Η παράσταση «Παζολίνι» βασισμένη στο έργο του Γιάννη Σολδάτου (Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που το πρόσφερε το θάνατο) σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού ανεβαίνει για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Φούρνος,με τον Ένκε Φεζολλάρι στον ομώνυμο ρόλο.
Φωτογραφίες : Ελπίδα Μουμουλίδου
Πιερ Πάολο Παζολίνι, Ποιητής ή Ζωγράφος; Κινηματογραφιστής ή Διανοούμενος; Συγγραφέας ή Δάσκαλος ή Άγιος; Θεός και Δαίμονας, μια αλογόμυγα σαν τον Σωκράτη που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Ιταλίας, της Ευρώπης και εν γένει ολόκληρου του κόσμου. Ένα 17χρονο αγόρι ο Πίνο Πελόζι, η κυβέρνηση, η Μαφία, το παρακράτος, οι φασίστες, όλοι αναπόσπαστα κομμάτια στο πάζλ του μυστηριώδους εγκλήματος που ακόμα απασχολεί –αφού ποτέ δεν εξιχνιάστηκε.
Ο επιθεωρητής κοιτάζει το άψυχο σώμα του Παζολίνι. Η παράσταση ξεκινά.
Ένας ύμνος, μια ωδή σε έναν βαθιά μαρξιστή και ταυτόχρονα Άνθρωπο. Μια ευαίσθητη, τρυφερή, αλλά και μια πικρή, ιστορία ενός παιδιού που έγραφε ποιήματα για αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο και κλείνουν σε σπιρτόκουτα τζιτζίκια… Μια ελεγεία σε έναν Ποιητή (που ίσως με κάποιο τρόπο προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό καθώς…
Παρατηρητής, μελετητής, στοχαστής και δημιουργός του κινηματογράφου, μα πάνω απ΄ όλα «ποιητής των εικόνων», ο Πιερ Πάολο Παζολίνι καθιερώθηκε δικαίως ως ένας πρωτότυπος αλλά και σημαντικός δημιουργός της Έβδομης Τέχνης. Ως σκηνοθέτης, κατάφερε να παρουσιάσει τη ζωή των ηρώων του, μέσα από κάθε περιθωριακή γωνιά της Ιταλίας, με αναφορές και κριτική ματιά, σε κάθε κοινωνική ομάδα της εποχής του.
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, μια εξαιρετικά πολυσχιδής προσωπικότητα, γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1922, τη χρονιά που ανέβηκε στην εξουσία ο Μπενίτο Μουσολίνι, στην πόλη Μπολόνια της Ιταλίας και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της 7ης τέχνης.
Το 1961 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία, το «Ακατόνε». Ακολουθούν οι ταινίες «Μάμα Ρόμα» με τους Anna Magnani και Ettore Garofolo (1962), το «κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» (1964), «Οιδίπους Τύραννος» (1967), «Θεώρημα» με τον Terence Stamp(1969), «Χοιροστάσιο» (1969), «Μήδεια» με τη Μαρία Κάλλας (1970), καθώς και η λεγόμενη τριλογία της ζωής: το «Δεκαήμερο» (1971), «Οι Ιστορίες του Καντέρμπουρυ» (1972) και «Χίλιες και μια νύχτες» (1974). Στις 2 Νοεμβρίου του 1975, βρέθηκε άγρια δολοφονημένος στην παραλία της Όστια, κοντά στη Ρώμη, σε μια θέση χαρακτηριστική των μυθιστορημάτων του. Λίγο πριν, είχε μόλις ολοκληρώσει την ταινία του Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα, για τη φύση του φασισμού, η οποία αποτέλεσε μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες ταινίες της παγκόσμιας κινηματογραφικής ιστορίας, λόγω των σκηνών βίας και σεξουαλικής ωμότητας. Το κύκνειο άσμα του Παζολίνι, απεικονίζει σε όλη του την έκταση τον αντιφασισμό του.
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι έφυγε από τη ζωή, με τόσο τραγικό τρόπο, σε ηλικία 53 ετών, έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στον παγκόσμιο κινηματογράφο και την ευρωπαϊκή διανόηση. Το σώμα του ετάφη στην Καζάρσα, στο αγαπημένο του Φριούλι.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο» και σε αρχεία ντοκουμέντα, κείμενα και συνεντεύξεις του ίδιου του Παζολίνι.
Στις 2 Νοεμβρίου του 1975, μια ομάδα παιδιών που πήγαιναν να παίξουν ποδόσφαιρο στην περιοχή της Όστιας, εκεί που βρίσκονταν οι εργατικές συνοικίες της Ρώμης, ανακαλύπτει το κατακρεουργημένο σώμα του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ένας σημαντικός διανοούμενος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, πολιτικά στρατευμένος, πληρώνει με την ίδια του τη ζωή το δικαίωμα να μιλάει καθαρά και να λέει την αλήθεια.
Οι φήμες οργιάζουν: ποιος σκότωσε άραγε τον Παζολίνι; Ένα νεαρό αγόρι, ο Πίνο Πελόζι, ομολογεί και φυλακίζεται, όμως η Ιταλία ξέρει ότι πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία. Χρόνια μετά ο Πελόζι βγαίνει από την φυλακή και αποκαλύπτει τελικά τις συνθήκες θανάτου του μεγάλου δημιουργού, όμως το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: ποιος όπλισε το χέρι των δολοφόνων;
Ξεκινώντας από την στιγμή του θανάτου, κι ενώ ένας επιθεωρητής βρίσκεται στον τόπο του εγκλήματος μαζεύοντας τα κομμάτια ενός νεκρού σώματος, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι στο δικό του «καθαρτήριο» εξομολογείται τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, την πολιτική του θέση, τη σχέση του με την τέχνη και την ποίηση, αναζητά τα πρόσωπα που τον σημάδεψαν, ομολογεί τις αντιφάσεις που τον βασάνιζαν και οδηγεί τον θεατή να ανακαλύψει την αλήθεια, ενώνοντας τα κομμάτια ενός πάζλ που ακόμα ψάχνει μια λύση.
Στοιχεία παράστασης
Διασκευή : Γιάννης Σολδάτος – Αγγελική Καρυστινού
Δραματουργική επεξεργασία -σκηνοθεσία: Αγγελική Καρυστινού
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αγγελίτσα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Βίντεο: Σπύρος Παπαρούλιας
Φωτογραφίες : Κική Παπαδοπούλου
Φωτογραφίες παράστασης: Ελπίδα Μουμουλίδου
Κομμώσεις : Thetramp
Μακιγιάζ: Εύα Κωνσταντινίδου
Ερμηνεύει ο Ένκε Φεζολλάρι
