Βαγγέλης Δουκουτσέλης

Αποκλειστική του συνέντευξη στο mytheatro.gr

Βρεθήκαμε με τον Βαγγέλη Δουκουτσέλη για μια συζήτηση εφ όλης της ύλης, μας άρεσε ότι μας είπε, ένας νέος με όνειρα, όραμα, αλλά και έργο παρά την μικρή του ηλικία, του ευχόμαστε κάθε επιτυχία και τον ευχαριστούμε για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών του

• Πως ξεκίνησε για σένα το όνειρο της ενασχόλησης με το θέατρο; Ήταν κάτι που το ήθελες από μικρός ή προέκυψε στην πορεία;

Β.Δ-Ήταν κάτι που το ήθελα από πολύ μικρός. Πρώτα βλέποντας παραστάσεις κουκλοθέατρου και έπειτα παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Στο νηπιαγωγείο ‘’παρουσίασα’’ και το πρώτο μου έργο όταν η δασκάλα με άφησε να περάσω πίσω από το κουκλοθέατρο και να παίξω στους συμμαθητές μου. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας ανακάλυψα και το ‘’αληθινό’’ θέατρο.

• Αγαπάς περισσότερο την ηθοποιία, την συγγραφή ή την σκηνοθεσία;

  

Β.Δ- Αγαπώ και τα τρία εξίσου το ίδιο. Η πρώτη μου αγάπη φυσικά είναι η υποκριτική. Η συγγραφή προέκυψε εντελώς τυχαία όταν σε ηλικία 14 χρονών ένας δάσκαλος μας προέτρεψε να γράψουμε ένα θεατρικό έργο για να το παρουσιάσουμε στο τέλος της χρονιάς. Μέχρι τότε ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω κάτι. Αλλά μου φάνηκε τόσο δημιουργικό που έπεσα με τα μούτρα και μέσα σε ένα απόγευμα το ‘’Ένα τρελό τρελό τρένο ήταν έτοιμο’’. Το έργο φυσικά και δεν ανέβηκε αφού ήταν ένα κείμενο εντελώς ανώριμο. Παρόλα αυτά ο δάσκαλος δεν μου έδειξε κάτι τέτοιο. Ενθουσιάστηκε και για αρκετό καιρό κάναμε πρόβες πάνω σε αυτό. Τελικά καταλήξαμε στην ‘’Επέτειο’’ του Τσέχωφ που είχε λιγότερα πρόσωπα.

• Αν δεν απατώμαι τα πρώτα σου καλλιτεχνικά βήματα τα έκανες με την στήριξη της άλλοτε καθηγήτριας σου  στην δραματική σχολή Θεμέλιο, Ζωζώ Ζάρπα. Πες μας λίγα λόγια για αυτήν την συνεργασία.

Β.Δ- Η Ζωζώ Ζάρπα είναι πραγματικά ένα μεγάλο κεφάλαιο στη μέχρι τώρα επαγγελματική μου πορεία.Αν δεν ήταν αυτή ίσως τα πράγματα να εξελίσσονταν εντελώς διαφορετικά. Χάρη στον ενθουσιασμό της και την αγάπη της για τα νέα παιδιά μπόρεσα και έδειξα το ταλέντο μου στη συγγραφή. Νιώθω ευλογημένος που τη γνώρισα, που μεδίδαξε και που με εμπιστεύτηκε. Είναι μεγάλοκρίμα που δεν είναι μαζίμας.

• Μίλησε μας λίγο για την παράσταση σου ‘’Μερικοί τον προτιμούν νεκρό» και την διασκευή του έργου του Σαίξπηρ ‘’Δωδέκατη Νύχτα’’ τα οποία σκηνοθέτησε η κυρία Ζάρμπα.

Β.Δ- Είχα την τιμή το πρώτο μου έργο να το αναλάβει σκηνοθετικά η Ζωζώ Ζάρπα. Της το είχα δώσει να το διαβάσει μόλις το ολοκλήρωσα για να μου πει τη γνώμη της. Δε περίμενα να της αρέσει τόσο πολύ που να θέλει να το ανεβάσουμε. Την επόμενη χρονιά ανέβηκε στο θέατρο της σχολής και πράγματι ήταν μια καλή αρχή και ευχάριστη εμπειρία για όλους μας. Μετά από αυτό δέχτηκα μετά χαράς την πρόταση της Ζωζώς Ζάρπα να διασκευάσω τη ‘’Δωδέκατη Νύχτα’’ του Σαίξπηρ για παιδιά. Μέχρι τότε δεν είχα ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο: ούτε να διασκευάσω ένα κλασικό αριστούργημα ούτε να γράψω παιδικό θέατρο. Νομίζω πως το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό.

