Ο βραβευμένος μονόλογος του Emmanuel Darley, Την Τρίτη στο Σούπερ-Μάρκετ” στην εξαιρετική μετάφραση της Μήνας Πατεράκη-Γαρέφη παρουσιάζεται για τρίτη χρονιά μέσα σ΄ ένα “γαλλικό μπιστρό” στην καρδιά του Παγκρατίου. Εκεί όπου ο Φαίδων Καστρής μετουσιώνεται σε Μαρί-Πιερ, αυτή καθεαυτή.
- Κείμενο Κάτια Σωτηρίου
- Ημερομηνία Δημοσίευσης 25/10/2024
Το έργο του Emmanuel Darley είναι μια συγκινητική και ενδοσκοπική εξερεύνηση της ταυτότητας, της αποδοχής και της πολυπλοκότητας των σχέσεων. Το έργο επικεντρώνεται γύρω από την Μαρί Πιερ, μια τρανς γυναίκα, η οποία επισκέπτεται τον ηλικιωμένο πατέρα της κάθε Τρίτη για να τον φροντίσει και να πάει για ψώνια στο τοπικό σούπερ μάρκετ. Μέσα από αυτή τη φαινομενικά συνηθισμένη ρουτίνα, ο Darley εμβαθύνει σε βαθιά θέματα, χρησιμοποιώντας το χιούμορ, την ένταση και το συναισθηματικό βάθος για να προσελκύσει το κοινό.
Η ιστορία ακολουθεί τις αλληλεπιδράσεις της Μαρί Πιερ με τον πατέρα της, ο οποίος αδυνατεί να αποδεχθεί την ταυτότητα φύλου της. Κάθε επίσκεψη στην σουπερ μαρκετ γίνεται ένας μικρόκοσμος της σχέσης τους, όπου άλυτες εντάσεις και ανείπωτα συναισθήματα σιγοβράζουν κάτω από την επιφάνεια. Το σούπερ μάρκετ, συνήθως ένας χώρος ρουτίνας και κανονικότητας, μετατρέπεται σε ένα στάδιο όπου δοκιμάζεται η υπομονή και η αντοχή της Μαρί Πιερ. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις τους, το έργο πραγματεύεται θέματα αποδοχής, πόνου απόρριψης και λαχτάρας για οικογενειακή αγάπη.
Το σενάριο του Darley εξισορροπεί αποτελεσματικά στιγμές ευφυΐας και απαλού χιούμορ με ωμές, συναισθηματικές ανταλλαγές. Το έργο αναγκάζει το κοινό να αντιμετωπίσει τις δικές του αντιλήψεις για την ταυτότητα φύλου και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα, ειδικά μέσα στις οικογένειές τους. Η δύναμη και η ευπάθεια της Μαρί Πιερ αποκαλύπτονται, κάνοντας τον χαρακτήρα της συγγενή και αξιοθαύμαστο. Στη διακαή προσπάθειά της να αγκαλιάσει τον αληθινό της εαυτό, η Μαρί-Πιέρ, που πάλεψε να γίνει αυτή καθεαυτή, έχοντας περιηγηθεί στον περίπλοκο λαβύρινθο της ταυτότητάς της, λαχταρά τη ζεστασιά της αποδοχής του πατέρα της. Ωστόσο, εκείνος εμμένει στη συμβατική αρρενωπότητα, προσκολλάται πεισματικά στο προηγούμενο όνομά της, απορρίπτοντας την θηλυκότητά της ως μια φευγαλέα φαντασία, μια εφήμερη ιδιοτροπία που δεν μπορεί – ή δεν θέλει – να αναγνωρίσει.
Η μονολογική φύση του έργου αναδεικνύει τη γοητεία, το χιούμορ και τη δύναμη της Μαρί Πιερ ακόμη και όταν αντιμετωπίζει παθητική αντίσταση από τον πατέρα της. Είναι μέσα από αυτές τις στιγμές που το κοινό αποκτά μια εικόνα για τους αγώνες που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα που αναζητούν όχι μόνο ανεκτικότητα, αλλά γνήσια κατανόηση και σύνδεση.
Το ” Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ ” είναι κάτι περισσότερο από μια προσωπική ιστορία. είναι ένα σχόλιο στις συχνά άκαμπτες απόψεις της κοινωνίας για την ταυτότητα φύλου. Το έργο κριτικάρει διακριτικά τις κοινωνικές προσδοκίες και τους αγώνες της απομάκρυνσης από τους παραδοσιακούς κανόνες. Οι προσπάθειες της Μαρί Πιερ να διατηρήσει μια αίσθηση κανονικότητας μπροστά στην ψυχρότητα του πατέρα της υπογραμμίζουν την ανθεκτικότητα που απαιτείται για να ζήσει αυθεντικά σε έναν κόσμο που μπορεί να μην κατανοεί ή να μην αποδέχεται πάντα.
