Αποκλειστική συνέντευξη και φωτογράφιση για το mytheatro.gr του Γιώργου Μακρή
- Επιμέλεια της συνέντευξης, ερωτήσεις Κάτια Σωτηρίου
Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Νοικοκυρές του Facebook” βρεθήκαμε στο θέατρο Αυλαία, για να συνομιλήσουμε με το θίασο της παράστασης, εν μέσω των προβών του. Ο Γιώργος Μακρής, ο Δήμος Μυλωνάς, η Σαμπρίνα, η Ντέσσυ Κουβελογιάννη, η Ζωή Αλουπογιάννη και ο Γιώργος Μαυράς ήταν παρόντες, σε μια συνέντευξη ποταμό, με γέλια και αλληλοπειράγματα, που μας προδιέθεσαν θετικά για το τι θα δούμε επί σκηνής. Μια χαρούμενη παρέα, άνθρωποι χαλαροί και με κριτική διάθεση, μας μίλησαν για την παράσταση αλλά και τις προσωπικές τους απόψεις για το θέατρο, αλλά φυσικά και για το Facebook.
Ακολουθεί η συνέντευξη Κάτια Σωτηρίου: Μιλήστε μας για το ξεκίνημα σας στο θέατρο
Γιώργος Μακρής: ξεκίνησα πολλά χρόνια πριν για να γίνω αυτό που έγινα… φτωχός, μπατίρης, φοροοφειλέτης (γέλια). Τελείωσα δραματική σχολή, και από το 1994 που τελείωσα μέχρι τώρα κολυμπώ σε αυτόν τον χώρο που λέγεται θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος.
Κ.Σ. Ήσαστε περισσότερο τηλεοπτικός ηθοποιός στην αρχή σας
Γ.Μ Ήμουν περισσότερο άνεργος ηθοποιός. Τώρα είμαι και πτωχός και άνεργος.
Ντέσσυ Κουβελογιάννη: Η μόνη σταθερή ιδιότητα που παραμένει είναι ο ηθοποιός (γέλια).
Γ.Μ. Τα τελευταία χρόνια γράφω τα δικά μου έργα, για να πω ότι είμαι σε κάποια δουλειά, έστω δική μου! Βάζω το μπάτζετ εκεί που θέλω για μένα, μεγαλώνω και τη μαρκίζα όπως θέλω εγώ (γέλια). Μέσα σε αυτήν την πορεία που ξεκίνησε, αυτό το τραίνο δεν σταμάτησε καθόλου μέχρι σήμερα, φέτος είμαι με μια νέα παρέα, συνεργάζομαι για πρώτη φορά με αυτά τα παιδιά, εκτός από το Γιώργο, που δεν φεύγει τα τελευταία χρόνια! Με το Δήμο (Μυλωνά) έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν.
Κ.Σ Μιλήστε μας για την παράσταση που ανεβάζετε φέτος.
Γ.Μ. Είμαι πολύ χαρούμενος φέτος. Νοικοκυρές του Facebook λοιπόν φέτος. Είναι ένα έργο που σκέφτηκα να ξεκινήσω πριν 1,5 χρόνο, τον τίτλο τον έδωσε ένας φίλος, καθώς έψαχνα εγώ για «νοικοκυρές σε απόγνωση» και άλλα τέτοια παρόμοια, και μόλις άκουσα για Facebook, είπα ότι αυτό είναι! Ξεκίνησε λοιπόν η συγγραφή του έργου, και ό,τι άκουγα ή έβλεπα πως λειτουργούσε η Σαμπρίνα, η Ντέσυ, ο Γιώργος, ή ο Μυλωνάς, το έβαζα στο έργο. Μέσα σε αυτήν ιδέα, μου ερχόντουσαν στο νου αυτά τα πρόσωπα. Για αυτό σας λέω, ο εφιάλτης ζει!
Κ.Σ. Τι πραγματεύεται το έργο σας;
Γ.Μ. Είμαι εγώ βασικά (γέλια), είμαι ένα Κρητικόπουλο γκέι, που δεν το έχει πει στους φίλους του για να μη χάσει τα χωράφια του παππού του που είναι από τα Ζωνιανά, και καλλιεργεί «το απαγορευμένο». Συζώ με την Αγλαΐα, που παίζει η Ντέσυ Κουβελογιάννη που είναι η φίλη του καλύτερου μου φίλου του Μιχάλη – που είναι ο Δήμος Μυλωνάς στο έργο. Η Αγλαΐα έρχεται για 2 εβδομάδες, για να μπορεί να κάνει ο Μιχάλης τη ζωή του τα βράδια. Αυτή η κυρία όμως μένει στο σπίτι για παραπάνω από χρόνο και έχει την τάση να μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι το άλλο της μισό, ο σύζυγος της. Αγανακτισμένος, κάποια στιγμή γίνεται ανατροπή, και παίρνω το Μιχάλη τηλέφωνο, να την πάρει από εδώ, γιατί θέλω το βράδυ να κοιμηθώ με μια γυναίκα…
Ν.Κ. Μια γυναίκα, το Μπάμπη!