• Πες μας λίγα λόγια για την ξεκαρδιστική σου κωμωδία «Η δολοφονία του Ραμόν Μαρτίνεζ» που γνώρισε τόσο μεγάλη αγάπη και αποδοχή την χρονιά που μας πέρασε στην οποία υπέγραφες κείμενο, σκηνοθεσία και ερμήνευες έναν από  τους κεντρικούς ρόλους.

Β.Δ- Το έργο γράφτηκε αμέσως μετά την αποφοίτηση μου από τη σχολή. Θέλοντας να κάνουμε κάτι όλοι μαζί οι συμμαθητές αποφασίσαμε να στήσουμε μια παράσταση. Και έτσι προέκυψε ‘’Η Δολοφονία του Ραμόν Μαρτίνεζ’’, μία αστυνομική κωμωδία με interactiveστοιχεία που βάζανε τον θεατή στην αναζήτηση του δολοφόνου. Η αρχική μου συμμετοχή είχε να κάνει με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία. Επειδή θα ήταν η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα ήθελα να αφοσιωθώ σ’ αυτό. Λόγοι ανωτέρας βίας όμως μας ανάγκασαν να αναλάβω εγώ έναν από τους ρόλους. Είναι πολύ δύσκολο όμως και να σκηνοθετείς και να παίζεις. Δε ξέρω αν θα το ξανακάνω.

• Το έργο σου «Λευκές Σελίδες» που ανέβηκε τον χειμώνα που μας πέρασε σε σκηνοθεσία Κώστα Ζέκου  είναι αν δεν κάνω λάθος το πρώτο σου δραματικό έργο. Μίλησε  μας λίγο για αυτό.

Β.Δ- Οι ‘’Λευκές Σελίδες’’ είναιδιασκευή ενός έργου του Ισπανού συγγραφέα Χουάν Κάρλος Ρούμπιο. Ένα πολύ δυνατό έργο, θέλησα να το φέρω στην ελληνική πραγματικότητα αλλάζοντας το αρχικό του ύφος αλλά κρατώντας το ίδιο νόημα. Νομίζω (λέω ‘’νομίζω’’ γιατί σαν δημιουργός δε μπορώ να έχω αντικειμενική άποψη) πως αποδόθηκε άριστα σκηνοθετικά από τον Κώστα Ζέκο και παικτικά η Μαρία Μπράιλα και ο Γιάννης Τσούκας δώσανε τον καλύτερό τους εαυτό.

• Την χρονιά που μας πέρασε σε είδαμε να πρωταγωνιστείς στην επιτυχημένη παράσταση της Τζένης Κοσμίδου «Οι Βράχοι» η οποία απέσπασε το βραβείο κοινού της καλύτερης παράστασης της χρονιάς στα Gaytheatreawards 2013. Πως αισθάνθηκες όταν πληροφορήθηκες την είδηση της βράβευσης η οποία οδήγησε στην συνέχιση των παραστάσεων για 2η χρονιά;

Β.Δ- Το διάστημα εκείνο βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη. Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη στιγμή. Ήταν 4 η ώρα το μεσημέρι και βρισκόμουν σε ένα κατάστημα όταν μου τηλεφώνησε η φίλη και δημιουργός των ‘’Βράχων’’ Τζένη Κοσμίδου και με ενημέρωσε για το ευχάριστο γεγονός. Από ‘κείνη τη στιγμή και μετά ήμουνα πολύ χαρούμενος! Χαζογελούσα όλη την ημέρα!

• Σε έχουμε δει να συμμετάσχεις στις παραστάσεις του Χάρη Ρώμα «Ο Αυτοκράτορα της Σοκολάτας» και «Το παιδί που μίλαγε με τα φρούτα».  Επίσης συνυπογράψατε την διασκευή του παραμυθιού «Χάνσελ και Γκρέτελ» και ο κύριος Ρώμας υπογράφει τους στίχους του τραγουδιού της νέας σου παράστασης «Εγκαίνια Στοπ». Μίλησε μας λίγο για αυτήν την συνεργασία.

