Ένα βιβλίο που πιστεύω ότι με έναν ευχάριστο τρόπο, θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας για τις σχέσης Ελλάδας -Τουρκίας, τις σχέσεις των Ελλήνων με τους Τούρκους αλλά και να γνωρίσετε καλύτερα το παρελθόν της Κωνσταντινούπολης και των Ελλήνων που ζούσαν και ζουν εκεί.
Το βιβλίο περιγράφει τους διωγμούς, τους εξαναγκασμούς, τις απελάσεις και τις μεθοδεύσεις που λόγω της ανεπίτρεπτης ιστορικής- πολιτικής ανεπάρκειας και των λαθών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είχαν σαν αποτέλεσμα η Πόλη, που για περισσότερα από 1.600 χρόνια ήταν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ελληνική, η Κωνσταντινούπολη των 300.000 Ελλήνων, να καταλήξει στις μέρες μας στον θλιβερό αριθμό των λιγότερων των 2.000 Ρωμιών.
Περιγράφονται επίσης, η καθημερινή ζωή του ελληνισμού, οι φόβοι και οι αγωνίες, οι χαρές και οι λύπες, οι διασκεδάσεις και η σχέση με τη θρησκεία, την εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η πολίτικη κουζίνα, οι μικροπωλητές της Πόλης, τα χαμάμ αλλά και τα πολιτιστικά και πολιτισμικά επιτεύγματα της πόλης με τον πιο μεγάλο και τον πιο εκλεπτυσμένο αστικό πληθυσμό των Ελλήνων σε όλο τον κόσμο.
Γίνονται σύντομες περιγραφές της ζωής του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, της καταστροφής του 1922 αλλά και του πολύ σημαντικού ρόλου που έπαιξαν οι Έλληνες και κατ’ εξοχήν οι Φαναριώτες στις σχέσεις τους με την Μεγάλη Πύλη και τους σουλτάνους, στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τέλος, περιγράφω τις εντυπώσεις από το τελευταίο μου ταξίδι και τα συναισθήματα θλίψης για μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα που χάθηκε. Η Πόλη με το εξαιρετικά ενδιαφέρον και όμορφο κοσμοπολίτικο χρώμα δεν υπάρχει πια. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που στις μέρες μας πολύ συχνά δημοσιεύονται άρθρα από Τούρκους διανοούμενους που ζήσανε εκείνα τα χρόνια και που λυπούνται για όσα χάθηκαν. Το σικάτο περιβάλλον των αλλοτινών καιρών σε σύγκριση με το σημερινό, τους κάνει να αναπολούν όλα όσα γνώρισαν και έζησαν κάποτε.