Στο Θέατρο Πόρτα
- Κριτική: Ειρήνη Μάρκου
Το Θέατρο Πόρτα είναι είναι ένα από τα ελάχιστα θέατρα που είναι ταυτόσημα με το καλό παιδικό θέατρο. Φέτος φιλοξενεί πολλές, άκρως πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες θεατροπαιδαγωγικές δραστηριότητες, μία παράσταση βρεφικού θεάτρου, -την μόνη στην Ελλάδα («Άκου»)- και, φυσικά, μία εξαιρετική παιδική παράσταση που την απολαμβάνουν εξίσου και όσοι μεγάλοι δεν έχουν εξορίσει την φαντασία και το παραμυθιακό στοιχείο από την ζωή. Πρόκειται για «Το μυστήριο της πολιτείας Χάμελιν», μία διαδραστική μουσικοθεατρική παράσταση σε κείμενο-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή.
Το έργο
Το έργο καταπιάνεται με έναν από τους πιο δημοφιλείς θρύλους του Μεσαίωνα. Ή μήπως δεν πρόκειται για θρύλο παρά για ιστορικό γεγονός; Και ποιες από όλες τις εκδοχές να είναι άραγε η αληθινή;
Το 1284 στην πολιτεία Χάμελιν της Κάτω Σαξονίας, περίπου 300 παιδιά εξαφανίστηκαν ακολουθώντας έναν παράξενο αυλητή. Έναν αυλητή ντυμένο με περίεργα, πολύχρωμα ρούχα, που –σύμφωνα με την παράδοση– λίγο νωρίτερα είχε «καθαρίσει» την πολιτεία του Χάμελιν από το πλήθος ποντικιών που την είχε πλημμυρίσει, παίζοντας μια «μαγική» μελωδία στον αυλό του, κάνοντας τα ποντίκια να τον ακολουθήσουν και να πέσουν στον ποταμό Βέζερ, με αποτέλεσμα να πνιγούν. Τι απέγιναν όμως τα παιδιά που τον ακολούθησαν; Και ποια τα κίνητρα του παράξενου αυτού αυλητή πίσω από μία τέτοια πράξη;
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος γίνεται κομμάτι της αλυσίδας των δημιουργών που, γοητευμένοι από τον μύθο, τον μετουσίωσαν καλλιτεχνικά, από τους αδερφούς Γκριμ και τον Γκαίτε, μέχρι τον Ρόμπερτ Μπράουνινγκ και τραγουδιστές της ροκ, και μας χαρίζει μία εκδοχή άκρως απολαυστική, που δεν της λείπει ούτε το χιούμορ, ούτε όμως και το μυστήριο.
Στο έργο πρωταγωνιστεί ένας περιπλανώμενος θίασος ηθοποιών του Μεσαίωνα, που –φτάνοντας στο Χάμελιν– προσπαθεί να μάθει και να αφηγηθεί με την σειρά του, το τι συνέβη και ολόκληρη η πολιτεία έχει βυθιστεί σε αυτήν την παράξενη σιωπή. Με διαρκείς εναλλαγές και μεταπηδήσεις των ηθοποιών από ρόλο σε ρόλο, η ιστορία εκδιπλώνεται με κέφι, ενέργεια, φαντασία, ακουμπώντας πάνω σε ένα πρωτότυπο κείμενο γεμάτο φρεσκάδα, οξύνοια και εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Συμπρωταγωνιστής: η μουσική και οι μελωδίες που συνέθεσε ο Κορνήλιος Σελαμσής, ερμηνευμένες ζωντανά επί σκηνής από τους ίδιους τους ηθοποιούς, μελωδίες που εντυπώνονται στην παρτιτούρα της μνήμης του θεατή για μέρες μετά την παράσταση.
