«ΤΟ ΞΕΝΥΧΤΙ» Του Wallace Shawn

Beton7 > Γκάζι – Βοτανικός – Κεραμεικός Διεύθυνση: Πύδνας 7

• Γράφει ο κ Στέλιος Αντωνιάδης 

Το όνομα του συγγραφέα σίγουρα δεν θα σας φανεί γνώριμο όμως είμαι βέβαιος πως μόλις δείτε τη φωτογραφία του θα τον αναγνωρίσετε. Όλοι έχουμε δει μερικές ή περισσότερες ταινίες, από τις πολλές, στις οποίες έχει πάρει μέρος αυτός ο πολύ καλός και βραβευμένος καρατερίστας ηθοποιός. Εκτός από τον κινηματογράφο έχει παίξει και στην τηλεόραση. Το βασικό του επάγγελμα είναι ηθοποιός όμως παράλληλα είναι γνωστός και για τα θεατρικά έργα που έγραψε όπως και για τα δοκίμιά του. Τελευταία εκφράζει έντονους πολιτικούς προβληματισμούς.

Το έργο έχει ως κεντρικό του θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις, την επαφή. Τη σαρκική, την πνευματική, την κοινωνική επαφή. Περισσότερο από όλα όμως τη σαρκική επαφή για αυτό και το σεξ έχει τον πρώτο λόγο. Στο παρελθόν χαρακτηρίστηκε από μερικούς ως πορνογραφικό και μάλιστα στο πρώτο του ανέβασμα στο Λονδίνο (1977) προκάλεσε σάλο που κατέληξε σε επερώτηση στη Βουλή των Λόρδων για τον προβληματισμό ως προς την επιδότηση των θιάσων.

Εκείνο που άμεσα γίνετε πολύ εύκολά αντιληπτό είναι η απουσία οποιασδήποτε αξιόλογης επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Δεν μιλάνε για κάτι ουσιώδες, ενδιαφέρον, σημαντικό. Από την πρώτη σκηνή φαίνεται πως το ζευγάρι δεν έχει πολλά να πει και οι επικοινωνία τους εξαντλείται σε ανούσιες ή βλακώδεις φράσεις. Όταν παρουσιαστούν και οι φίλοι τους η κατάσταση χειροτερεύει και ο διάλογος γίνεται πλέον σουρεαλιστικός που σε πολλά σημεία θυμίζει θέατρο του παραλόγου. Το σεξ κυριαρχεί, είναι ελεύθερο, άφθονο, όμως δεν φτάνει, δεν τους ικανοποιεί, δεν τους γεμίζει, οι άνθρωποι το βιώνουν, χωρίς να το χαίρονται, έτσι για να κάνουν κάτι. Από την άλλη μην μπορώντας να βρουν ικανοποίηση σε όποια μορφή και συνδυασμούς και αν δοκιμάσουν, μια και όλα είναι ελεύθερα, καταφεύγουν σε τεχνητούς παραδείσους. Η κόκα χρησιμοποιείται αφειδώς και προσφέρετε σαν «τραταμέντο» στον κάθε επισκέπτη. Το τσιγάρο και όχι το απλό έχει επίσης τη συχνή χρήση του. Οι άνθρωποι φαίνονται νευρικοί, ώρες- ώρες επιθετικοί, απογοητευμένοι, αηδιασμένοι, ψυχικά ασταθείς, νευρωσικοί, κοντά στον πανικό. Ίσως λίγη αγάπη, μια ζεστή αγκαλιά να τους πρόσφερε πολύ περισσότερα από την ηδονοθηρία, τη σαρκολατρεία και όλα αυτά που μπορούν να κάνουν χωρίς περιορισμούς.
Το έργο είναι, σκληρό, πολύ γυμνό ψυχικά και σωματικά. Κυρίως όμως δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το πώς φτάσαμε έως εδώ; Γιατί κάναμε τη ζωή μας έτσι όπως την κάναμε, μέσα σε μια υλιστική, οιονεί αυτάρκη κοινωνία; Τι πήγε στραβά;

Η μετάφραση της Ξένιας Καπλάνη είναι πολύ καλή. Η σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη εξαιρετική. Καταφέρνει να βγάλει από τους ηθοποιούς ότι καλύτερο. Ο κόκκινος καναπές στη μέση της γυμνής σκηνής συμβολίζει πολλά για τα οποία θα μπορούσα να γράψω αρκετές σελίδες όμως αρκούμε να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το πώς χρησιμοποιείται στο έργο. Δεν έχω ξαναδεί ένα απλό έπιπλο να χρησιμοποιείται τόσο λειτουργικά. Τα κοστούμια της Δέσποινας Χειμωνά είναι πολύ καλά. Θα πρέπει όμως να τονίσω τον πολύ καλό φωτισμό που δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ακόμα περισσότερο μου άρεσε και η μουσική επένδυση με τη σωστή για την κάθε σκηνή επιλογή (στο πρόγραμμα-φυλλάδιο της παράστασης δεν αναφέρονται τα ονόματα για τον φωτισμό και τη μουσική). Β. σκηνοθέτη: Ν Καλπαζίδου, Ν. Δημοπούλου, Β. Ενδυματολόγου Ευγενία Κοβότσου.

Όλοι οι ηθοποιοί: Αθηνά Αλεξοπούλου (πρώτη και καλύτερη, με κίνηση ιδιαίτερα αισθησιακή ποτέ όμως χυδαία ή αντιαισθητική), Νίκη Λειβαδάρη, Ερατώ Πίσση, Χρήστος Τανταλάκης, Άρης Τσαμπαλίκας, ήταν εξαιρετικοί στους ρόλους τους.

Μια πολύ καλή παράσταση που νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στη χώρα μας. Εξάλλου και στην Αμερική δεν παίζεται πολύ συχνά. Αξίζει να τη δείτε, όχι για το γυμνό της αλλά για τη γυμνή αλήθεια και τους προβληματισμούς της. Διαρκεί περίπου μία ώρα. Στέλιος Αντωνιάδης – mytheatro.gr

Beton7 > Γκάζι – Βοτανικός – Κεραμεικός Διεύθυνση: Πύδνας 7 Τηλέφωνο: 2107512625