Βλαδίμηρος Κυριακίδης – Μνημονιους
Ο “Mnimonious” είναι μια διαδραστική κωμωδία, που έγραψαν οι Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Ντίνος Σπυρόπουλος και Γιώργος Γαλίτης. Η παράσταση έχει ήδη παιχτεί στη Θεσσαλονίκη, στο Αριστοτέλειο, για τρεις εβδομάδες. Έχει έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Το κοινό συμμετέχει πολύ. Μέχρι να το συνηθίσεις, δυσκολεύεσαι. Λες, τώρα θ’ ανέβω στη σκηνή και τι θα πάθω; Τι θα μου κάνει ο Κυριακίδης; Κι όσο πιο πολύ μιλάει το κοινό, τόσο περισσότερο ανοίγονται θέματα. Οι θεατές μπορεί να προβάλουν και τις ενστάσεις τους. Ο Κυριακίδης ανεβάζει δέκα άντρες και δέκα γυναίκες από το ακροατήριο και δεν ξέρει τι θα του πουν. Αλλά αυτό είναι το καλύτερό του κι ας μην είναι καθόλου απλό αυτό το παιχνίδι του αυτοσχεδιασμού.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης τραγουδάει και χορεύει σε χορογραφίες της Ζελίνας Κιλίμη σε μια χιπ χοπ κατάσταση. Κάθε βράδυ γίνεται πάρτι στο θέατρο Προσκήνιο με τη μουσική και τους στίχους των Phyrosun.
Βγαίνει πολύ γέλιο. Όταν λέγονται πράγματα στενάχωρα, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης αρχίζει τον αυτοσχεδιασμό για να ξορκίσει τα στενάχωρα. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Όμως είναι αποφασισμένος να πει αλήθεις που πονάνε, για να μας ξυπνήσει, μια και ο χρόνος περνάει κάτω από τη μύτη μας με ταχύτητα μουσικού βιντεοκλίπ (το βίντεο-μοντάζ υπογράφει ο Κώστας Κιμούλης) και η χώρα μας ξεπουλιέται πριν το πάρουμε μυρουδιά, με βιτρίνα τα εργασιακά.
Ο Μνημόνιους είναι μια διανοητική κατασκευή, όπως ο φανταστικός φίλος που είχαμε μικροί. Μια και ο Αριστοτέλης, ο ήρωας που υποδύεται ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, είναι άνεργος, απροστάτευτος και δεν βρίσκει πουθενά ασφάλεια, κατασκευάζει στο μυαλό του τον Mnimonious, που μπορεί να κάνει τα πάντα, μέχρι και να μάθει Αμερικάνικα στον Τσίπρα. Ο Αριστοτέλης μέσα από τον Mnimonious, ως διχασμένη προσωπικότητα, καταγγέλει αυτά που γίνονται σ’ αυτή τη χώρα με χιούμορ.
O Aριστοτέλης ψηφίζει κάθε φορά κάτι διαφορετικό μπας κι αλλάξει κάτι. Προσπαθεί να διώξει τον προηγούμενο ανίκανο πολιτικό για να φέρει τον επόμενο ανίκανο πολιτικό. Ο Μνημόνιους καταλήγει να μπει στο τρελάδικο, στο Δρομοκαῒτιο, για να γλιτώσει από τα χρέη. Όπως λέει, κάνει τον δικό του προεκλογικό αγώνα. Βγάζει το παντελόνι, βγάζει το μποξεράκι και βγαίνει στο μπαλκόνι κι αρχίζει να λέει τα δικά του. Κι έτσι τον μαζεύουνε και τον κλείνουνε μέσα. Αλλά ακόμα και τα τείχη του Δρομοκαῒτειου είναι στενά. Δεν αντέχει. Έτσι τον ρημάζουν στα κοκτέιλ κι αρχίζει να βλέπει το χρονικό της κρίσης. Ξαναβγαίνει έξω, μπαίνει σ’ ένα θέατρο, σταματάει μια παράσταση και ξεκινάει τη δική του παράσταση. Κι εδώ τον συναντάμε…
Θέατρο Προσκήνιο Στουρνάρη και Καπνοκοπτηρίου 8, Αθήνα