Γ.Μ Ναι, κι εκεί που έχω αποφασίσει αυτό, έρχεται μια νέα γειτόνισσα, η Σαμπρίνα, που μπαίνει μέσα, παθαίνω εγώ, παθαίνουν κι όλοι. Και την ερωτεύομαι από την πρώτη στιγμή. Και από το πρώτο βράδυ βρισκόμαστε, και έτσι το επόμενο πρωί παίρνω το φίλο μου το Μιχάλη και του λέω να με μάθει να περπατώ σαν άντρας, και να συμπεριφέρομαι σαν άντρας. Αυτό είναι το ένα κομμάτι του έργου. Μέσα στο έργο υπάρχει και ένας ενοχλητικός γείτονας, ο οποίος δεν εμφανίζεται, δεν τον γνωρίζει ο θεατής ποτέ, γιατί έτσι θέλω αφού εγώ το γράφω (γέλια), που είναι ο Γιώργος Μαυράς, ο οποίος συνέχεια πετάει ατάκες και αναστατώνει και εμένα και τους συναδέλφους επί σκηνής. Υπάρχει επίσης και ο μπαμπάς της κυρίας, ο οποίος είναι ο Κώστας Βενετσάνος καταλαβαίνει στα 50 του ότι έχει ερωτευτεί έναν Ινδό και κάνει αλλαγή φύλου. Και υπάρχει κόντρα μαμά, μπαμπά και κόρης. Υπάρχει επίσης και άλλη μια κοπέλα που παίζει μαζί μας, η Ζωή Αλουπογιάννη, η οποία είναι πόρνη στο επάγγελμα και είναι ερωτευμένη με τον τύπο που μπαινοβγαίνει μέσα στο σπίτι, που όλοι νομίζουν ότι είμαι εγώ, αλλά τελικά είναι ο Μιχάλης. Είναι μια κωμωδία κωμικοτραγική, με περιστατικά που έχουν σκοπό μόνο να χαρίσουν το γέλιο, σύγχρονη, έχει Monty Python στοιχεία, συμμετέχει και το κοινό – έχει δηλαδή διαδραστικά στοιχεία. Και καθημερινά αλλάζει η δομή του έργου, ανάλογα με αυτά που μας προσφέρουν οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί μας το πρωί, οι πολιτικοί δηλαδή.
Κ.Σ. Ποιες οι εντυπώσεις σας από τους ρόλους που παίζετε;
Ν.Κ. Εγώ είμαι ενθουσιασμένη. Από τότε που γεννήθηκα ήθελα να το κάνω αυτό. Μου έδωσε την ευκαιρία ο Γιώργος Μακρής να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα. Είπα ναι, και μάλιστα όταν μου το πρότεινε είπα ότι μου κάνει πλάκα, αλλά έδεσε, και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό που κάνω και δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, γιατί εγώ πραγματοποιώ ένα όνειρο μου, γιατί κάθε βράδυ με εμένα κοιμάμαι και με μένα ξυπνάω, οπότε δεν με αφορά κιόλας.
Γ.Μ Το ήξερα ότι είμαι το όνειρο κάποιας (γέλια)!
Σαμπρίνα. Εγώ, δεν είχα καν σκεφτεί κάτι τέτοιο. Όταν μου έκανε την πρόταση ο Γιώργος ενθουσιάστηκα πάρα πολύ. Όχι ότι δε μου άρεσε στο παρελθόν, αλλά δεν είχα καμία τέτοια ιδέα, δε μου είχε περάσει από το μυαλό ποτέ. Και είμαι πολύ χαρούμενη, νιώθω όπως όταν ξεκίνησα να τραγουδώ στα 19 μου, με αυτόν τον ενθουσιασμό που σου δίνει όλη την ενέργεια και όλη τη χαρά να κάνεις κάτι. Νιώθω σαν να είμαι 19 χρονών.
