Οι ήρωες

Όταν πριν από εφτά χρόνια «Οι ήρωες» της Ελένης Γκασούκα πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή, ένα φαινόμενο γεννήθηκε! Οι σχετικώς άγνωστοι νεαροί ηθοποιοί της παράστασης αναδείχθηκαν σε πολλά υποσχόμενους, εν δυνάμει πρωταγωνιστές, ενώ αυτό το νέο είδος σατιρικής μετεπιθεώρησης δημιουργούσε ήδη ένα τεράστιο fan club, καθώς και δική του σχολή.

Υπάρχει κόσμος που είδε την εκείνη την πρώτη παράσταση ξανά και ξανά, ατάκες και χαρακτήρες του έργου έγιναν κοινές αναφορές και η παράσταση γνώρισε πολλαπλά ανεβάσματα, με διαφορετικό καστ λόγω της μεγάλης αγάπης του κόσμου και του γεγονότος πως άγγιξε μία χορδή που προφανώς και αισθητικά και θεματικά, κάτι είχε να πει στο φιλοθεάμον κοινό της πόλης

Για τους λάτρεις λοιπόν των Ηρώων, καθώς και για όλους εκείνους που δεν είχαν προλάβει να τους δουν, η παράσταση ανεβαίνει σε μία νέα εκδοχή με ανανεωμένο θίασο (εκτός του θρυλικού Θανάση Αλευρά που, όπως και σε εκείνο το πρώτο ανέβασμα, είναι εδώ και κλέβει τις εντυπώσεις), στην σκηνή του Μικρού Παλλάς.

Το έργο

Το έργο βασίζεται σε μια ιδέα της Ελένης Γκασούκα, που υπογράφει επίσης τα κείμενα και την σκηνοθεσία. Πρόκειται για μία μουσικοθεατρική σάτιρα, που εξισορροπεί αξιοθαύμαστα ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό, το γελοίο και το οδυνηρό, το κιτς και το λυρικό. Πέντε μονόλογοι, για τους πέντε σολίστες ηθοποιούς, διάσπαρτοι ανάμεσα σε μουσικοχορευτικά στιγμιότυπα μας συστήνουν ένα νέο τύπο «ήρωα»: εκείνον που δίνει τον δικό του, προσωπικό αγώνα μέσα στην αντίξοη καθημερινότητα της Ελλάδας του σήμερα˙ με τις αδυναμίες του, τα ελαττώματά του, το χιούμορ της απελπισίας, το χαμόγελο αυτού που δεν παραιτείται, το εσωτερικό δάκρυ αυτού που –όσο κι αν προσποιείται– δεν εθελοτυφλεί.
Η ωραία μετανάστρια με τα μεγάλα όνειρα που προσγειώνεται απότομα στην πραγματικότητας της χώρας μας, η εξαρτημένη από το facebook –και όσο και εάν δεν θέλει να το παραδεχτεί– και από την μητέρα της, (μία σχέση αγάπης-μίσους), -ο μόνος μοιρασμένος μονόλογος για την πιο κατακερματισμένη ίσως ηρωίδα-, ο ήρωας «ειδικών αναγκών ή ικανοτήτων», που κάθε κοινωνία προσποιείται ότι νοιάζεται, μα κατά βάθος θα ήθελε να εξαφανίσει για να μην της θυμίζει την απανθρωπιά της, ο «ήρωας»-πρεζόνι που όλοι αποφεύγουν στα πεζοδρόμια του κέντρου και ο γκέι Ηπειρώτης, παγιδευμένος ανάμεσα στον εαυτό του και την καταγωγή του. Μονόλογοι γραμμένοι με περισσή ειλικρίνεια και γενναιοδωρία για αυτούς τους ήρωες, που κατορθώνουν και ακροβατούν περίτεχνα ανάμεσα σε λεπτές και επικίνδυνες αποχρώσεις, αποφεύγοντας να καταστούν μελό ή γραφικοί.

