Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
“ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΙΝΣΤΑΙΝ” (Einstein’s Dreams) Θέατρο του Νέου Κόσμου – Δώμα
Παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο (νουβέλα) του Άλαν Λάιτμαν (Alan Lightman).Θεατρική Ομάδα ΟΜΟΡΟΣ.
Ο Αμερικανός φυσικός, αστροφυσικός, ποιητής και συγγραφέας Alan Lightman γεννήθηκε στο Memphis Tennessee το 1948. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης μιας κινηματογραφικής αίθουσας. Η μητέρα του ήταν δασκάλα χορού αλλά και εθελόντρια στη δακτυλογραφία με τη μέθοδο Braille Από την σχολική του ηλικία φάνηκε το έντονο ενδιαφέρον του για την επιστήμη αλλά και για την ποίηση και τις τέχνες. Άριστος μαθητής, σάρωνε διακρίσεις και βραβεία. Σπούδασε φυσική και αστροφυσική, αστρονομία στα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας του, πάντα με διακρίσεις και βραβεία. Ταυτόχρονα έγραφε ποίηση σε λογοτεχνικά περιοδικά αλλά και δοκίμια, διηγήματα, θέατρο, όπως και κριτικές. Επίσης δημοσίευε τις πολυάριθμες έρευνες του σε επιστημονικά περιοδικά. Δίδαξε στα πιο φημισμένα πανεπιστήμια της χώρας του όπου και τελικά έγινε καθηγητής στο περίφημο MIT (Massachusetts Institute of Technology).
Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τη σχέση της επιστήμης με τον άνθρωπο, τη διαφορετική οπτική γωνιά του επιστήμονα και του καλλιτέχνη σε διάφορα θέματα και πολλά άλλα. Όπως γίνεται αντιληπτό πρόκειται για έναν πολύπλευρο, πολυδιάστατο, πολυσχιδή επιστήμονα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διάνοια. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι δεν αποτελεί τον άνθρωπο που ασχολείται αποκλειστικά με την επιστήμη αλλά έναν ιδιαίτερο όσο και σπάνιο άνθρωπο-επιστήμονα με ευαισθησίες που εκφράζονται στην ποίηση, στο θέατρο, στις σκέψεις, στα γραπτά του σε σχέση με τη φιλοσοφία της επιστήμης και γενικότερα τη φιλοσοφία. Η επιστημονική του έρευνα έχει εκτιμηθεί παγκόσμια, τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, τα θεατρικά του έργα έχουν παρουσιαστεί σε πολλά θέατρα του κόσμου. Με λίγα λόγια ένας ευλογημένος άνθρωπος.
Το έργο
Θέμα του έργου είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που αποτελεί ότι πολυτιμότερο έχουμε. Ο χρόνος που είναι η ζωή μας και που τον ξοδεύουμε, χωρίς να υπολογίζουμε την αξία του στα νεανικά μας κυρίως χρόνια. Όταν ακόμα ζούνε οι γονείς και όλοι οι φίλοι σου, όταν αισθανόμαστε υγιείς και δυνατοί δεν εκτιμούμε την ώρα, τη μέρα, τους μήνες. Όταν όμως περάσουν τα χρόνια αρχίζουν τα υπαρξιακά ερωτηματικά, αρχίζουν οι σκέψεις για το μέλλον, το τέλος και πολλές φορές οι τύψεις για το πώς αφήσαμε τη ζωή να περάσει μέσα από τα χέρια μας χωρίς να κάνουμε όλα αυτά που θέλαμε να κάνουμε. Σκέψεις και προβληματισμοί που εκφράζονται στην ποίηση, στη μουσική, στη λογοτεχνία ακόμα και στα τραγούδια.
Στο έργο ένα απόγευμα, κάτι που γίνεται αντιληπτό από το αόρατο ρολόι του τοίχου, ένας υπάλληλος, που είναι ο Albert Einstein, σκέφτεται στο μισοσκόταδο. Σκέφτεται και βλέπει οράματα. Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών έχει δει πολλά όνειρα που έχουν σχέση με τις έρευνες του επάνω στο θέμα του χρόνου. Όπως γίνεται πολλές φορές στην επιστήμη έχει σκεφτεί διάφορες παραλλαγές, την πιθανότητα του κυκλικού χρόνου και όχι τον γραμμικό που ζούμε, τη δυνατότητα ύπαρξης παράλληλου σύμπαντος, άλλων κόσμων, την ύπαρξη αντίστροφου χρόνου που πάει προς τα πίσω, την πιθανή ελάττωση της ταχύτητας του και πολλά άλλα. Επιστημονικές, φιλοσοφικές, υπαρξιακές σκέψεις για τον χρόνο που όπως γίνεται συνήθως στην επιστήμη δεν καταλήγουν εύκολα σε ασφαλή συμπεράσματα.
Παρόλο που το θέμα του έργου δεν είναι καθόλου, απλό, εύκολο ή αστείο , παρουσιάζεται με έναν χαρούμενο, ευχάριστο, παιχνιδιάρικο, χιουμοριστικό τρόπο. Ο υπάλληλος του γραφείου, σε ένα γκρίζο σκηνικό εξηγεί σε έναν φίλο και μια φίλη του τα όνειρά και τις σκέψεις του. Γρήγορος , έξυπνος, διάλογος με πολλά νοήματα που σε ορισμένες φάσεις είναι δύσκολο να τον παρακολουθήσει ο θεατής. Θαυμάσια κίνηση, (πολλές φορές χορευτική, ακροβατική με εξαιρετικό συγχρονισμό) και χρήση της σκηνής καθώς και των επίπλων (τραπεζάκια) που αποτελούν το μοναδικό σκηνικό.
Συντελεστές:
Η Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία της Ελένης Βλάχου είναι εξαιρετική.
Η μουσική σύνθεση του Βασίλη Παναγιωτόπουλου, που είναι πρωτότυπη, βοηθάει πάρα πολύ στη δημιουργία της κατάλληλης για το έργο ατμόσφαιρας.
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου. Και οι τρείς ερμηνεύουν τους δύσκολους ρόλους τους με μεγάλη επιτυχία. Λόγος, έκφραση, κίνηση στην καλύτερη δυνατή απόδοση.