Γ.Μ. Κι εγώ σαν 19 χρονών τη βλέπω ( γέλια)
Δήμος Μυλωνάς. Εγώ ξεκίνησα το 1985 με τα παιδιά του Εθνικού… (γέλια). Ήμουν στο Los Angeles, για μια ταινία μου. Και βλέπω στο Facebook μια φίλη που μου λέει ότι γίνεται κάστινγκ και σε ψάχνει ο Μακρής. Όπως καταλαβαίνετε, ήταν Τρίτη, την Τετάρτη πέταξα για Αθήνα, και είμαι σε αυτήν την καταπληκτική παράσταση. Και το λέω αυτό γιατί όταν διαβάζεις ένα έργο – τόσα έργα έχουμε διαβάσει 32 χρόνια σε αυτή τη δουλειά – πρέπει να σου έρχονται εικόνες. Ο Μακρής είναι σαν τον Καραγκούνη, είναι αρχηγός. Το έργο είναι καταπληκτικό, από την άποψη της επικαιρότητας, και από την άποψη της επιθεωρησιογραφίας, γιατί καταγράφουμε αυτά που ζούμε αυτές τις εποχές. Αυτά που λέει το έργο το ζούμε καθημερινά όλοι μας, μέχρι την ηλικία των 65 – 70… μέχρι ποια ηλικία ασχολούνται με το Facebook; Είναι ρητορική η ερώτηση, για να καταλήξω ότι με το Facebook ασχολούνται όλες οι ηλικίες, οπότε θα έχουμε εδώ όλες τις ηλικίες.
Γιώργος Μαυράς. Εγώ είμαι χαρούμενος που είμαι για μια ακόμα φορά με τον κο Μακρή. Κάθε χρόνο μαθαίνω και κάτι καινούριο, είμαστε κάθε χρόνο όλο και καλύτερα. Φέτος νομίζω ότι είναι από τις πιο χαρούμενες χρονιές στη διάρκεια της πρόβας, στα 5 χρόνια που είμαι στην ομάδα του Μακρή.
Δ.Μ. Παίζει ρόλο αυτό που λέει ο Μαυράς, γιατί είναι άμεσος συνεργάτης του κου Μακρή.
Γ.Μ. 5 χρόνια που είμαστε μαζί, υπήρξαν 5 διαφορετικοί θίασοι. Είναι ο μόνος που έχει μείνει (γέλια).
Κ.Σ Το καστ είναι πολύ ενδιαφέρον και ετερόκλητο. Πώς έγινε η επιλογή, δεδομένου ότι έχουμε κάποια πρόσωπα έκπληξη;
Γ.Μ. Είμαι πολύ τυχερός. Ξεκινώντας να πάρω τη Σαμπρίνα, ήθελα μια εντυπωσιακή κοπέλα για το ρόλο. Την ήξερα, ως χαρακτήρα, μου έκανε και το στυλ της για το ρόλο, και σε πληροφορώ έχει επαγγελματισμό, ακούει, είναι πολύ καλή μαθήτρια, και παρότι είναι η Σαμπρίνα, ένα όνομα δηλαδή στο είδος της, δεν έχει αυτό το τουπέ που έχουν άλλοι του χώρου μας, του θεάτρου.
Ν.Κ. Η Σαμπρίνα δεν το είχε από πριν αυτό, είναι ο χαρακτήρας της, και το λέω γιατί την ξέρω χρόνια.
