Ο “Αρίστος” ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη,στην πατρίδα του με μια μεγάλη αλλαγή στο καστ, με την Φιλαρέτη Κομνηνού να αναλαμβάνει τους γυναικείους ρόλους , τον Μιχάλη Οικονόμου και τον Γιώργο Χριστοδούλου. Από 22 Φεβρουαρίου και για 10 παραστάσεις στο θέατρο Αθήναιον.
Οι χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του “Αρίστου”.
Πριν από 60 χρόνια ο Αριστείδης Παγκρατίδης, καταδικασμένος τετράκις εις θάνατον από το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. «Μανούλα μου, είμαι αθώος» ήταν οι τελευταίες λέξεις του. Όλα ξεκίνησαν το πρώτο τετράμηνο του 1959, όταν τρεις εγκληματικές ενέργειες σκόρπισαν τον πανικό στη Θεσσαλονίκη. Στις 19 Φεβρουαρίου, άγνωστος τραυματίζει βαρύτατα με πέτρες και ληστεύει ένα ζευγάρι, τον Αθανάσιο Παναγιώτου και την Ελεονόρα Βλάχου, στο Σέιχ Σου -τα θύματα επέζησαν επειδή η παγωνιά σταμάτησε την αιμορραγία… Στις 6 Μαρτίου, στην περιοχή της Μίκρας άγνωστοι δολοφονούν με πέτρες και ληστεύουν τον Κωνσταντίνο Ραΐση και Ευδοκία Παληογιάννη. Μάλιστα βιάζουν τη γυναίκα. Ο άνδρας είναι λοχαγός του ιππικού και βρίσκεται στο ραντεβού με τη φίλη του φορώντας τη στολή του, με στρατιωτικό τζιπ και οπλοφορώντας.
Η Θεσσαλονίκη παγώνει, καθώς ο δράκος του Σέιχ Σου διαταράσσει την ισορροπία, την ηρεμία και την ανεμελιά μιας πόλης που συνήθιζε να ζει έξω μέχρι αργά. Ο ένοχος αναζητείται, αλλά η αστυνομία αδυνατεί να βρει κάποιον.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα φόβου στις αρχές Δεκεμβρίου του 1963 συλλαμβάνεται ο 24χρονος, τότε, Αριστείδης Παγκρατίδης, επειδή μπήκε μεθυσμένος νύχτα στο ορφανοτροφείο «Μ. Αλέξανδρος», σε «αναζήτηση γυναίκας», κρατώντας μια πέτρα στο χέρι του. Δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες τον Οκτώβριο του 1964 και καταδικάστηκε σε εννιάχρονη κάθειρξη για «εξαναγκασμόν εις ασέλγειαν» μιας 11χρονης τροφίμου.
Κατά την ανάκριση, μετά από εφτά μέρες, θα ομολογήσει ότι ήταν ο «δράκος του Σέιχ Σου».
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης θα κατηγορηθεί για «απόπειρα ανθρωποκτονίας μετά ληστείας εις βάρος του ζεύγους Αθανασίου Παναγιώτου και Ελεονώρας Βλάχου εις το Σέιχ Σου. Ανθρωποκτονία μετά ληστείας εις βάρος του ζεύγους Κωνσταντίνου Ραΐση και Ευδοκίας Παληογιάννη εις αγροτική περιοχή του αεροδρομίου Μίκρας και ανθρωποκτονία μετά ληστείας εις βάρος της Μελπομένης Πατρικίου εις οικίσκον του Δημοτικού Νοσοκομείου».
Κατά την ανάκριση, μετά από εφτά μέρες, θα ομολογήσει ότι ήταν ο «δράκος του Σέιχ Σου».
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης θα κατηγορηθεί για «απόπειρα ανθρωποκτονίας μετά ληστείας εις βάρος του ζεύγους Αθανασίου Παναγιώτου και Ελεονώρας Βλάχου εις το Σέιχ Σου. Ανθρωποκτονία μετά ληστείας εις βάρος του ζεύγους Κωνσταντίνου Ραΐση και Ευδοκίας Παληογιάννη εις αγροτική περιοχή του αεροδρομίου Μίκρας και ανθρωποκτονία μετά ληστείας εις βάρος της Μελπομένης Πατρικίου εις οικίσκον του Δημοτικού Νοσοκομείου».
Ο εισαγγελέας της έδρας Μιχαήλ Σγουρίτσας θα πει: «Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για την ενοχή του. Γι΄ αυτό και προτείνω να του επιβληθεί όχι η θανατική ποινή αλλά η ποινή των ισοβίων». Η έδρα τον καταδίκασε σε θάνατο και ο Παγκρατίδης εκτελέστηκε. Η εκτέλεση του υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης σε σχέση με την θανατική ποινή τα χρόνια που ακολούθησαν, αφού η διαρροή των στοιχείων και των συνθηκών της δίκης και καταδίκης του κατέδειξαν την ανεπάρκεια των αρμοδίων να αποτρέψουν την καταδίκη ενός αθώου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ξεδιπλώνεται η παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Αθήνα.