Στο Skrow Theater στο Παγκράτι
- Κριτική: Ειρήνη Μάρκου
Είθισται οι μελλοντολογικές δυστοπίες να ρέπουν περισσότερο προς το έρεβος, παρά προς στο φως και στις περισσότερες (σοβαρές) περιπτώσεις, συνήθως ενυπάρχει ο κίνδυνος έλλειψης κάθαρσης (όπως για παράδειγμα στο Κουρδιστό Πορτοκάλι), γεγονός που καθιστά την εμπειρία της (είτε λογοτεχνικής, είτε θεατρικής ή και κινηματογραφικής) τους κοινωνίας, ως μία πρόκληση για λίγους, με γερά στομάχια.
Η Μπετονένια παραλία του Βασίλη Μαυρογεωργίου σπάει αυτήν την παράδοση και αναδεικνύεται σε μία γνήσια θεατρική μέθεξη, απολύτως λυτρωτική, παρά την τόλμη του θέματος και την επικινδυνότητα επαλήθευσης του εφιάλτη.
Το έργο
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου είναι δημιουργός ολκής και οι δουλειές που υπογράφει, συγγραφικά και σκηνοθετικά, φέρουν έκδηλη μία σφραγίδα τόσο προσωπική, που δεν μπορούν παρά να βαπτισθούν στον Ιορδάνη της καθολικότητας. Ένα όραμα (ή εφιάλτης) βαθιά προσωπικός, καθρεφτίζει μία αγωνία που αίρεται του ατομικού και αγγίζει το συλλογικό ασυνείδητο, την συλλογική μοίρα και φοβίζει, γιατί παρά τις προσωπικές επιλογές των απαντήσεων, τα ερωτήματα που γεννούν τον εφιάλτη, κάθε άλλο παρά φανταστικά είναι.
Η Αθήνα του 2088 ξαναγυρνά σε ένα καθεστώς πόλης-κράτους, με διοίκηση απρόσωπη, απολυταρχική, με μια γραφειοκρατία που έχει εξελιχθεί στον ύψιστο βαθμό και στην οποία κάθε εξατομίκευση και επιθυμία διαφυγής από το σύστημα, συνιστά απειλή και κίνδυνο τρομοκρατίας. Με τις παλιές περιοχές του κέντρου βυθισμένες κάτω από το νερό, με υπόγεια διαμερίσματα και την ιπτάμενη Περιδεσία να υπενθυμίζει την ψαλίδα ανάμεσα στους «προνομιούχους» συστημικούς και τους ανθρώπους του περιθωρίου, η Αθήνα συνεχίζει παρά τις αντιφάσεις της να έλκει πλήθος ανθρώπων εκτός κοινότητας, λόγω έλλειψης εναλλακτικών. Ο νέος θεός της πόλης: «η αρχή της χρησιμότητας» και αλίμονο σε όσους δεν την υπηρετούν! (Προς αποφυγή spoiler, δεν θα αναφέρω το τίμημα που πληρώνουν όσοι σταματούν να είναι χρήσιμοι˙ θα πω μονάχα πως προσωπικά το βρήκα εξαιρετικό, ευφυές και καθιστά την απόφαση του ήρωα ακόμα πιο συγκινητική, τολμηρή και ενδεικτική μιας εκρηκτικής υπαρξιακής αγωνίας.)
Το έργο, παρότι δεν ακολουθεί μια εύκολη αφηγηματική γραμμή, απαντά σε όλα τα ερωτήματα που γεννά, ενώ η δομή του επιτρέπει την ενσωμάτωση πολλών στιγμιοτύπων που συμπληρώνουν το ψηφιδωτό του εφιάλτη και κομίζουν στην κατανόηση και του σύμπαντος, αλλά και του κεντρικού ήρωα. Ενώ το τέλος, σου επιτρέπει να κρατήσεις αναμμένη μέσα σου την φλόγα της ελπίδας.