Γ.Μ. Αυτό ακριβώς λέω ότι είναι ο χαρακτήρας της. Ανεβαίνοντας στην σκηνή, τη μια μέρα ακούει, την άλλη σου κάνει θαύματα. Και δεν το κάνουν πολλοί ηθοποιοί αυτό, στο λέω εγώ, που είχα πολλούς ηθοποιούς εδώ. Τα πιάνει με τη μία. Ο Χάρυ Κλυνν μου έλεγε «ακου». Και από τη στιγμή που ακούει τα κάνει. Από τη Σαμπρίνα, έβγαζα πράγματα, δεν είχα να προσθέσω. Είναι λαχείο. Είναι σαν να έχεις μια ομάδα και να πάρεις ένα νέο παίκτη και να πεις, θα μου βγεί; Μου βγήκε. Και πάμε στη Ντέσυ. Την ίδια ατάκα που θα πω στην κυρία αυτή, θα πω και στη Σαμπρίνα. Επειδή εγώ λατρεύω τη δουλειά μου, θα πω ότι λάθος επάγγελμα έκαναν οι δυο κυρίες όλα αυτά τα χρόνια. Ειλικρινά. Και θα με θυμηθείς του χρόνου, που θα τις βουτήξουν. Η Ντέσυ το έχει. Έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά. Το έχει. Για το Δήμο δεν έχω να πω κάτι. Θεατρική παιδεία, δεν είναι μόνο το Εθνικό. Είναι μια σχολή δική του. Και πάμε στον πιτσιρικά, το Γιώργο που έχει μάθει τον τρόπο γραφής μας, γιατί είναι γρήγορη κωμωδία. Ο Κώστας Βενετσάνος είναι εγγύηση, άνθρωπος της τηλεόρασης και εκείνος, ο ρόλος του πάει γάντι, και η Ζωή Αλουπογιάννη είναι μια νέα κοπέλα η οποία το προσπάθησε και τα αποτελέσματα θα τα δείτε στις 31/ 10. Και όλο αυτό με βοήθησε και έκανα μια ωραία ομάδα. Είναι και μαγκιά να τις πείσεις τις κυρίες, και όλοι ασχολούνται με το γιατί η Σαμπρίνα, και πώς η Ντέσυ, και εγώ χαίρομαι γιατί οι «Νοικοκυρές του Facebook” ακούγονται πολύ.
Κ.Σ Πόσο δύσκολος είναι ο πολλαπλός ρόλος που έχετε αναλάβει στο έργο; Το γράφετε, σκηνοθετείτε, παίζετε…
Γ.Μ Είναι πολύ δύσκολο. Δε μου αρέσει να γράφω, μου αρέσει μόνο να παίζω.
Κ.Σ Άρα επιλέγετε το ρόλο του ηθοποιού σε σχέση με τους άλλους;
Γ.Μ Ναι, μόνο. Σκηνοθετώ και παίζω, γιατί προτιμώ να φτιάξω έναν ρόλο εγώ, παρά να φέρω κάποιον και να το φτιάξει. Όταν είσαι η «μαμά» του έργου, ξέρεις τι έχεις οραματιστεί, πώς θέλεις τον κάθε ήρωα.
Κ.Σ Συμμετέχει και ο υπόλοιπος θίασος σε αυτές τις αλλαγές που κάνετε στο κείμενο;
Γ.Μ. Ναι. Αυτό είναι το καλό. Για τα κορίτσια είναι πρωτόγνωρο αυτό, γιατί τους βγάζω κάτι άλλο, τους λέω κάθε μέρα κάτι διαφορετικό, αλλά με ακολουθούν. Και ο Δήμος το έχει αυτό. Και όταν είμαστε 2 ηθοποιοί που το έχουμε αυτό, να ακούσουμε δηλαδή, να προσθέσουμε κάτι άλλο, γίνεται πιο όμορφη η δουλειά μας και το έργο. Ο Γιώργος είναι χρόνια μέσα σε αυτό. Ο Κώστας ο Βενετσάνος είναι πιο απόμακρος από αυτά. Όταν γράφεις κάτι πρέπει να ξέρεις που απευθύνεται όλο αυτό. Εκείνος είναι πιο ζυγισμένος, και πατάει στα σίγουρα. Και η Ζωή Αλουπογιάννη, νέα ηθοποιός, θέλει δε θέλει θα μάθει (γέλια), προσαρμόζεται.
Κ.Σ Πώς βλέπετε τον κόσμο του Facebook ο καθένας από εσάς προσωπικά; Είναι κάτι που θα απασχολήσει ιδιαίτερα το έργο αυτό.
Σαμπρίνα: το Facebook, μπορεί και να γίνει κόλλημα, να είσαι εκεί συνέχεια. Γίνεται κόλλημα. Αλλά είναι χρήσιμο, πραγματικά όταν το χρησιμοποιείς με μέτρο, όταν πρέπει, όπου πρέπει, και όταν δε σε παρασύρει.
