, όλοι του έλεγαν ότι η πεπατημένη οδός υπαγορεύει να στοιβάζονται άπειρες ώρες μελέτης θεωρίας στα ωδεία επί σειρά ετών, κάτι που προσέκρουε όμως στο προσωπικό του ένστικτο. Κι αυτό γιατί ο Κορνήλιος είναι ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που τους δωρίζει η φύση με μία κατανόηση της τέχνης τους που υπερβαίνει την γραμμή της λογικής. Χωρίς να χρειάζεται κάποιος να του το διδάξει, από πολύ μικρός γνώριζε (σχεδόν μέσα από μία γνώση ανεξήγητη, βιωματική), το πώς λειτουργούν οι νότες ή –όταν αργότερα πέρασε στην σύνθεση και την ενορχήστρωση– ποια είναι η καλύτερη περιοχή σε κάθε όργανο.
Στα 21 του μόλις χρόνια ολοκλήρωσε την ενοχρήστρωση μιας παιδικής όπερας, κυρίως χάρη στην θετική διάσταση του θράσους σε συνδυασμό με την υγειή αυτοπεποίθηση και κυρίως την πείνα για μάθηση και όρεξη για δουλειά: όταν ο Γιώργος Κουρουπός, καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας των Χρωμάτων, του πρότεινε να αναλάβει την ενορχήστρωση μίας παράστασης, καθώς ο ίδιος ο Κορνήλιος τον διαβεβαίωσε ότι ήδη γνώριζε τα μυστικά της ενορχήστρωσης! Έτσι γεννήθηκε η όπερα «Ο μικρός πρίγκιπας» του Τάση Χριστογιαννόπουλου, που σηματοδοτεί και την πρώτη του συνεργασία με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Και κάπως έτσι συνέχισε να πορεύεται˙ απαντώντας πάντα θετικά σε όλες τις προκλήσεις, ακόμα κι αν δεν κατείχε ακόμα την γνώση και δουλεύοντας μετά πυρετωδώς για να την αποκτήσει! (Πάγια πολιτική των μεγαλύτερων καλλιτεχνών ανά τον πλανήτη.)
Μετά από την πρώτη του επιτυχία, ακολούθησαν πολλές προτάσεις και αξιόλογες συνεργασίες, γρήγορα όμως, το ανικανοποίητο γονίδιο του καλλιτέχνη που ποτέ δεν επαναπαύεται, τον οδήγησε στην Ολλανδία, να μαθητεύσει πλάι σε έναν δάσκαλο που του πρότειναν. Παρέμεινε έξι χρόνια στο εξωτερικό, χρόνια κατά τα οποία γνώρισε βαθύτερα την προσωπική και καλλιτεχνική του κλίση, εμπλουτίζοντας το μουσικό του οπλοστάσιο με ανοίκεια ερεθίσματα, που τον έφεραν εγγύτερα στην δική του μούσα. Κατά τα χρόνια αυτά, συνέχισε να συνεργάζεται με Έλληνες σκηνοθέτες, εξελίσσοντας την γραφή του και συνεχίζοντας να χτίζει ένα όνομα που τον έκανε περιζήτητο στην Αθήνα. Μέχρι που πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την Ολλανδία και να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Το θεάτρο έχει κερδίσει μια σημαντική θέση στην καρδιά του, ενώ συχνά τον βλέπουμε να παίζει ζωντανά μουσική επί σκηνής (όπως για παράδειγμα πέρυσι στην παράσταση «Οι απόψεις ενός κλόουν» στο Εθνικό). Φέτος, είναι μια ιδιαίτερα σημαντική χρονιά για τον ίδιο, καθώς ανέλαβε Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μουσικού Προγράμματος στο Θέατρο Πόρτα, έχοντας την επιμέλεια της ενότητας «Τρίτες παράλληλες», έναν κύκλο συναυλιών που συστήνει στο κοινό μουσικούς και καλλιτέχνες που ανήκουν περισσότερο στο ρεύμα της σύγχρονης κλασικής μουσικής˙ ένα φιλόδοξο στοίχημα, καθώς κάθε Τρίτη παρουσιάζεται και μία διαφορετική συναυλία, επιχειρώντας να «ανοίξει» την μουσική σε ένα ευρύτερο κοινό. Μάλιστα, τις δύο τελευταίες Τρίτες του Δεκεμβρίου, συμμετείχε και ο ίδιος ο Κορνήλιος στο πρόγραμμα, παρουσιάζοντας σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Βήτα τα «Κινούμενα Σχέδια», μια ανθολογία αγαπημένων τραγουδιών από τις χρυσές επιτυχίες της Disney, σε πνεύμα εορταστικό.
Πέρα όμως από την ευθύνη της επιλογής για το μουσικό πρόγραμμα του θεάτρου Πόρτα, ο Κορνήλιος υπογράφει και την μουσική σε τρεις παραγωγές του, ενώ διεξάγει και ένα πολύ ιδιαίτερο θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα. Έχει γράψει την μουσική στο «Άκου», την μόνη παράσταση βρεφικού θεάτρου στην Ελλάδα (βασισμένη σε μια ιδέα της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά), υπογράφει την πρωτότυπη μουσική του «Λίλιομ» του Μόλναρ (στην υπέροχη σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου), ενώ μικροί και μεγάλοι μετά το τέλος της παράστασης «Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν» φεύγουν τραγουδώντας τις εξαίσιες μελωδίες του. Τέλος, συμμετέχει στο «Τι ακριβώς θα κάνετε με τη μπανιέρα;», ένα παιχνιδιάρικο, διαδραστικό μουσικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κατάλληλο για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών.
Μπορεί ο Κορνήλιος να επέστρεψε σε μία χώρα που η σύνθεση δεν εννοείται δυστυχώς ως επάγγελμα, όμως με την ποιότητα της δουλειάς και την ευγενή του παρουσία χαράσσει μία από τις πιο αξιόλογες πορείες στην θεατρική (και όχι μόνο) μουσική σύνθεση, αποδεικνύοντας ότι he is the one to watch!