Παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο κείμενο του Ερβέ Λε Τελιέ.
Συμπαραγωγή με την Ομάδα 4 Frontal. Θέατρο του Νέου Κόσμου
- Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
Ο Ερβέ Λε Τελιέ (Hervé Le Tellier) είναι Γάλλος συγγραφέας, δημοσιογράφος, μαθηματικός, δάσκαλος που γεννήθηκε (1957) και ζει στο Παρίσι. Έχει γράψει ποίηση, δοκίμια, διηγήματα, μυθιστορήματα, σύντομα κείμενα (αφορισμοί-ασκήσεις ύφους) καθώς και λιμπρέτα για όπερες. Είναι μέλος της διεθνούς λογοτεχνικής ομάδας Oulipo (Ouvroir de Littérature Potentielle) που μπορεί να μεταφραστεί ως «Εργαστήρι δυνητικής λογοτεχνίας». Στην ομάδα αυτή ανήκουν και πολλοί άλλοι, γνωστοί, συγγραφείς όπως οι: Raymond Queneau, Georges Perec, Italo Calvino, Jacques Roubaud, Jean Lescure και Harry Mathews. Η ομάδα ασχολείται με τις δυνατότητες που δίνονται στους συγγραφείς και στους λογοτέχνες να παίζουν με τη γλώσσα και με τις φράσεις, βγάζοντας από την ίδια φράση διαφορετικά νοήματα. Ένα θαυμάσιο παιχνίδι που μπορεί να προσφέρει ιδιαίτερη απόλαυση σε όσους ασχολούνται με τη συγγραφή όπως φυσικά και στους αναγνώστες των κειμένων αυτών.
Πρέπει να ομολογήσω πως η κυριότερη αιτία που με έκανε να πάω σε αυτήν την παράσταση ήταν ο παράξενος και πολύ ενδιαφέρον τίτλος. Πράγματι μερικά μανιτάρια τρώγονται μόνο μια φορά είτε γιατί αυτός που τα έφαγε πεθαίνει είτε γιατί κατορθώνει, εάν είναι πολύ τυχερός, να επιβιώσει χάρη στις τεράστιες προσπάθειες των γιατρών. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση όμως όλα εκείνα που περνάει του αφήνουν μια τέτοια ανάμνηση που όχι μανιτάρια να ξαναφάει δεν θέλει αλλά ούτε και να τα δει ή να ακούσει οτιδήποτε για αυτά. Έχω προσωπικά αντιμετωπίσει δύο περιπτώσεις και ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει δηλητηρίαση από μανιτάρια. Ο τίτλος μπορεί να ήταν η αφορμή αλλά τελικά μου άρεσε πολύ και η παράσταση.
Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο κείμενο του Ερβέ Λε Τελιέ και στη φράση, Τι σκέφτεσαι; Όλο το παιχνίδι παίζεται γύρω από αυτήν τη φράση. Η απαντήσεις είναι απολαυστικές, με χιούμορ αλλά και φιλοσοφικό περιεχόμενο. Μερικές από αυτές που μου άρεσαν ιδιαίτερα είναι οι παρακάτω: «Η σκέψη του θανάτου με εμποδίζει να κοιμηθώ αλλά δεν θα με εμποδίσει να πεθάνω». «Μερικοί άνθρωποι είναι μα@κες αλλά πολύ πιο μα@κες από τους άλλους». «Ακόμα και αν ήσουν η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, πάλι θα κοίταζα τις άλλες». «Σκέφτομαι πως η ζωή είναι σαν ένα μπουκάλι σαμπάνια, άπαξ και την ανοίξεις, ο φελλός δεν ξαναμπαίνει με τίποτα».]
«Σκέφτομαι ότι μου αρέσουν τα πολύ μικρά βυζιά, μου αρέσουν και τα πολύ μεγάλα αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως θα μου άρεσε αν είχες ένα πολύ μικρό βυζί και ένα πολύ μεγάλο». «Σκέφτομαι πως, αφού, όταν συντρίβεται ένα αεροπλάνο, δεν σώζεται παρά μόνο το μαύρο κουτί, θα έπρεπε να ταξιδεύουμε σε μαύρο κουτί».
«Σκέφτομαι πως τα ψάρια δεν ξέρουν πότε είναι Παρασκευή». «Σκέφτομαι πως οι αμνησιακοί δεν έχουν ζήσει τίποτα αξέχαστο». «Σκέφτομαι πως στα αλήθεια μπορεί κανείς να πεθάνει από αγάπη». Υπάρχουν φυσικά και πολλές άλλες θαυμάσιες, γεμάτες νόημα μικρές φράσεις σαν και αυτές ως απάντηση στο ερώτημα τι σκέφτεσαι; Που πάντα προηγείται. Όλα αυτά σίγουρα δεν είναι για τους πολλούς αλλά μόνο για όσους αναζητούν κάτι διαφορετικό, κάτι καινούργιο, όσο δε και αν φαίνεται παράξενο το τελικό αποτέλεσμα είναι ανάλαφρο και η ώρα περνάει ευχάριστα χωρίς να το καταλάβεις.
Συντελεστές:
Η μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη είναι υπέροχη, όπως όλες οι μεταφράσεις του. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία από αυτά που έχει μεταφράσει και έχω πλήρη γνώση της αξίας του.
Η Σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη είναι αναντίλεκτα εξαιρετική. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να σκηνοθετήσεις μια τέτοια παράσταση τόσο επιτυχημένα. Θα έλεγα ότι αποτελεί ένα σκηνοθετικό επίτευγμα (μου άρεσε ιδιαίτερα το παιχνίδι με τις λάμπες).
Η επιμέλεια κίνησης της Αγγελικής Στελλάτου είναι επίσης εξαιρετική.
Τα σκηνικά – κοστούμια της Γεωργίας Μπούρδα, οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη
και οι Φωτογραφίες της Νίκης Ψυχογιού υπηρετούν θαυμάσια την παράσταση.
Παίζουν οι ηθοποιοί
Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη όλοι πάρα πολύ καλοί στους ρόλους τους.
Το έργο, όπως γίνεται αντιληπτό, προσφέρεται για ειδική κατηγορία θεατών αλλά νομίζω ότι αξίζει, ίσως και πρέπει, να το δείτε. Είναι πρωτότυπο, ευχάριστο, έξυπνο. Θα φύγετε με πολλά ερωτηματικά και μπορείτε να συνεχίσετε το παιχνίδι ρωτώντας στους φίλους σας ή ακόμα και στον εαυτό σας: Τι σκέφτεσαι;
20 Φεβρουαρίου 2015 … 05 Απριλίου 2015 | Θέατρο του Νέου Κόσμου > Ν. Κόσμος – Κουκάκι
Βασισμένο στο ομώνυμο καταπληκτικό βιβλίο.Εύγε!
Σας ευχαριστώ πολύ