Ν.Κ. Σωστή διαχείριση χρειάζεται. Αλλιώς είναι εθισμός. Δεν έχω την καλύτερη σχέση με το Facebook. Παρότι έχω 3 προφίλ και 2 σελίδες (γέλια), γιατί με ανάγκασαν να κάνω το πρώτο προφίλ, το ένα γέμισε σε χρόνο dt, και ήρθε το δεύτερο, το τρίτο. Κι εγώ κόλλησα, με αποτέλεσμα να μένω πίσω σε άλλα πράγματα, που σημαίνει τι; Ότι είμαι πολύ προσεχτική στο χρόνο που θα μπω και τι θα κάνω, και θα έλεγα ότι από όλη την παρέα αυτή είμαι αυτή που είμαι πιο πίσω. Δηλαδή για το Μαυρά είναι η προέκταση του χεριού του. Η Σαμπρίνα έχει υγιή σχέση με αυτό. Ο Γιώργος το χρησιμοποιεί συνέχεια για τη δουλειά του. Αυτή που έχει το πιο Low profile είμαι εγώ. Και να σου πω και κάτι, στην παράσταση έχει γράψει κατά τύχη ότι η μόνη που χρησιμοποιεί το Facebook σωστά είμαι εγώ. Και αυτό είναι αλήθεια. Ξέρεις τι μου αρέσει εμένα; Να με πάρεις τηλέφωνο να πάμε για έναν καφέ να τα πούμε εκεί. Το chat εμένα μου τρώει πολύτιμο χρόνο από άλλα πράγματα που πρέπει να τακτοποιήσω. Πρέπει να μαγειρέψω, να προσέξω τα παιδιά μου, δεν μπορώ να κάτσω μπροστά σε μια οθόνη να απαντάω. Και δεν το λέω προσβλητικά, αλλά δεν μπορώ.
Δ.Μ. Έχει όμως και τα καλά του.
Ν.Κ. Έχει, γνωρίζεις κόσμο, αναπτύσσεις πελατολόγιο, κάνεις Public relations… εγώ όμως είμαι παντρεμένη και ευτυχισμένη, έχω τους φίλους μου, το Facebook το έχω εκεί που πρέπει να το έχω, για μένα.
Σ. Πάντως ότι στο Facebook πολλές φορές οι άνθρωποι δείχνουν αυτό που θέλουν να δείξουν, δεν πιστεύω ότι βλέπουμε πράγματα.
Ν.Κ. Είναι μια πλασματική εικόνα. Δε θεωρώ ότι όλοι το χρησιμοποιούν έτσι, αλλά νομίζω ότι είναι αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, είναι μια εικονική πραγματικότητα. Για αυτό ενημερώνουν συνέχεια status. Βλέπω αλλαγή status, «μπερδεμένος».
Γ.Μ Εγώ στο Facebook μπαίνω όσο έχει ιντερνέτ ο γείτονας. Όταν το κλείνει ο γείτονας δεν μπορώ! (γέλια).
Γ. Μαυράς: Πέρα από τα κακά που έχει το Facebook είναι και συντροφιά για πολλούς.
Ν.Κ. Συντροφιά είναι ο σύντροφος μας, ένα σκυλάκι…
Κ.Σ. Πώς παρουσιάζεται το Facebook μέσα στο έργο σας;
Γ.Μ Υπάρχουν ήρωες του έργου που ερωτεύονται μεταξύ τους μέσα από το Facebook, με ψεύτικο προφίλ. Εγώ για να μπορώ να μιλάω με το κορίτσι μου, έπρεπε να ανοίξω σελίδα. Έτσι ασχολούμαστε με το Facebook. Και η μαμά της (Αγλαίας) κάνουν τέτοιο επάγγελμα που αποκτούν πελατολόγιο από αυτό. Περνάμε όμως και τα μηνύματα μας. Και ότι είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Έχουν χωρίσει ζευγάρια..
Ν.Κ. Και για να το πάμε στο πιο σοβαρό, γιατί έχω κάνει εκπομπή, αφιέρωμα στο Facebook, κάποιος κατήγγειλε ότι η γυναίκα του είχε συνευρεθεί με 55 από τους 200 τόσους φίλους που είχε στο Facebook. Η οποία έπαθε όλο αυτό μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Συμβαίνουν δηλαδή αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα, όχι στο εξωτερικό.
Τραγούδι της Παράστασης: Κυριάκος Γαληνός
Κ.Σ Επομένως θα παρουσιάσετε μια πολύπλευρη εικόνα του Facebook. Πώς αναμένετε να αντιδράσει το κοινό;
Γ.Μ. Είναι κωμωδία. Υπάρχει μια ιστορία στο έργο, με αρχή, μέση, τέλος, και εκεί έχουμε τοποθετήσει όλο αυτό με το Facebook. Μέσα από τους ήρωες θα βρεί το κοινό τον εαυτό του. Πόσες ιερόδουλες αποφασίζουν να αλλάξουν ρότα και να ερωτευτούν κάποιον σαν το Μιχάλη. Επίσης δεν υπάρχει γειτονιά στην Ελλάδα, που να μην έχει έναν γείτονα κουτσομπόλη. Έχουμε πιάσει τα πάντα.