Η παράσταση

Η παράσταση είναι μία ενεργειακή γιορτή, εύρυθμης σκηνοθεσίας, γοργών εναλλαγών και με ένα κέφι που στο τέλος θα συμπαρασύρει και τον πιο κουρασμένο θεατή. Η ζωντανή μουσική και οι φωνητικές ικανότητες των Θοδωρή Μαυρογιώργη και, κυριώς, της Βίκυς Καρατζόγλου, αποτελούν ευχάριστα διαλείμματα και, περιέργως, και τον συνεκτικό αρμό της παράστασης, (αν και τα τραγούδια αγγλικού στίχου δεν βρίσκουν ίσως την θέση τους στην παράσταση και την απήχηση στο κοινό, παρά την αναγνωρισιμότητά τους). Τα μικρότερα θεατρικά νούμερα, όπως για παράδειγμα «οι διαφημίσεις», αποτελούν ανάσα γέλιου και διεκδικούν επάξια την θέση τους δίπλα στους μονολόγους και τα τραγουδιστικά κομμάτια.
Το πρώτο μέρος αποδεικνύεται ίσως λιγάκι φλύαρο και ενδεχομένως να κουράσει. Οι πρώτοι ήρωες που συστήνονται στο κοινό είναι οι δύο γυναίες, οι οποίες, παρά τις αξιοπρεπείς ερμηνείες και την φιλότιμη προσπάθεια της Αρετής Πασχάλη και της Ματίνας Νικολάου, δεν κατάφεραν να γραπώσουν τον θεατή. Εάν το πρώτο μέρος ήταν κάπως πιο σύντομο, θα βοηθούσε στην γενική ισορροπία της παράστασης, καθώς το δεύτερο μέρος –ως πολύ πιο δυναμικό κειμενικά και υποκριτικά– σαρώνει.

Ο Κωνσταντίνος Καϊκής συγκίνησε με την αφοπλιστική του ερμηνεία στον μονόλογο του «διαφορετικού» παιδιού και εντυπωσίασε με μια ερμηνεία που έμοιαζε να ρέει τόσο φυσικά, σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Ενώ, στο δεύτερο μέρος, το μουσικό στιγμιότυπο που μοιράστηκε στην σκηνή με τον Θανάση Αλευρά, κάνοντας έναν άτυπο «διαγωνισμό» ερωτικών τραγουδιών, ήταν από τα πιο δυνατά μέρη της παράστασης, στιγμή, που σχεδόν άλλαξε όλη την ενέργεια του έργου και του κοινού. Ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης έδειξε ότι κατέχει εξαίσια το μέτρο ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό και επικροτούμε την τόλμη και την ειλικρίνεια της ερμηνείας του. Τέλος, ο Θανάσης Αλευράς ανήκει πράγματι σε εκείνους τους ελάχιστους ηθοποιούς, που ανεβαίνουν στην σκηνή και αλλάζουν το μαγνητικό της πεδίο. Η αύρα που έφερε μαζί του στο σανίδι σε ό,τι κι αν έκανε, είναι κάτι σχεδόν το μυστικιστικό και η δική του παρουσία ήταν που έσωζε το πρώτο μέρος και απογείωνε το δεύτερο. Πέραν του ερμηνευτικού του ρεσιτάλ στον ρόλο του γκέι Ηπειρώτη, ξαναέπιασε τον ρόλο με τον οποίον μας πρωτοσυστήθηκε στους ήρωες, αυτόν της Νατάλια Μπρατούσκα Σεϊτανίδη Αλεξέγεβνα, χαρακτήρα που αποτελεί κειμενικά την ευπρόσδεκτη σουρεαλιστική νότα της παράστασης και ερμηνευτικά ένα δώρο από τα λίγα.

Μία παράσταση που, αν και το πρώτο μέρος είναι σχετικά λιγάκι αδύναμο σε σχέση με το δεύτερο, στο τέλος συμπαρασύρει τόσο τον θεατή με το κέφι που του μεταδίδει, που πια δεν έχει νόημα να ζυγίζει τα μέρη, παρά αποχωρεί με ένα ζεστό χαμόγελο, κρατώντας στην καρδιά του την συγκίνηση από τους αντρικούς μονολόγους και το θεατρικό φαινόμενο-τυφώνα που ονομάζεται Θανάσης Αλευράς.

Ειρήνη Μάρκου για το mytheatro.gr

Συντελεστές:
Ιδέα, κείμενα, σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Μαρία Φιλίππου
Τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης
Κίνηση: Ελένη Γκασούκα
Χορογραφία tranquila: Πάνος Χαλκιάς

Πρωταγωνιστούν:
Θανάσης Αλευράς, Κωνσταντίνος Καϊκής, Βίκυ Καρατζόγλου, Θοδωρής Μαυρογιώργης, Ματίνα Νικολάου, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Αρετή Πασχάλη

Παίζουν οι μουσικοί:
Χρίστος Θεοδώρου
Κωστής Βήχος
Λάμπης Κουντουρογιάννης
Σπύρος Καραμήτσος

Στα κείμενα συμπράττει και ο Θοδωρής Αθερίδης

Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη 21:00 Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15€

Μικρό Παλλάς Αμερικής 4, τηλ.: 2103210025