Η παράσταση
Η σκηνοθεσία ενός κειμένου με τις απαιτήσεις που προαναφέρθησαν, ήταν ένα δύσκολο στοίχημα, που έχει κερδηθεί με τρόπο εντυπωσιακό. Εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τον σκηνικό χώρο του Skrow, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου γέννησε μπροστά στα μάτια μας την Αθήνα του 2088, με τα μικροσκοπικά υπόγεια, τους ανελκυστήρες που κινούνται πλαγίως, τα αυτόματα αυτοκίνητα, τα βιντεοκορμιά και τις αυτοματοποιημένες χτένες και οδοντόβουρτσες! Οι εξαιρετικοί φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου σπουδαίοι αρρωγοί στην δημιουργία ατμόσφαιρας, καθώς και οι μουσικές του Φοίβου Δεληβοριά. Μεγάλο ρόλο επίσης έπαιξε και η τεχνολογία (πώς θα μπορούσε άλλωστε να λείπει;) με τις βιντεοπροβολές, οι οποίες είναι έξοχα ενσωματωμένες και αποτελούν από μόνες τους (δικαίως) έναν ακόμα πρωταγωνιστή της ιστορίας. Ο οργανικός λόγος του κειμένου, ξύλινος όταν αρθρώνεται από το σύστημα και εύκαλλος από το στόμα του Μηνά, που επεκτείνεται σε όλη την χρωματική γκάμα της γραφής, από πύρινος μέχρι λυρικός, εικονοποιείται με τον πιο εύστοχο σκηνοθετικά τρόπο. Σκηνοθεσία τόσο ορμητική όσο και το κείμενο, δημιουργεί το κατάλληλο σασπένς για την μοίρα του ήρωα, καθώς και αγωνία για την λύση του αινίγματος, που βασανίζει ταυτόχρονα ήρωα και κοινό.
Η παράσταση οφείλει μεγάλο μέρος της δύναμής της, στις ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου συμπαρασύρει τον θεατή στην προσωπική διαδρομή του ήρωά του, με αξιοθαύμαστο μέτρο, χωρίς ποτέ να χάσει τις δέουσες ισορροπίες και με πλούσια ποικιλία συναισθημάτων. Στο πλευρό του οι ταλαντούχοι Κατερίνα Μαυρογεώργη, Δανάη Επιθυμιάδη και Σεραφείμ Ράδης, ενσαρκώνουν έναν μεγάλο αριθμό χαρακτήρων, άλλοτε με χιούμορ, το οποίο ουδόλως λείπει από το κείμενο, αλλά όπου υπάρχει του προσδίδει βάθος και ρεαλισμό, χωρίς να το υπονομεύει και να το αναιρεί, (ο Σεραφείμ στον χαρακτήρα στο ασανσέρ «κεντάει»), άλλοτε με ευαισθησία (συγκινητική η Κατερίνα στον ρόλο της Μαρίας) και άλλοτε με την αυστηρότητα και ακαμψία του συστήματος. Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την απολαυστικότατη ερμηνεία της Δανάης Επιθυμιάδη στον χαρακτήρα της ρομποτικής γυναίκας σεξουαλικών και λοιπών υπηρεσιών, που κλέβει τις εντυπώσεις.
Μία από τις πιο οργανικές παραστάσεις, με εξίσου δυνατά τα τρία στοιχεία: κειμένο, σκηνοθεσία και ερμηνείες, που θα αφήσει ισχυρό το χνάρι της στους προσωπικούς και θεατρικούς σας ονειροεφιάλτες.
Ειρήνη Μάρκου για το mytheatro.gr
Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική : Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Video-art: Κώστας Αρβανίτης
Sound design: Γιαννης Πετρόλιας & Studio Oxyzed
3D Animation: Σοφία Μαυρογεωργίου
Φωτογραφίες : Γιάννης Καραμπάτσος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου & Γιάννης Κατσιμήχας
Παίζουν: Κατερίνα Μαυρογεώργη, Δανάη Επιθυμιάδη, Σεραφείμ Ράδης, Βασίλης Μαυρογεωργίου & οι ηθοποιοί στο video Ντίνη Ρέντη, Χαρά Κονταξάκη & Στράτος Χρήστου.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 Τιμή εισιτηρίου: 12€ & 8€ (φοιτητικό, ανέργων και κάτω των 30) Skrow Theater Αρχελάου 5, Παγκράτι – 210.72.35.842