Γ. Μαυράς Το σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε πάρει θέση υπέρ ή κατά του Facebook. Δείχνουμε όλες τις εκδοχές.
Γ.Μ. Μην ξεχνάς ότι μια παράσταση σαν τη δική μας τη βοηθά το Mytheatre. Αν δεν υπήρχε το Facebook, δεν θα το γνωρίζαμε, και δε θα γνώριζαν εμάς στο κοινό, οι λάτρεις του Facebook.
Κ.Σ. Η διαφήμιση στόμα με στόμα λειτουργεί πολύ μέσω Facebook και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό.
Ζωή Αλουπογιάννη. Εξαρτάται πώς το αξιοποιούμε βέβαια όλο αυτό.
Δ.Μ Κοίτα είμαστε 10 άνθρωποι όλοι κι όλοι στην Ελλάδα και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, σε δουλειές, επιχειρήσεις. Τι να συζητάμε τώρα. Είναι σαν να γνωριζόμαστε.
Ζ.Α Άλλοι παίρνουν τα καλά, άλλοι τα κακά, άλλοι και τα 2. Το θέμα είναι να το χρησιμοποιείς σωστά.
Κ.Σ. Μιλήστε μας για το διαδραστικό κομμάτι του έργου
Ζ.Α. Είναι μια πάρα πολύ ωραία σκηνή, στην οποία ο Δήμος Μυλωνάς, δείχνει στον κο Μακρή πώς να φέρεται σαν άντρας. Δείχνοντας αυτό, θα ανεβάσει κάποιον στη σκηνή, κατά προτίμηση άντρα.
Δ.Μ. Δηλαδή σε αυτό το έργο όταν έρχεσαι παίζεις κιόλας.
Γ.Μ. Εγώ θα έρθω να δω τι λένε αυτοί (γέλια)
Κ.Σ Πώς βλέπετε την κατάσταση στο θέατρο σήμερα, μια και προέρχεστε από διαφορετικούς χώρους;
Ν.Κ. Εγώ δεν έχω άποψη, δεν μπορώ να απαντήσω για κάτι που δε γνωρίζω
Σ. Εγώ δεν ξέρω..
Γ.Μ. Το θέατρο τα τελευταία χρόνια, είχε πτώση, γιατί καπηλεύονταν το θέατρο άνθρωποι που είχαν μια μανιέρα στις δουλειές τους. Τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους και τους ίδιους, τον ίδιο τρόπο. Με αποτέλεσμα να κουράσει αυτό το κοινό, που αποχώρησε από το θέατρο. Και υπήρχε και εισιτήριο που ξεπερνούσε κάθε λογική. Και φταίει και η τηλεόραση, που απορρόφησε πολύ κόσμο, τους έδωσε πολύ χρήμα, σε εισαγωγικά τους έκανε πρωταγωνιστές, και μετά ευτυχώς, ο κόσμος έκανε μια μεταστροφή, και ξαναγύρισε στο θέατρο. Έχει έρθει μια νέα γενιά, πιο ψαγμένη, που θα διαβάσει, δε θα περιμένει να του διαφημίσει μια παράσταση το κανάλι. Εγώ βλέπω ότι μου λένε ιντερνετικά «α η Σαμπρίνα, θα πάω να τη δω», το «έχει»;. Είναι πιο ψαγμένο το κοινό. Υπάρχει μια περίοδος, που θα μου επιτρέψετε να πω κάτι που άκουσα και από άλλους, ότι το κοινό ήταν «υπνωτισμένο». Πήγαινε παρακολουθούσε παραστάσεις, τώρα όμως δείχνει μια τάση να ανεβαίνει. Όμως, σε αυτό το θέατρο τη μοιραζόμαστε την πίτα, και τα καλά, τα πολύ καλά, και τα κακά μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορεί όμως να κρατηθεί το πολύ χαμηλό εισιτήριο, γιατί εμείς δεν έχουμε τη βοήθεια του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν έχουμε τις επιδοτήσεις… όταν μια παράσταση έχει 10 ευρώ το εισιτήριο, είναι καθοδηγούμενο. Για αυτό βάζουμε κι εμείς μια προσφορά, ένα κουπόνι 5 ευρώ, που θα το βρει κανείς στο Mytheatre, αλλά και από τις σελίδες όλων μας στο Facebook, που καλούμε τον κόσμο να το εκτυπώσει και να έρθει στο θέατρο να πληρώσει 5 ευρώ πιο φτηνά. Γιατί δεν βγαίνεις. Μόνο το ρεύμα να πληρώσεις σε αυτό το χώρο τελείωσες. Φέτος είπα να φορά ο καθένας ζακέτα, διπλή (γέλια). Το πιο φτηνό θέατρο αν θέλετε, πηγαίνετε στη Βουλή. Το θέατρο πεινάει. Μη σας έρχονται στο μυαλό μόνο αυτοί οι 10-15 ηθοποιοί που κάνουν τηλεόραση. Υπάρχουν ταλεντάρες που είναι εκτός θεάτρου. Ο καλός ηθοποιός που ανεβαίνει εδώ πάνω και θα δείξει το ταλέντο του, πεινάει. Εμείς ποιούμε ήθος και περνάμε μηνύματα στο λαό.
