31 Οκτωβρίου 2015 … 31 Ιανουαρίου 2016 | Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κεντρική Σκηνή > Θέατρο του Νέου Κόσμου
- Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
Ο Τζόρντι Γκαλθεράν (Jordi Galceran) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1964. Σπούδασε φιλολογία και από την ηλικία των εικοσιπέντε περίπου χρόνων άρχισε να ασχολείται με το θέατρο. Έγραψε θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια και έκανε μεταφράσεις. Έγινε παγκόσμια γνωστός με το έργο του «Μέθοδος Γκρόνχολμ» το οποίο είδα σε μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση, στο «Θέατρο Τέχνης», σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου. Τα πολυβραβευμένα έργα του, τα οποία γράφει στα καταλανικά, παίζονται σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Στη Σελίδα του συγγραφέα στο Facebook μπορεί κανείς να δει αφίσες των παραστάσεων που νομίζω ότι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον
«Το Δάνειο» έχει ως θέμα μια μεγάλη ομαδική παράκρουση που ζήσαμε πριν από μερικά χρόνια και που τα ολέθρια αποτελέσματα της πληρώνουμε σήμερα και θα πληρώνουμε για κανείς δεν ξέρει πόσα χρόνια ακόμα.
Από τη μια πλευρά ήταν οι επίδοξοι δανειολήπτες, οι Έλληνες που μη διαθέτοντας παρόμοια προηγούμενη εμπειρία παρεξήγησαν τα πράγματα. Άλλοι νόμιζαν πως τα δάνεια είναι κατά κάποιο τρόπο χάρισμα και έτσι και το πάρεις το πληρώνεις όποτε θέλεις, δεν το πληρώνεις καθόλου ή τέλος πάντων ότι θέλεις κάνεις. Με αυτήν τη νοοτροπία έγιναν απίστευτα λάθη, καταστρεπτικά ανοίγματα, παντελώς λανθασμένοι υπολογισμοί. Υπήρχε μια άλλη σημαντική ομάδα που σκέφτηκε πως αν πάρει ένα μεγάλο επιχειρηματικό δάνειο θα μπορούσε να βάλει ένα μόνο μέρος του στην επιχείρηση και το υπόλοιπο θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για εντυπωσιακές βίλες, ακριβά αυτοκίνητα και άλλα πολλά με σκοπό να εξαγοράσει την ταυτότητα που δεν είχε.
Στην άλλη πλευρά ήταν οι δανειοδότες, οι τράπεζες, που έδιναν δάνεια σε οποιονδήποτε χωρίς να εξετάσουν σωστά το κατά πόσο θα μπορούσε ο πελάτης να πληρώσει το δάνειο. Ακόμα πιο τραγικά ήταν τα τηλεφωνήματα που παίρναμε στα σπίτια μας για: «Εορτοδάνεια», «Διακοποδάνεια» και άλλα φαιδρά δάνεια που θα ντρεπόμαστε να εξηγήσουμε στα παιδιά μας. Έτσι δημιουργήθηκε μια επίπλαστη αίσθηση αφθονίας , πολλοί νεόπλουτοι έγιναν άρχοντες που κυκλοφορούσαν με πούρα Αβάνας και ζητούσαν από τη σύζυγο τους την Γκόλφω να τους φέρει τον κόφτη.
Φυσικά κάποια στιγμή, όπως ήταν αναμενόμενο, τραβήχτηκαν τα νερά και φάνηκε ποιοι κολυμπούσαν ξεβράκωτου. Ήρθε η ώρα της πληρωμής και τότε βούλιαξε το καράβι. Επειδή δε στη μωρία μας πάντα θέλουμε να πιστεύουμε πως για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς οι ίδιοι άρχισαν τα παρατράγουδα (σίγουρα υπήρχαν και αυτοί που έπεσαν θύματα των δυσάρεστων αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία). Το πολύ κακό της υπόθεσης είναι πως όλη αυτή την ομαδική υστερία θα την πληρώσουν και ήδη την πληρώνουν οι υπεύθυνοι, συνεπείς, νουνεχείς, σοβαροί άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας.
Το έργο που έχει το ίδιο θέμα διακωμωδεί τη σχέση δανειολήπτη-δανειοδότη. Στην προκειμένη όμως περίπτωση ο τραπεζίτης είναι ο φειδωλός, ο αρνητικός, ο προσεκτικός. Σε αντίθεση ο επίδοξος δανειολήπτης είναι ο απελπισμένα επιθετικός ο οποίος στον παραλογισμό του φτάνει σε σημείο να απειλήσει τον διευθυντή της τράπεζας ότι θα χρησιμοποιήσει τη γοητεία του για να αποπλανήσει τη γυναίκα του ερωτικά. Η εξέλιξη μοιάζει κωμική αλλά κατά τη γνώμη μου μάλλον είναι κωμικοτραγική.
Συντελεστές: Κριτική
Η μετάφραση της ομάδας Els de Paros (Οι παριανοί) μιας μεταφραστικής ομάδας που εδρεύει στην Πάρο είναι αψεγάδιαστη.
Η σκηνοθεσία των Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου – Παντελή Δεντάκη εξαιρετική.
Τα σκηνικά-κοστούμια της Μαγδαληνής Αυγερινού πάρα πολύ καλά
Η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά εντυπωσιακή.
Ο Σχεδιασμός φωτισμών του Σάκη Μπιρμπίλη υπηρέτησε ικανοποιητικότατα την παράσταση
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Λυπηρίδου, Κατερίνα Παναγιωτάκη
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Ο Μιχάλης Οικονόμου και ο Γιάννης Σαρακατσάνης ερμήνευσαν τους ρόλους τους με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο.
Ένα επίκαιρο έργο που αξίζει να δείτε μολονότι είναι πολύ κατώτερο από τη Μέθοδο Γκρόνχολμ.