Η παράσταση
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη η λαχτάρα των παιδιών να συμμετάσχουν, αλλά και η πειθαρχία και ευπρέπεια με την οποία ακούνε την ιστορία. Εάν κανείς λάβει υπ’ όψιν του πως πριν αρχίσει η παράσταση οι ηθοποιοί ανοίγουν διάλογο με τους μικρούς θεατές, θα περίμενε κάποιος πως δύσκολα θα συμμορφώνονταν και θα ησύχαζαν για να ξεκινήσει το έργο˙ κι όμως, η εμπειρία και η ετοιμότητα των ηθοποιών, καθώς επίσης η αυθεντική μαγεία του θεάτρου, τα βάζει στο παιχνίδι ευθύς εξαρχής. Η σκηνοθεσία είναι εύρυθμη, ζωντανή, αξιοποιώντας στο έπακρο το λειτουργικό σκηνικό της Ευαγγελίας Θεριανού, ενώ τα κοστούμια της Κλαιρ Μπρέσγουελ αποτελούν από μόνα τους τροφή για σχόλια και αστεϊσμούς ανάμεσα στους ηθοποιούς και τους θεατές. Οι ηθοποιοί, εξαιρετικά ταλαντούχοι και με υπέροχες φωνές, παίζουν οι ίδιοι μουσική και τραγουδούν˙ θα δοθεί σε όλους η ευκαιρία να λάμψουν: ο Γιώργος Παπαγεωργίου ξεσηκώνει τα παιδιά με την μοναδική του ενέργεια και κάνει δικό του τον ρόλο του «αχόρταγου» ηθοποιού, που θέλει να παίξει τον ιππότη. Η Άννα Καλαϊτζίδου, βγαλμένη σαν από παραμύθι με την ποιότητά της, μεταπηδάει εύκολα από την πρόσχαρη ηθοποιό του θιάσου στο ευαίσθητο και τρυφερό τυφλό κορίτσι, που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την πομπή των παιδιών και σώθηκε. Ο Σωκράτης Πατσίκας και η Ευαγγελία Καρακατσάνη αναπτύσσουν εξαιρετική χημεία στον ρόλο του δημάρχου και της συζύγου του, ενώ γνωρίζουν ακριβώς πώς να καθοδηγήσουν τις ομάδες των παιδιών την διαδραστική στιγμή της παράστασης. Η Χαρά Κότσαλη κερδίζει τις εντυπώσεις με την ευπλαστότητα του σώματός της και την εκφραστικότητα του προσώπου της ως το κωφάλαλο παιδί που σώθηκε, ενώ αλλάζει τελείως την ενέργειά της όταν επιστρέφει στον ρόλο της «ηθοποιού». Ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος αποτελεί την ήρεμη δύναμη του θιάσου και αποτυπώνει με ευαισθησία και διαφάνεια το πορτρέτο του κουτσού παιδιού, που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον αυλητή. Τέλος, η Άνα Κίφου στον ρόλο του αυλητή, έχει μια αύρα απροσδιόριστη και κάτι το ανέγγιχτο και μυστηριώδες.
Μία παράσταση υψηλής αισθητικής, από το κείμενο και την σκηνοθεσία μέχρι τις απολαυστικές μία προς μία ερμηνείες, που τα παιδιά «ρουφάνε» προσηλωμένα και χαρούμενα. Γιατί, αυτά θα είναι και εκείνα που θα επιλέξουν πώς θα τελειώσει η ιστορία, διαλέγοντας κάθε φορά ένα από τα τρία εναλλακτικά φινάλε της ιστορίας και αποδεικνύοντας πως τα παιδιά, από πολύ μικρά, θεωρούν βαρετό τον κόσμο του «happily ever after» και δεν φοβούνται το μυστήριο, ούτε την περιπέτεια. Όσο για εμάς, του μεγάλους, ποιος είπε ότι σταματάμε ποτέ να γοητευόμαστε από τα παραμύθια;
Ειρήνη Μάρκου για το mytheatro.gr
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαίρ Μπρέσγουελ
Kίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός Σκηνοθέτης: Άννα Μιχελή
Βοηθός ενδυματολόγου: Μυρτώ Κοσμοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Εύα Ανδρονικίδου
Ερμηνεύουν:
Άννα Καλαϊτζίδου, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Χαρά Κότσαλη, Γιώργος Παπαγεωργίου, Σωκράτης Πατσίκας, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Άνα Κίφου
Παραστάσεις: Σάββατο 15.00, Κυριακή 11.00 & 15.00 Εισιτήρια: 10 Ευρώ
Θέατρο Πόρτα Μεσογείων 59 115 26 Αθήνα τηλ. 210 77 11 333