Κ.Σ. Μια ερώτηση προς τη Σαμπρίνα. Έρχεστε από το χώρο του τραγουδιού, που είχε και πολύ χρήμα, και μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Πώς είναι το πέρασμα σε αυτό το χώρο τώρα;
Σ. Ακόμα δεν έχω παίξει με κοινό κάτω. Ακόμα το σκέφτομαι πώς θα βγω την πρώτη μέρα, πώς θα είναι. Μιλάνε κάτω; Ακούνε; Θα γελάσουν; Έχω αυτό το άγχος, πώς θα αισθανθώ. Μήπως ξεχάσω τα πάντα. Αυτό σκέφτομαι. Φαντάσου να βγω και να ξεχάσω τα πάντα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και χαρούμενη όμως. Είναι μια διαφορετική εμπειρία.
Κ.Σ Πώς είναι οι διαφορές στις πρόβες ενός ηθοποιού και ενός τραγουδιστή;
Σ. Τεράστια. Τόσες πρόβες δεν έχω ποτέ, 20 χρόνια τραγουδώ, δεν έχω κάνω τόση πρόβα! Είναι πολύ ωραίο όμως. Δεν ξέρω σε άλλες παραστάσεις και με άλλους πώς θα είναι, αλλά εδώ είναι πολύ καλό το κλίμα. Ευχαριστιέμαι όταν έρχομαι στην πρόβα, είναι μια οικογένεια.
Κ.Σ. Και εσείς, έρχεστε από έναν χώρο, αυτόν της τηλεόρασης. Πώς είναι για εσάς η εμπειρία αυτή (προς τη Ντέσσυ Κουβελογιάννη)
Ν.Κ. Πρωτόγνωρο, καταπληκτικό. Όταν ήμουν μικρή το όνειρο μου ήταν να γίνω ηθοποιός. Αλλά ήμουν κόρη δημοσιογράφου που το όνειρο του ήταν να γίνω δημοσιογράφος. Όπως καταλαβαίνεις όταν σε συντηρεί κάποιος, κάνει κουμάντο αυτό. Στο κολλέγιο είχα πάρει κάποια μαθήματα και θεάτρου και σκηνοθεσίας, είχα κάνει και κάποια μαθήματα, είχα παίξει Τένεσι Ουίλιαμς, δυο έργα, αυτό ήταν. Δεν είναι η έκθεση το θέμα, αυτό που λέει και η Σαμπρίνα, ισχύει και για μένα. Κι εγώ σκέφτομαι πώς θα είναι την πρώτη μέρα. Θα βγάλω γέλιο, ή θα λένε ότι είμαι ένα παγάκι; Έχω άγχος, είναι λογικό, όπως άγχος θα έχει και κάποιος ηθοποιός. Φαντάζομαι και ο Γιώργος θα έχει άγχος.
Γ.Μ. Πάντα, συνέχεια.
Ν.Κ. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά, είμαι αισιόδοξη. Τους το έχω πει κιόλας ότι για μένα είναι παιδική χαρά όλο αυτό, έρχομαι και παίζω και περνάω καλά, και πιστεύω ότι οι δικοί μου άνθρωποι να μου πουν την αλήθεια. Θεωρώ ότι οι συνάδελφοι μου θα μου πουν την αλήθεια.
Ζ.Α. Και οι φίλοι…
Ν.Κ Τους φίλους δεν τους βάζω στην ίδια κατηγορία, οι φίλοι θα σου πουν πάντα την αλήθεια. Οι φίλοι.
Ζ.Α. Πάντως δουλεύουμε πολλές ώρες καθημερινά, και περνάμε τόσο ωραία που πιστεύω ότι σίγουρα θα το εισπράξει αυτό ο κόσμος, είμαστε ο εαυτός μας.
