ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ
Γράφει ο κ Στέλιος Αντωνιάδης
Από Τετάρτη 05 Φεβρουαρίου 2014 | Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου Πλάκα – Ακρόπολη
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας ανέβασα στις ιστοσελίδες μου προσωπικές απόψεις εκφράζοντας την αγάπη και τον θαυμασμό μου για τη γυναίκα.
Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι ότι πιο όμορφα και σημαντικό υπάρχει στον κόσμο και όχι μόνο. Στη συνέχεια για να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου πήγα στην παράσταση «Woman». Πρόκειται για μια Μουσικο-χορευτική-θεατρική-video art performance, αποτέλεσμα συνεργασίας της θεατρικής ομάδας «Σαλτιμπάγκοι» με το «Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν».
Το έργο
Θέμα της παράστασης η πορεία της γυναίκας στην κοινωνία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο δρόμος προς την απελευθέρωση, προς την ισότητα, προς την ίσος προς ίσον συντροφικότητα.
Η πορεία αυτή παρουσιάζεται με αποσπάσματα θεατρικών κειμένων, τραγούδι, χορό, video και εικόνες γνωστών γυναικών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Στο σημείο αυτό πρέπει για μια ακόμα φορά να ομολογήσω την πολύ μεγάλη σημασία που έχει για μένα το θέμα ενός έργου γενικά.
Η Κριτική της Θεατρικής Παράστασης
Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα της έρευνας, που κατέληξε σε παράσταση, θα πρέπει να ομολογήσω πως το βρήκα κάπως παρωχημένο. Το πρόβλημα για το ποιά πρέπει να είναι η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία είναι κάτι που συζητήσαμε εκτενώς ( γνωρίζοντας αυτά που είχαν προηγηθεί καθώς και του αγώνες που χρειάστηκαν) πριν από τριάντα-σαράντα χρόνια. Οι συζητήσεις φαίνεται πως ήταν γόνιμες με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα που η γυναίκα στις προηγμένες δυτικές κοινωνίες είναι ίση και ελεύθερη να καθορίζει τη μοίρα της.
Το ελάχιστο που μπορώ να ισχυριστώ για του λόγου το αληθές είναι ότι σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας το 64% αυτών που σπουδάζουν είναι γένους θηλυκού και νομίζω ότι από εκεί αρχίζουν όλα. Φυσικά σε άλλα μέρη του κόσμου, που δεν έφτασαν στο επίπεδο που θα έπρεπε, οι γυναίκες υφίστανται τρομερή καταπίεση με καταδίκες σε θάνατο διά λιθοβολισμού, με κλειτοριδεκτομή, βιασμούς και άλλα τραγικά. Αλλά εμείς μιλάμε για τον ανεπτυγμένο κόσμο. Αν τα μπερδέψουμε τότε θα πρέπει να σκεφτούμε και το ότι πόσος πολύς κόσμος πεθαίνει καθημερινά γιατί δεν έχει ένα ποτήρι καθαρό νερό ή λίγο γάλα για να πιεί και να επιβιώσει. Φυσικά και η πλήρης απελευθέρωση, η δυνατότητα λήψεις αποφάσεων για σπουδές, επιλογή συντρόφου, γάμο, τεκνοποίηση, διαζύγιο όπως σε κάθε περίπτωση έχουν το τίμημά τους, ατομικό και κοινωνικό.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν σήμερα πολλοί που βλέπουν τη γυναίκα υποδεέστερη και αν υπάρχουν σίγουρα πρέπει να πάνε σε ψυχίατρο. Η γυναίκα είναι αγαπημένος σύντροφος, στήριγμα, φύλακας άγγελος. Το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ και τα όποια εμπόδια είναι γνωστά. Εξάλλου δεν πρέπει να βλέπουμε το θέμα ξεχωριστά από όλα τα άλλα προβλήματα που έπρεπε να ξεπεραστούν για να δημιουργηθεί η σημερινή ανεπτυγμένη δυτικού τύπου κοινωνία με τα συν και με τα πλην της. Προβλήματα και σήμερα υπάρχουν, ούτε στον παράδεισο ζούμε, ούτε και έχουμε κατακτήσει την απόλυτη ευτυχία που ίσως και να μην την κατακτήσουμε ποτέ.
Οι Συντελεστές της παράστασης
Η παράσταση είναι βασισμένη σε μια ιδέα της Εύας Κοτανίδη Την ερευνητική ομάδα απετέλεσαν οι : Δήμητρα Κονδυλάκη, Μαρινέτα Κρητικού, Εύα Κοτανίδη, Γιώργος Κοτανίδης. Το αρχικό κείμενο γράφτηκε από τους : Μάνο Καρατζογιάννη, Εύα Κοτανίδη, Γιώργο Κοτανίδη. Το τελικό κείμενο της παράστασης διαμορφώθηκε από όλους τους συνεργάτες με την καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Η Σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη είναι πάρα πολύ καλή. Το σκηνικό της κυρίας Κλερ Μπρέισγουελ εξυπηρετεί λειτουργικά την παράσταση, για τα κοστούμια της εκτός από την περίπτωση της κυρίας Κοτανίδη έχω έντονες αισθητικές αντιρρήσεις.
Οι χορογραφίες (κίνηση) της Pauline Huguet πολύ καλές όπως και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα αλλά και τα video της Κλεοπάτρας Κοραή. Βοηθός σκηνοθέτη η Μαριάνθη Γραμματικού. Ηθοποιοί – Μουσικοί: Η Εύα Κοτανίδη (τραγούδι) είναι πάρα πολύ καλή στους ρόλους που ενσαρκώνει, στην παρουσία, την κίνηση και τα τραγούδια της. Οι: Κατερίνα Μαούτσου (ακορντεόν), Γιάννης Παπαγιάννης (πιάνο), Θεοδοσία Σαββάκη (σαξόφωνο), Γιώργος Τζαβάρας (μπάσο), Ευαγγελία Τσιάρα (κιθάρα) έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν μια και θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το ότι ήταν απαραίτητο να γνωρίζουν μουσική, να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο και να χορεύουν. Το πρόγραμμα της παράστασης που επιμελήθηκε ο Γιώργος Κοτανίδης, πάρα πολύ καλό και σε προσιτή τιμή. Στέλιος Αντωνιάδης – mytheatro.gr