Β.Δ- Ο Χάρης Ρώμας είναι από τους ανθρώπους που μεκάνει να νιώθω πολύ τυχερός. Είχατην τιμή να συμμετέχω σε δυο μεγάλες παραγωγές του στο θέατρο ΡΕΞ και να διδαχτώ πράγματα από αυτόν πολύ σημαντικά για έναν νέο ηθοποιό. Ο ίδιος διέκρινε ότιέχωκάποια ικανότητα στη συγγραφή και έτσι προέκυψεκαι η συνεργασία στη διασκευή του παραμυθιού ’’Χάνσελ και Γκρέτελ’’. Στη τωρινή μου δουλειά με χαρά ανέλαβε να γράψει στίχους σε ένα χιουμοριστικό τραγούδι που ακούγεται σε μία σκηνή του έργου. Στίχοι του έχουν τραγουδηθεί από πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες και τα τραγούδια αυτά γίνανε επιτυχίες. ’’Το Λάβαρο’’ δεν περιμένει φυσικά κάτι τέτοιο καθώς πρόκειται για ένα σατυρικό τραγούδι που εξυπηρετεί τους σκοπούς της παράστασης. Όμως αν αγαπηθεί από το κόσμο θα είμαστε χαρούμενοι όλοι μας και ιδιαίτερα ο Σάκης Γραβάνης που έχει γράψει τη μουσική και ο Κωνσταντίνος Λαχανάς που το ερμηνεύει.

•  Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση σου «Εγκαίνια Στοπ».

Β.Δ- Το ‘’Εγκαίνια Στοπ’’ είναι ένα έργο που γράφτηκε κατά παραγγελία. Έχοντας ολοκληρώσει με επιτυχία τις παραστάσεις της ‘’Δολοφονίας του Ραμόν Μαρτίνεζ’’ στοLIFE, ο ιδιοκτήτης μας έκανε πρόταση να παρουσιάσουμε κάτι νέο για το καλοκαίρι. Έτσι προέκυψαν τα ‘’Εγκαίνια Στοπ’’με αφορμή το σκηνικό του μαγαζιού. Το LIFEέχει την εξής ιδιαιτερότητα: είναι δύο μαγαζιά το ένα ακριβώς απέναντι από το άλλο και στη μέση ένας πεζόδρομος. Η ιστορία λοιπόν εξελίσσεται ακριβώς σ’ αυτόν το χώρο. Δύο ζευγάρια από διαφορετική κοινωνική τάξη έρχονται σε σύγκρουση όταν αρχίζουν να γίνονται ανταγωνιστές και να βάζει ο ένας εμπόδια στον άλλον. Πρόκειται για μια ελληνική καθημερινή συνήθεια ειδωμένη χιουμοριστικά και με στοιχεία φάρσας. Τα τραγούδια, η σάτιρα και οι ανατροπές δε λείπουν φυσικά από αυτό το καλοκαιρινό πάρτυ.

• Μίλησε μας λίγο για το θεατρικό έργο σου «Ο Μονόλογος της Απόρριψης» το οποίο συμμετάσχει στο φεστιβάλ ‘’Νέα Πρόσωπα’’ που διοργανώνει το 92 art σε σκηνοθεσία του Κώστα Ζέκου.

Β.Δ- Αυτός ομονόλογος είμαι σίγουρος ότι θα βρει υποστηρικτές πολλούς ηθοποιούς που έχουν περάσει από τη διαδικασία των εξετάσεων του Υπουργείου Πολιτισμού. Προσωπικά, μετά την πρώτη μου αποτυχημένη προσπάθεια,αποφάσισα να γράψω έναν μονόλογο όπου ο ήρωας βρίζει την κριτική επιτροπή και ζητάει εξηγήσεις για τον αποκλεισμό του στις εξετάσεις. Κι αυτό τον μονόλογο σκεφτόμουνα την επόμενη φορά που θα ξανά έδινα. Όπως καταλαβαίνετε ο θυμός μου πέρασε,η ιδέα όμως έμεινε. Κι έτσι η Εύη Κολιούλη θα ερμηνεύσει και ο Κώστας Ζέκος θα σκηνοθετήσει.

• Τα μελλοντικά σου σχέδια;

Β.Δ- Ανύπαρκτα προς το παρόν. Τα αύριο θα αποφασίσει.