Γ.Μ. Εγώ είμαι στην τσίτα, ένα ενάμιση μήνα μετά θα ηρεμήσω.
Κ.Σ. Τι είναι το καλό θέατρο για τον καθένα από εσάς;
Ντέσσυ Κουβελογιάννη. Αυτό είναι παρεξηγημένο, είναι κάτι που το ακούω και για τους δημοσιογράφους πολύ συχνά, ή για το τραγούδι. Ο κόσμος θα το καθορίσει αυτό, είναι καθαρά υποκειμενικό όλο αυτό. Δεν μπορώ να σου πώ τι είναι καλό, όταν εσύ διαφωνείς και με το δίκιο σου, γιατί εσύ μπορεί να έχεις διαφορετικές απαιτήσεις από αυτό που πας να δεις. Για μένα λοιπόν, το καλό θέατρο είναι να πάω, να ξεχάσω τα προβλήματα μου, να περάσω καλά. Αυτό. Δεν με νοιάζει ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές, και δε με νοιάζει αν είναι ένας συγγραφέας που έχει γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα, ή ενός νέου συγγραφέα. Φτάνει να περάσω εγώ καλά. Να πω «Ωραία ήταν».
Γ. Μαυράς Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλό και κακό θέατρο. Καλό είναι να πάω και να δω μια παράσταση και να πάρω κάτι μαζί μου.
Ζωή Αλουπογιάννη. Νομίζω ότι όταν ένας ηθοποιός πάει να παίξει έναν ρόλο νιώθει ευθύνη απέναντι σε αυτό το ρόλο τότε θα βγει καλό θέατρο. Ο,τι ρόλος και αν είναι αυτός. Να ξέρει ότι εκείνη τη στιγμή, σέβεται το θεατή.
Δήμος Μυλωνάς. Κοίτα, το καλό θέατρο είναι να πας να κλάψεις!
Σαμπρίνα . Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι είναι να περάσεις καλά, και εσύ και ο θεατής, και φεύγοντας, να νιώσουμε όλοι όμορφα.
Γιώργος Μακρής,Εγώ έχω πάψει να είμαι ρομαντικός. Για μένα το καλό θέατρο είναι το γεμάτο θέατρο. Να γεμίζει το ταμείο, και φυσικά να αξίζει αυτό. Να αξίζει που έδωσε κάποιος το 10ευρο, το 15ευρο. Αυτός που έφυγε να φέρει και άλλους μαζί. Καλό θέατρο δεν είναι αυτό που θα πάει στην Επίδαυρο ή στο Ηρώδειο. Καλό θέατρο είναι αυτό που θα έρθει ο θεατής να σε αγκαλιάσει, να σου ζητήσει ένα αυτόγραφο, μια χειραψία. Τέρμα ο ρομαντισμός όμως.
Δ.Μ. Αυτό που λες μου θυμίζει αυτό που λένε για το καλό τραγούδι, ότι είναι κάτι που θες να το ξανακούσεις.
Κ.Σ Μιλήστε μας για το θέατρο Αυλαία
Γ.Μ Το θέατρο Αυλαία είναι το θέατρο του Πειραιά, λειτουργεί 40 χρόνια και έχει φιλοξενήσει πολλούς ηθοποιούς εν ζωή και μη. Είχε τις πολλές επιτυχίες του, είχε και τις αποτυχίες του. Εγώ είχα έρθει και πριν 2 χρόνια με το «Θου Κύριε Φοροφυγάδες», και τώρα είμαστε πάλι εδώ, και με χέρια τα δικά μας προσπαθούμε να το αναστήσουμε. Εμείς σεβόμαστε το θεατή, το είδατε απέξω μέχρι και μέσα, το νέο θέατρο Αυλαία, είναι το Θέατρο του Πειραιά, και οι Πειραιώτες έχουν αποδείξει ότι είναι κοντά σε αυτούς που κάνουν κάτι για αυτούς, και φέτος θα τιμήσουν και εμάς, και εμείς αυτούς. Και αυτό είναι καλό, γιατί θέλουμε να έρχονται και οι Αθηναίοι εδώ.
Κ.Σ Σας ευχαριστώ πολύ όλους και καλή επιτυχία
– Κι εμείς!
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνογράφος: Περικλής Πριστούρης
Χορογράφος: Ελέανα Γλύκα
Ενδυματολόγος : Τούλα Μακρή
Ήχος, Φως, Μιχάλης Τσιμπίδης
Τραγούδι της Παράστασης: Κυριάκος Γαληνός