Η φωτογράφος του mytheatro Ελπίδα Μουμουλίδου έφτιαξε κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας ένα Φωτογραφικό project με πορτραίτα ηθοποιών από παραστάσεις που φωτογράφισε τα τελευταία 5 χρόνια.
Το project αυτό αποτελείται από πορτραίτα από θεατρικές παραστάσεις, με εκφράσεις που μας αγγίξαν, που μας έβαλαν σε σκέψεις… που μας ξεβόλεψαν και που μας ράγισαν. Πορτραίτα στα οποία οι ηθοποιοί άλλαξαν σχήμα για να μας δείξουν πόσες ρωγμές έχει η ανθρώπινη φύση και το σαρκίο μας, αλλά και το πόσο άτρωτη είναι η ψυχή μας. Αυτό που ακριβώς σημαίνει ηθοποιός και θέατρο. Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους του θεάτρου. Επειδή μας λείπετε.
Οι σκέψεις που ακολουθούν αυτό το βίντεο..
“Το φώς, πηγή ζωής και ζεστασιάς… ό,τι αγγίζει του δίνει πνοή και το κάνει ορατό. Βρίσκει χαραμάδες και τρυπώνει, και καθώς αντανακλάται στο εσωτερικό τους δίνει μια ξεχωριστή λάμψη στα αντικείμενα που χαϊδεύει. Τότε, ο εκάστοτε παρατηρητής γίνεται κοινωνός της ιδιαίτερης λάμψης που έχουν όλα – και το πώς αλλάζουν τα χρώματα είναι συνάρτηση του πού στέκεσαι και πώς κοιτάς… οι οπτικές άπειρες, και η διάθεση σου να μετακινηθείς θα σε ανταμείψει με νέες προοπτικές και οπτικές.
Πέρσι, ένα άλλο φώς μπήκε στη ζωή μας, αναδεικνύοντας σκιερές γωνίες καλά κρυμμένες από τα έντονα φώτα άλλων εποχών. Αυτό το νέο φως έφερε ταραχή και αμηχανία, ξεχασμένα συναισθήματα και λιγότερο γνώριμα χρώματα… κάπως σκοτεινά και μελαγχολικά. Το φως όμως παραμένει φως…και είναι αυτό που θα μας βοηθήσει και πάλι να δούμε, να γνωρίσουμε, να εξωραΐσουμε και να ημερέψουμε τα νέα δεδομένα. Ίσως χρειαστεί να μετακινηθούμε, να κάνουμε μια βόλτα γύρω από νέες καταστάσεις, να αλλάξουμε οπτική γωνία. Με πόδια βιδωμένα σε ένα σημείο μόνο ένα μέρος της εικόνας μπορείς να δείς. Για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε, να εξελιχθούμε, πρέπει να γνωρίζουμε σε τι.. και πρέπει να βγούμε από τη βολή μας.
Αν κοιτάξουμε τους διπλανούς μας έξω από τα φώτα, αν ψάξουμε για χαραμάδες που θα φωτίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο, τότε σίγουρα η ανταμοιβή μας θα είναι η γνώση. Και αν καθώς το κάνουμε αυτό αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι λίγο μέσα έξω, και αν αφήσουμε μια χαραμάδα να μπει φώς και στη δική μας ψυχή.. τότε η ανταμοιβή μας θα είναι ζεστασιά και αγάπη.
Αγαπημένοι μας, εσείς είστε που αποσυντίθεστε κάθε φορά για να γίνετε το χρωματολόγιο της ανθρώπινης ψυχής. Εσείς ήσασταν και είστε οι οδηγοί μας. Όσο υπάρχετε εσείς, έχουμε ελπίδα. ”
Ελπίδα Μουμουλίδου