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του έργου είναι το μινιμαλιστικό του στήσιμο, εστιάζοντας σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Μαρί Πιερ την οποία υποδύεται ο Φαίδων Καστρής. Αυτή η επιλογή ενισχύει την αίσθηση της απομόνωσης και της ενδοσκόπησης, επιτρέποντας στο κοινό να εμβαθύνει στον εσωτερικό του κόσμο. Ο ρόλος είναι απαιτητικός, απαιτώντας από τον ερμηνευτή να ενσαρκώνει όχι μόνο την Μαρί Πιερ, αλλά και να προκαλεί διακριτικά την παρουσία του πατέρα της μέσα από αντιδράσεις και διαλόγους. Αυτή η δυναμική προσθέτει ένα επίπεδο πολυπλοκότητας στην απόδοση, υπογραμμίζοντας την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ της λαχτάρας για αποδοχή και της αντιμετώπισης της πραγματικότητας της απόρριψης.
Ο Φαιδων Καστρής στο ρόλο της Μαρί Πιερ κουβαλάει το βάρος του έργου στους ώμους του, αποδίδοντας μια ερμηνεία που είναι ταυτόχρονα συναισθηματικά εύθραυστη και με βαθιά ενσυναίσθηση. Ο Καστρής επιτυγχάνει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ δύναμης και ευαλωτότητας, καθώς η Μαρί Πιερ περιηγείται στην καθημερινή πραγματικότητα της αναζήτησης αποδοχής από ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Η ερμηνεία του ηθοποιού λάμπει σε στιγμές ήρεμης αντοχής, αποτυπώνοντας τον πόνο και την απογοήτευση της Μαρί Πιερ χωρίς να καταφεύγει στο μελόδραμα. Αντίθετα, οι λεπτές εκφράσεις, οι αλλαγές στον τόνο και ο προσεκτικός ρυθμός επιτρέπουν στο κοινό να νιώσει την εσωτερική του αναταραχή και τη λαχτάρα για σύνδεση. Στιγμές χιούμορ αντιμετωπίζονται επιδέξια, παρέχοντας ανακούφιση και υπογραμμίζοντας την εξυπνάδα και την ανθρωπιά της Μαρί Πιερ, ακόμη και εν όψει της απόρριψης.
Είναι ένας προκλητικός ρόλος, που απαιτεί από τον Καστρή όχι μόνο να μεταφέρει τα συναισθήματα της Μαρί Πιερ αλλά και να υπαινίσσεται την αόρατη παρουσία του πατέρα της, αντιδρώντας σε έναν χαρακτήρα που δεν βρίσκεται ποτέ σωματικά στη σκηνή. Αυτή η δυναμική προσθέτει υφές στην παράσταση, κάνοντας τους διαλόγους να ακούγονται σαν ένας εγκάρδιος μονόλογος που τονίζεται από τις ηχώ της ανεπίλυτης σύγκρουσης. Μέσα από αυτό, η ερμηνεία του Καστρή γίνεται μια ισχυρή απόδειξη της δύναμης που χρειάζεται για να ζεις αυθεντικά, κάνοντας την παράσταση ιδιαίτερα συγκινητική.
Το σκηνικό μπαρ του Show What στην πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι στο οποίο εκτυλίσσεται το έργο χρησιμεύει ως μια αριστοτεχνική συσκευή, που προσελκύει τα μέλη του κοινού πιο κοντά στη σκηνή και δημιουργεί μια οικεία ατμόσφαιρα. Προκαλεί την εντύπωση ότι η Marie-Pierre ξεφεύγει στιγμιαία από τα όρια της αφήγησής της για να μοιραστεί την ιστορία της μαζί μας, θολώνοντας τα όρια μεταξύ του κόσμου της και του δικού μας κόσμου. Η απλότητα της σκηνοθεσίας του Καστρή τονίζει την οικειότητα του έργου και την ωμότητα του συναισθηματικού του πυρήνα. Ο αποτελεσματικός σχεδιασμός φωτισμού και τονίζει τις εναλλαγές μεταξύ χιούμορ και μελαγχολίας, αντικατοπτρίζοντας τα κυμαινόμενα συναισθήματα της Μαρί Πιερ σε όλη την αλληλεπίδρασή της με τον πατέρα της.
Συνολικά είναι μια πολύ συγκινητική παράσταση. Το συναισθηματικό βάθος του έργου, σε συνδυασμό με τη λεπτή ισορροπία του χιούμορ και της λύπης, το καθιστούν ένα συναρπαστικό έργο. Προκαλεί το κοινό να επανεξετάσει τις απόψεις του για την ταυτότητα φύλου και τους υπενθυμίζει την απλή, αλλά βαθιά, δύναμη της ενσυναίσθησης.
Ταυτότητα παράστασης